Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nic nie jest prawdziwe, wszystko jest dozwolone.

Nic nie jest prawdziwe, wszystko jest dozwolone.

Sądzimy po pozorach, łatwo i często oceniamy. Tymczasem nie wszystko jest tym, czym się wydaje.

Sądzimy po pozorach, łatwo i często oceniamy. Tymczasem nie wszystko jest tym, czym się wydaje.

Myślałem że uczę się żyć , a uczyłem się jak umierać

Myślałem że uczę się żyć , a uczyłem się jak umierać

...To mówiłem ja, Nitj’sefni. Łubu-dubu.

...To mówiłem ja, Nitj’sefni. Łubu-dubu.

Na Ziemi ta scena byłaby po prostu groteskowa. Tam nikt nikomu nie wierzy ot tak, nikt nie dotrzymuje słowa i nikt nie spełnia obietnic danych bez świadków, prawników, papierów, dowodów, nagrań i pisemnych gwarancji, a i to tylko czasem. Tu jednak jest tylko nas dwóch, słowo i uścisk dłoni. To świat, w którym reputacja człowieka zależy od jego uczciwości i jest cenniejsza od gór złota. Tu nie ma większej gwarancji niż słowo. I jakoś tak nie wydaje się to aż tak bardzo śmieszne." (s.535)

Na Ziemi ta scena byłaby po prostu groteskowa. Tam nikt nikomu nie wierzy ot tak, nikt nie dotrzymuje słowa i nikt nie spełnia obietnic danych bez świadków, prawników, papierów, dowodów, nagrań i pisemnych gwarancji, a i to tylko czasem. Tu jednak jest tylko nas dwóch, słowo i uścisk dłoni. To świat, w którym reputacja człowieka zależy od jego uczciwości i jest cenniejsza od gó...

-Oskarżony ma się zwracać do mnie „wysoki sądzie”. -Masz najwyżej metr pięćdziesiąt. -Za chwilę dołożę ci mycie kibla... toalety za obrazę sądu. Oskarżony ma się zwracać do sądy „wysoki sądzie”. Takie są zasady i już. -Więc niech wysoki są zwraca się do mnie „wasza genialność”. Eryka zmierzyła go spojrzeniem równie ostrym jak krawędź czarnej grzywki sięgającej jej do połowy czoła. -czy oskarżony rozumie powagę sytuacji? -Rozumiem jej komizm. Nie wiem, czy wysoki są zaliczy tę odpowiedź.”[Net i Eryka]

-Oskarżony ma się zwracać do mnie „wysoki sądzie”. -Masz najwyżej metr pięćdziesiąt. -Za chwilę dołożę ci mycie kibla... toalety za obrazę sądu. Oskarżony ma się zwracać do sądy „wysoki sądzie”. Takie są zasady i już. -Więc niech wysoki są zwraca się do mnie „wasza genialność”. Eryka zmierzyła go spojrzeniem równie ostrym jak krawędź czarnej grzywki sięgającej jej do połowy czo...

Czasaem człowiek w pojedynkę jest w stanie sforsować mury , z którymi nie poradzi sobie cała armia.

Czasaem człowiek w pojedynkę jest w stanie sforsować mury , z którymi nie poradzi sobie cała armia.

- Naprawdę wyglądasz lepiej. - Felix przyjrzał się jej, gdy szli w kierunku schodów. - Zmuszam się do jedzenia dużej ilości owoców. Krem pod oczy też trochę pomógł. - Zjadłaś krem pod oczy?! - wykrzyknął Net.

- Naprawdę wyglądasz lepiej. - Felix przyjrzał się jej, gdy szli w kierunku schodów. - Zmuszam się do jedzenia dużej ilości owoców. Krem pod oczy też trochę pomógł. - Zjadłaś krem pod oczy?! - wykrzyknął Net.

-Po co ci kredyt na... - Stokrotka przysunął tablet bliżej twarzy i zmarszczył brwi - na mrowisko? -Ja tylko chciałem, ciamk, żeby mi oddał kartę... - Net bezradnie rozłożył ręce. -Ale... - Dyrektor przyjrzał się uważnie Netowi - Ale, ciamk, mrowisko? Ciamk? -Ciamk - odparł Net.

