Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Prawdziwy przyjaciel to ktoś, kto zawsze jest przy tobie, kto przez całe życie idzie u twojego boku. Musisz go znaleźć, to jest ważniejsze od wszystkiego, także od miłości. Miłość bowiem czasem przemija.” (…) „Alternatywą wizji życia i śmierci jest nicość (...) Czy byłoby naprawdę lepiej, gdyby ten świat po prostu nie istniał? A jednak żyjemy, tworzymy sztukę, kochamy, obserwujemy, cierpimy, cieszymy się i śmiejemy. Wszyscy istniejemy na miliony różnych sposobów, aby nie było nicości, a ceną za to jest właśnie śmierć.” (…) „Życie nie jest grą o sumie zerowej. Nic człowiekowi nie jest winne, a co się zdarza, to się zdarza. Niekiedy słusznie, tak że wszystko ma swój sens, niekiedy tak niesprawiedliwie, że wątpi się we wszystko. Zerwałem losowi maskę z twarzy i znalazłem tam przypadek.”

J.L.WIŚNIEWSKI – „KONIEC SAMOTNOŚCI”. To kontynuacja bestselerowej powieści „Samotność w Sieci”, która miała swoją premierę 5 września 2001 roku. Książka okazała się wówczas hitem wydawniczym. Warto wspomnieć, że dotychczas sprzedano ją w nakładzie ponad miliona. Prawdopodobnie nie ma w Polsce człowieka, który by o niej nie słyszał, lub nie oglądał filmu na jej podstawie.

Tym razem bohaterami powieści są ludzie „innego pokolenia”.

I tym razem, na plecach książki czytamy:

„Kuba i Nadia również poznali się dzięki Internetowi, ale… w klasztorze. Ich związek jest całkowitym przeciwieństwem chłodnej relacji łączącej rodziców Kuby. Wszystkie postaci niespodziewanie połączy jedna książka, a historia Nadii i Jakuba nabierze niespodziewanego, wręcz kryminalnego tempa.”

Ta książka - wydana po osiemnastu latach - jest inna. Czyta się ją ze spokojem i zaciekawieniem. Poza Jakubem i Nadią, jest w niej o wiele więcej bohaterów niż w "Samotności". Tym razem, to też inna namiętność i uczucie. W pewnym sensie bardziej dojrzała miłość. Jest to też bardziej zdecydowany portret współczesnych czasów i poglądów. Są w tym emocje, ale wszystko bardziej stonowane w stosunku do "Samotności" …

Jakub to młody mężczyzna, kocha Nadię i nieprawdopodobnie tęskni za nią, gdy ta wyjeżdża zawodowo na dłużej. Działa między nimi potężna "chemia umysłu" i równie potężna potrzeba bliskości, kochania, bycia jak najbliżej siebie…

Kiedy tęsknią za sobą, piszą do siebie bardzo długie i szczegółowe listy. Codzienna korespondencja jest dla nich poczuciem bezpieczeństwa i mostem na którym się spotykają. Opowiadają sobie nawzajem o tym, co tu i teraz, i o tym, co przeżywają gdzieś w głębi duszy…

W międzyczasie - na tle ich rozwijającej się miłości - autor zabiera czytelnika, w podróż po ich rodzinie, bliskich i znajomych. Tych dwoje zakochanych, otacza wiele historii międzyludzkich. Jest więc okazja by poznać różne osobowości i różne miejsca na świecie. Poznajemy więc ludzi z marginesu społecznego i tych, którzy mają potężne majątki czy międzynarodowe kariery.

W książce nie ma odważnych scen seksu, jest raczej ciepła erotyka, pieszczota umysłu. Uznanie dla piękna ciała i miłości, która już z samego faktu istnienia, jest darem, szczęściem i jakimś spełnieniem.

