Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kto czyta książki, żyje podwójnie.

Kto czyta książki, żyje podwójnie.

Jeśli chcesz rozśmieszyć Boga, powiedz mu o swoich planach.

Jeśli chcesz rozśmieszyć Boga, powiedz mu o swoich planach.

Samobójstwo nie zabiera bólu, lecz przekazuje go innym.

Samobójstwo nie zabiera bólu, lecz przekazuje go innym.

Nie możesz tak po prostu uciekać. Masz dwadzieścia lat. Dwadzieścia. Masz prawo popełniać błędy, ba, powinnaś je popełniać. Po to właśnie ma się dwadzieścia lat. Ale nie możesz stać nieruchomo i nie robić nic. Bo to ci gwarantuję: jeżeli zatrzymasz się na tym etapie, nigdy nie będziesz naprawdę żyć. Albo zaczniesz, gdy będzie już za późno.

Nie możesz tak po prostu uciekać. Masz dwadzieścia lat. Dwadzieścia. Masz prawo popełniać błędy, ba, powinnaś je popełniać. Po to właśnie ma się dwadzieścia lat. Ale nie możesz stać nieruchomo i nie robić nic. Bo to ci gwarantuję: jeżeli zatrzymasz się na tym etapie, nigdy nie będziesz naprawdę żyć. Albo zaczniesz, gdy będzie już za późno.

Opowiem ci o wampiratach - wieść stara, lecz prawdziwa - tak, w tej historii statkiem starym straszna załoga pływa. O tak, zaśpiewam o statku starym, Co pruje bezmiar fal, budząc paniczny strach. Podarte żagle tego statku są niby skrzydła ptaków, A sam kapitan twarz swą zakrył, żeby nie mnożyć strachu. Śmiertelnie bladą skórą, martwym wyrazem oczu, zębami jak u diabła. O tak, kapitan twarz swą zakrył I nie ogląda światła. Oj, lepiej dobry bądź i prawy, nie żałuj na to sił, bo cię zamienię w wampirata i w dal odpłyniesz w mig. Tak, lepiej dobry bądź i prawy, bo - spójrz! Czy widzisz to: jest czarny statek w porcie dziś, ma w pustym luku miejsca dość (Dla ciebie miejsca dość!). Skoro piraci są tak podli, a gorsze od nich wampiry, po kres mych dni wciąż się modlę, By mimo mej szanty o wampiratach, Nie spotkać ich na swej drodze. O tak, okrutni są piraci, Wampiry znaczą śmierć. Modlę się co dzień, chcę, byś wiedział, żebyś nie ujrzał wampirata, by nie dosięgła cię ich ręka… …by nie dosięgła cię ich ręka.

Opowiem ci o wampiratach - wieść stara, lecz prawdziwa - tak, w tej historii statkiem starym straszna załoga pływa. O tak, zaśpiewam o statku starym, Co pruje bezmiar fal, budząc paniczny strach. Podarte żagle tego statku są niby skrzydła ptaków, A sam kapitan twarz swą zakrył, żeby nie mnożyć strachu. Śmiertelnie bladą skórą, martwym wyrazem oczu, zębami jak u diabła. O tak, k...