Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To ciężka ksiązka.. Przeczytałam ją mając 11 lat i nie mając do końca świadomości o czym tak naprawdę będzie. Wstrząsnęła mną, po skończeniu jej na długo pozostało uczucie niesmaku, obrzydzenia, wstrętu, ale też współczucia. Współczucia dla dziewczyny, która była od małego krzywdzona i niszczona zarówno fizycznie jak i psychicznie. Dziewczyny osamotnionej w swoim cierpieniu, bowiem nikt, nawet najbliższe jej osoby nie zrobiły nic, by jej pomoć. Mocne, ale na swoj sposob bardzo dobre.

To ciężka ksiązka.. Przeczytałam ją mając 11 lat i nie mając do końca świadomości o czym tak naprawdę będzie. Wstrząsnęła mną, po skończeniu jej na długo pozostało uczucie niesmaku, obrzydzenia, wstrętu, ale też współczucia. Współczucia dla dziewczyny, która była od małego krzywdzona i niszczona zarówno fizycznie jak i psychicznie. Dziewczyny osamotnionej w swoim...

Do tej książki mogę wracać i wracać w nieskończoność. Niesamowite jak wiele prawd życiowych i głębokich przemyśleń dotyczących życia, przyjaźni i miłości może być zawarte zaledwie na kilkudziesięciu stronach. Male dzieci uczy odpowiedzialności, przekazując im najważniejsze wartości,a dorosłych rozczula i przypomina o tym, że każdy z nich ma w głębi duszy coś z dziecka.

Do tej książki mogę wracać i wracać w nieskończoność. Niesamowite jak wiele prawd życiowych i głębokich przemyśleń dotyczących życia, przyjaźni i miłości może być zawarte zaledwie na kilkudziesięciu stronach. Male dzieci uczy odpowiedzialności, przekazując im najważniejsze wartości,a dorosłych rozczula i przypomina o tym, że każdy z nich ma w głębi duszy coś z dziecka.

Pierwszą przeczytaną przeze mnie książką tego autora był Cień wiatru, który zauroczył mnie i na pewno zostanie w mojej pamięci na długo. Później sięgnęłam naturalnie po Grę Anioła i Więźnia Nieba, ale nie mogę pozbyć się wrażenia, że z każdą kolejną wydaną powieścią, autorowi zaczyna brakować pomysłów i w rezultacie fabuła staje się banalniejsza. Trochę zawiodłam się na tej książce, szybko o niej zapomniałam i nie wywołała u mnie specjalnych emocji. Duży plus za typowe dla Zafona opisy Barcelony, które przenoszą nas w inny, bajkowy wręcz świat.

Pierwszą przeczytaną przeze mnie książką tego autora był Cień wiatru, który zauroczył mnie i na pewno zostanie w mojej pamięci na długo. Później sięgnęłam naturalnie po Grę Anioła i Więźnia Nieba, ale nie mogę pozbyć się wrażenia, że z każdą kolejną wydaną powieścią, autorowi zaczyna brakować pomysłów i w rezultacie fabuła staje się banalniejsza. Trochę zawiodłam się na tej...