Powieść jest bardzo delikatna, gdzieś między wierszami, można wyczuć osobiste przekonania autora, konkretne idee w które wierzy, ale to wszystko podane jest z gracją i kulturą osobistą. J.L.W. wspomina też, wiele artystów aktualnie tworzących, a muzyczne akcenty czy klimaty artystycznych wydarzeń, też coś dopowiadają...

To bardzo dobra lektura dla każdego. Jest rozwijająca w pięknym i charakterystycznym dla tego autora stylu. Wrażliwa, mądra i dojrzała dawka literatury na wysokim poziomie emocjonalnym.

http://cbiwk-books.blogspot.com/

„Prawdziwy przyjaciel to ktoś, kto zawsze jest przy tobie, kto przez całe życie idzie u twojego boku. Musisz go znaleźć, to jest ważniejsze od wszystkiego, także od miłości. Miłość bowiem czasem przemija.” (…) „Alternatywą wizji życia i śmierci jest nicość (...) Czy byłoby naprawdę lepiej, gdyby ten świat po prostu nie istniał? A jednak żyjemy, tworzymy sztukę, kochamy,...

„Czuły barbarzyńca – to określenie idealnie do niego pasowało. Niebezpieczny, nieznoszący sprzeciwu, władczy, a jednocześnie opiekuńczy i delikatny. Połączenie tych wszystkich cech przerażało mnie, fascynowało i intrygowało jednocześnie”


BLANKA LIPIŃSKA – „365 DNI”. Erotyk z dużą dawką fantazji, rozrywki i emocji. Mówią o tej książce że jest obrzydliwie romantyczna, skrajnie prawdziwa i inspirująca... Zgadza się ale jest w tym, dużo, dużo więcej. Na podstawie 365 dni aktualnie powstaje film, który będzie można zobaczyć w kinach 14.02.2020.

„Laura wraz ze swoim chłopakiem Martinem i dwójką przyjaciół wyjeżdżają na wakacje na Sycylię. Drugiego dnia pobytu – w swoje dwudzieste dziewiąte urodziny – dziewczyna zostaje porwana. Porywaczem okazuje się głowa sycylijskiej rodziny mafijnej, szalenie przystojny, młody don Massimo Toricelli. Mężczyzna kilka lat wcześniej przeżył zamach na swoje życie. Postrzelony kilka razy prawie umarł, a kiedy jego serce przestało bić, przed oczami zobaczył dziewczynę, a dokładnie Laurę Biel. Gdy przywrócono go do życia, obiecał sobie, że odnajdzie kobietę, którą zobaczył.
MASSIMO DAJE DZIEWCZYNIE 365 DNI NA TO, BY GO POKOCHAŁA I Z NIM ZOSTAŁA.”

Książkę czytałam w te wakacje. Przyjemnie się czytało. Nie jest to literatura wyszukana, ale warto było się przekonać na czym polega jej wydawniczy sukces. O takich książkach nie pisze się długich recenzji. To oczywista forma i przekaz. Jest w tym rozrywka i relaks. W dość dużej dawce. Jest dwoje pięknych i piekielnie seksownych ludzi. Jest seks, jest romans, a w tym konkretnym przypadku, jest nawet mafia z gatunku „Ojciec chrzestny”, jest coś z „Pięćdziesięciu twarzy Greya”. Jednak to tylko pewne sugestywne skojarzenia. Blanka Lipińska, pisząc tę magiczną bajkę erotyczną, przede wszystkim inspirowała się sobą i swoimi własnymi doświadczeniami. Myślę że przeczytam kolejne części. A w tej chwili czekam na film. Jestem pewna że będzie na co popatrzeć. Serdeczne pozdrowienia dla Autorki :)

http://cbiwk-books.blogspot.com/

„Czuły barbarzyńca – to określenie idealnie do niego pasowało. Niebezpieczny, nieznoszący sprzeciwu, władczy, a jednocześnie opiekuńczy i delikatny. Połączenie tych wszystkich cech przerażało mnie, fascynowało i intrygowało jednocześnie”


BLANKA LIPIŃSKA – „365 DNI”. Erotyk z dużą dawką fantazji, rozrywki i emocji. Mówią o tej książce że jest obrzydliwie romantyczna,...

