Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Świat na żółto. 23 małe odkrycia, które uratowały mi życie” Albert Espinoza


Czy można wiedzieć więcej o życiu i śmierci niż autor tej z pozoru niewielkiej książki? Czy można

wiedzieć więcej o wytrwałości, dążeniu do celu, niegodzeniu się na przeciwności losu? Z

pewnością nie!

Czym dla autora jest świat na żółto? To z pewnością rzeczywistość, która nie pozwala mu się

załamywać, a wskazuje na detale, które sprawiają radość.

Czy można pogodzić się ze stratą nogi? Pewnie nie, ale idąc w ślady Alberta można się z nią

pożegnać, zrobić przyjęcie z tej okazji, zaprosić znajomych, którzy mają z nią wspomnienia, można

tańczyć noc przed operacja z pielęgniarką :)

Tytułowe małe odkrycia nie przydadzą się wyłącznie osobom chorym, odnoszą się ogólnie do życia.

Choroba sprawia często, że poglądy na życie ulegają zmianie, priorytety zostają

przewartościowane, osoby chore, które młody Albert Espinoza spotykał na swojej drodze, dzięki

temu dają mu wiele wartościowych wskazówek, radzą oraz mówią, co w życiu jest naprawdę

ważne.


Biorąc książkę do ręki, nie wiedziałam, czego się spodziewać. Obawiałam się, że może to być jedna

z ckliwych opowieści o niesprawiedliwości życia, trudu przetrwania choroby... Nic z tych rzeczy!

Autor, który mówi, że urodził go rak, odbiera życie w sposób godny pozazdroszczenia. Nie tylko

potrafi cieszyć się z drobiazgów, ale co najważniejsze, przekazuje nam, o czym mamy nie myśleć,

czego mamy nie robić, by żyć pełnią życia i nie tracić czasu na rzeczy, zachowania niepotrzebne.


„(...) jeżeli miałbym wskazać jedną korzyść, którą chciałbym, byście wynieśli z lektury tej książki,

to jest nią właśnie koncepcja żółtych.” Muszę przyznać, że to właśnie zapamiętałam najbardziej.

Zaczęłam rozmyślać o ludziach, którzy mnie otaczają, o ludziach których spotkałam i cały czas

spotykam w swoim życiu - znalazłam żółtego! :)

„Świat na żółto. 23 małe odkrycia, które uratowały mi życie” Albert Espinoza


Czy można wiedzieć więcej o życiu i śmierci niż autor tej z pozoru niewielkiej książki? Czy można

wiedzieć więcej o wytrwałości, dążeniu do celu, niegodzeniu się na przeciwności losu? Z

pewnością nie!

Czym dla autora jest świat na żółto? To z pewnością rzeczywistość, która nie pozwala mu...

Debiutancka powieść Żanny Słoniowskiej to historia czterech kobiet - Prababki, Babki, Matki oraz Wnuczki ukazana na tle ważnych dla Ukrainy wydarzeń historycznych. Losy ich osnute są wokół Lwowa, który niekiedy sprawia wrażenia jakoby był jednym z głównych bohaterów. Tytułowy "Dom z witrażem" to czynszowa kamienica z 1912 r., którą zamieszkują bohaterki książki.

Powieść zaczyna się wspomnieniem o śmierci Marianny - matki głównej bohaterki - narratorki utworu. To właśnie to wydarzenie staje się osią całej opowieści, która z początku może wydawać się zbiorem nieco chaotycznych wydarzeń, jednak z czasem zaczynają się one układać w spójną i logiczną całość. Utwór przepełniony jest powtarzalnością schematów, chociażby związek wszystkich bohaterek ze sztuką - Prababka oraz Babka były amatorkami, a Marianna oraz jej córka zawodowymi artystkami. Poprzez związek narratorki z Mikołajem - byłym kochankiem jej matki, poznajemy relacje oraz postać Marianny. Domyślać możemy się dlaczego młoda dziewczyna uwikłała się w romans z byłym kochankiem swojej matki - być może to rodzaj zemsty za to, że kiedy była dzieckiem matka najpierw poświęcała się dla kariery, a później walczyła z systemem politycznym. A może to tęsknota za matką i podążanie jej śladami?

Tytułowy witraż może być odczytywany z pewnością jako symbolika wielokulturowości Lwowa. Miasto nazywa tyglem kulturowym, nieważne jest co mówią o pochodzeniu Twoje dokumenty - ważne kim się czujesz - Ukraińcem, Polakiem?

Język powieści jest niezwykle wysublimowany, niemalże każdy akapit dostarcza pięknych i głębokich zdań, które z powodzeniem mogą funkcjonować jako aforyzmy. Postaci nakreślone są niezwykle obrazowo, z dbałością o każdy szczegół osobowościowy.

Żanna Słoniowska stworzyła powieść o więzach rodzinnych, o kobietach, które buntują się, które otrzymały od historii pewnego rodzaju role do odegrania. To także opowieść o Lwowie, niezwykle dokładna i jednocześnie subtelna - każdy element miasta wpleciony w losy bohaterek odkrywa dawne historie. "Dom z witrażem" to także powieść o sztuce oraz miłości.

Czy książka godna jest polecenia? Zdecydowanie tak! Zwłaszcza teraz, biorąc pod uwagę obecną sytuację na Ukrainie, powieść zyskuje głębszy wydźwięk.

Debiutancka powieść Żanny Słoniowskiej to historia czterech kobiet - Prababki, Babki, Matki oraz Wnuczki ukazana na tle ważnych dla Ukrainy wydarzeń historycznych. Losy ich osnute są wokół Lwowa, który niekiedy sprawia wrażenia jakoby był jednym z głównych bohaterów. Tytułowy "Dom z witrażem" to czynszowa kamienica z 1912 r., którą zamieszkują bohaterki książki.

Powieść...