Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czytałam "Hurt/comfort" i "Angst..." jedno po drugim i druga z nich jest strasznie powtarzalna. Nawet niektóre sceny się powtarzają... Bohaterowie też są dosyć podobni do bohaterów z poprzedniej części. No i główny bohater to znowu aspołeczny chłopak z rozbitej rodziny, który ma problem z rodzicem. Jakby tylko w ten sposób dało sie stworzyć ciekawego bohatera... Może nie byłoby to tak widoczne jakbym je czytała w większym odstępie czasu, ale zdecydowanie nie polecam czytać ich po sobie.

Poza tym ksiażka jest zwyczajnie nudna. Gdyby nie to, ze słucham audiobooka to prawdopodobnie poddałabym się już dawno. Bohaterowie są nudni i irytujący, opisy są przydługie, relacje też są słabiej opisane niż w poprzedniej częsci.

Strasznie denerwowało mnie też nazywanie Beniamina "awokado", kto tak robi?

Natomiast jako osoba aseksualna (choć nie aro) cieszę się z reprezentacji. Choć biorąc pod uwagę, że głowny bohater jest asem, to ksiażka za bardzo skupia sie na gejach. Tak jakby autorka nie wiedziała jak ograć wątek as/aro, więc zrobiła to co w poprzedniej części i pokazała problemy gejów, a aro/as wyrzuciła na sam koniec ksiażki. Strasznie słabe moim zdaniem i równie dobrze mogła sobie darować, bo jeśli chciała kogokolwiek uświadomić o istnieniu aro/asów, to jeden dialog na końcu ksiażki tego nie załatwi. Jeszcze jakby przez całą ksiażkę miał rozkminy o sobie, to może, ale poza ostatnią sceną zastanawiał się nad sobą 2 (!) razy.

Czytałam "Hurt/comfort" i "Angst..." jedno po drugim i druga z nich jest strasznie powtarzalna. Nawet niektóre sceny się powtarzają... Bohaterowie też są dosyć podobni do bohaterów z poprzedniej części. No i główny bohater to znowu aspołeczny chłopak z rozbitej rodziny, który ma problem z rodzicem. Jakby tylko w ten sposób dało sie stworzyć ciekawego bohatera... Może nie...

Moim zdaniem najgorsza z serii. Lubię fantastykę, ale to co działo się w tej części to już przesada jak dla mnie. Wcześniej wiadomo było, ze to fantastyka, ale miało to wszystko dozę realizmu. Mozna było pomyśleć "a co jeśli jest w tym cząstka prawdy?". No przynajmniej ja tak miałam. A ta część mnie pod tym względem zawiodła. I szczerze mówiąc trochę męczyłam sie czytając ją.

Co do fabuły.
1. Chester- nie nie nie i jeszcze raz nie. Nienawidzę tego co się z nim stało. Rozumiem, ze ludzie różnie reagują na tragedie i to co sie z nim stało nie jest czymś niemożliwym. Ale tego się nie spodziewałam i było mi po prostu przykro czytając jego wątek w tej części. Zwłaszcza kiedy przyłączył sie do kogoś... nie chcę spojlerować, ale kto czytał ten wie o kogo mi chodzi.
2. Will- ja chcę wiedzieć co dalej :D Ostatnia scena jest świetna, ale tylko jeśli będzie kontynuacja. A na to z tego co wiem się nie zapowiada :( Poza tym w tej części nie zachwycał mnie jego wątek, ale też nie czytałam go z myślą "przejdzmy do innego bohatera". Ot, nie zachwycał, nie męczył. Po prostu ok
3. Elliott/wewnetrzny swiat- serio? SERIO? Brak mi słów. I w sumie do tego odnosi się to co napisałam na wstępie
4. Reszta - resztę czytało się naprawdę fajnie. Jeśli chodzi o Drake'a to chciałam poznać jego prawdziwe imię i niestety sie zawiodłam :( Poza tym naprawdę smutno mi sie robiło jak tylko czytałam co sie z nim działo. Poza tym było trochę polityki, walki, tajemnic... Ogólnie reszta wątków mi sie podobała. A i mimo, ze ogólnie cieszę się, ze nie było wątków miłosnych, to po oświadczeniu Elliott w poprzedniej części jednak spodziewałam sie chociaż małej wzmianki o tym...

Podsumowując - Chester i Elliott na nie, reszta raczej na tak. Ogólnie czytało sie fajnie, choć nie wciągnęła mnie tak jak pozostałe części. Ale na pewno nie uważam, zeby przeczytanie jej było stratą czasu. Chętnie przeczytałabym kolejną część i mam nadzieję ze powstanie. I będzie już ostatecznym zakończeniem wszystkich wątków. A jeśli nie powstanie... no trudno, jakoś się z tym pogodzę.

Moim zdaniem najgorsza z serii. Lubię fantastykę, ale to co działo się w tej części to już przesada jak dla mnie. Wcześniej wiadomo było, ze to fantastyka, ale miało to wszystko dozę realizmu. Mozna było pomyśleć "a co jeśli jest w tym cząstka prawdy?". No przynajmniej ja tak miałam. A ta część mnie pod tym względem zawiodła. I szczerze mówiąc trochę męczyłam sie czytając...