„Odwracam klepsydrę stojącą na biurku i przyglądam się, jak piramidka z piasku zdaje się pulsować, kiedy przesypujące się ziarenka żłobią w niej dołek. Mnóstwo czasu. Prawie rok. Od niemal roku nie wychodzę z domu” (…) „Podglądanie jest jak fotografowanie przyrody. Nie ingeruje się w naturę” (..) „Gdybym miała wszystkie te lata pracy z dziećmi, całe to doświadczenie skondensować do jednej nauki, brzmiałaby ona tak: dzieci są wyjątkowo odporne. Są w stanie znieść zaniedbanie i przeżyć wykorzystywanie, wytrzymują, a nawet rozwijają się w sytuacjach, w których dorośli łamią się jak drzewa podczas burzy.”

A.J. FINN – „KOBIETA W OKNIE”. To psychologiczny thriller z gatunku neo-noir. Na plecach książki możemy przeczytać: „Czy zawsze można wierzyć własnym oczom? Anna Fox straciła wszystko: szczęśliwą rodzinę, pracę oraz zdrowie. Od miesięcy nie postawiła stopy za progiem domu. Całe dnie spędza w Internecie, przed telewizorem lub szpiegując sąsiadów za pomocą aparatu fotograficznego. Pozbawiona własnego życia coraz bardziej zaczyna przeżywać cudze… Najwięcej uwagi poświęca Russellom, rodzinie nowej w tej okolicy i tak podobnej do tej, którą jeszcze niedawno sama miała. Jednak pewnej nocy widzi coś, czego nie powinna oglądać. Jej świat się rozpada, a na jaw wychodzą szokujące sekrety. Co jest prawdą, a co zmyśleniem? Kto jest w niebezpieczeństwie, a kto panuje nad sytuacją?. W tym piekielnie wciągającym thrillerze nikt – i nic – nie jest tym, czym się wydaje!”

Książka faktycznie wciąga i aż do samego końca nie wiadomo czy kobieta widziała co się zdarzyło naprawdę, czy były to jej urojenia? Trauma w której tkwi "Kobieta w Oknie", rozdziera jej serce, ale...

Póki jest w formie, zawodowo pomaga innym. Niestety, w końcu i to znika z jej życia i obowiązków... Nie jest w stanie normalnie funkcjonować ani myśleć. Czytelnik obserwując to z boku, może poczuć jej nieprawdopodobny ból… Ta kobieta, z tym co najtrudniejsze, tak naprawdę jest sama...

Mimo że od czasu do czasu stara się o to by wokół niej był ktoś, ktokolwiek, z kim mogłaby dzielić swój ciężar, to jednak wszystko idzie nie tak... Nadal łyka psychotropowe tabletki i nic to nie daje. W końcu zaczyna zapijać je nieprawdopodobnymi ilościami alkoholu. Trwa w tej katatonii tak długo, że już sama nie wie, co jest prawdą a co wyłącznie wizją, jej chorego umysłu i zrozpaczonej duszy.

W życiu nie czytałam aż tak porażającej cierpieniem historii. Na szczęście, koniec książki pozwala złapać nadzieję, że każdy koszmar kiedyś się kończy... A po nocy przychodzi dzień...

http://cbiwk-books.blogspot.com/

„Odwracam klepsydrę stojącą na biurku i przyglądam się, jak piramidka z piasku zdaje się pulsować, kiedy przesypujące się ziarenka żłobią w niej dołek. Mnóstwo czasu. Prawie rok. Od niemal roku nie wychodzę z domu” (…) „Podglądanie jest jak fotografowanie przyrody. Nie ingeruje się w naturę” (..) „Gdybym miała wszystkie te lata pracy z dziećmi, całe to doświadczenie...