-Po co ci kredyt na... - Stokrotka przysunął tablet bliżej twarzy i zmarszczył brwi - na mrowisko? -Ja tylko chciałem, ciamk, żeby mi oddał kartę... - Net bezradnie rozłożył ręce. -Ale... - Dyrektor przyjrzał się uważnie Netowi - Ale, ciamk, mrowisko? Ciamk? -Ciamk - odparł Net.

Net wyglądał inaczej niż zwykle. Miał na sobie bordowe palto z wielkimi guzikami, różowy szalik, czarne trzewiki i różowy moherowy beret. W dłoni trzymał torbę podróżną ze sztucznej skóry, a przez ramię miał przewieszoną małą damską torebkę. Twarz Neta najbardziej się zmieniła, bo przypominała twarz pięćdziesięcioletniej kobiety. Fakt, że to naprawdę jest pięćdziesięcioletnia kobieta, dotarł do Niki po dobrych paru sekundach.

Net wyglądał inaczej niż zwykle. Miał na sobie bordowe palto z wielkimi guzikami, różowy szalik, czarne trzewiki i różowy moherowy beret. W dłoni trzymał torbę podróżną ze sztucznej skóry, a przez ramię miał przewieszoną małą damską torebkę. Twarz Neta najbardziej się zmieniła, bo przypominała twarz pięćdziesięcioletniej kobiety. Fakt, że to naprawdę jest pięćdziesięcioletnia k...

- Nic ci nie jest? - zapytała z troska w głosie Nika. Miała rozczochrane włosy i zapuchnięte od snu oczy. Zeszła z łóżka i objęła go ramieniem. Chłopak ostrożnie wstał. Poruszył wszystkim, co się mogło zepsuć*, i odpowiedział: - Nieźle, jak na upadek z szóstego piętra. *Redaktor stawiał veto wobec takiego zdania, ale pisarz się uparł. (przyp. red.). Bo pisarz wie lepiej, co chce napisać. (przyp. aut.).

- Nic ci nie jest? - zapytała z troska w głosie Nika. Miała rozczochrane włosy i zapuchnięte od snu oczy. Zeszła z łóżka i objęła go ramieniem. Chłopak ostrożnie wstał. Poruszył wszystkim, co się mogło zepsuć*, i odpowiedział: - Nieźle, jak na upadek z szóstego piętra. *Redaktor stawiał veto wobec takiego zdania, ale pisarz się uparł. (przyp. red.). Bo pisarz wie lepiej, co ch...

Sam powiedziałeś kiedyś „czym byłoby życie bez odrobiny ryzyka”. - Ale to było w dzień! A odrobina ryzyka to jest wtedy, jak zjesz przeterminowany jogurt. - Przestań zrzędzić. - Lepiej się czuję, jak narzekam. W końcu jestem Polakiem...

Sam powiedziałeś kiedyś „czym byłoby życie bez odrobiny ryzyka”. - Ale to było w dzień! A odrobina ryzyka to jest wtedy, jak zjesz przeterminowany jogurt. - Przestań zrzędzić. - Lepiej się czuję, jak narzekam. W końcu jestem Polakiem...

Istnieje w świecie siła, która sprawia, że zawsze nadchodzi nowy początek. Z pogorzeliska kiełkują kwiaty, od pnia odrasta młode drzewko, a zmrożona, martwa ziemia staje się żyzną glebą gotową na pług. Szramy zabliźniają się i zmieniają w nowe ciało. Człowiek złamany rozpaczą ociera pewnego dnia łzy, unosi głowę i znowu dostrzega, że świeci słońce. Rany się goją.

Istnieje w świecie siła, która sprawia, że zawsze nadchodzi nowy początek. Z pogorzeliska kiełkują kwiaty, od pnia odrasta młode drzewko, a zmrożona, martwa ziemia staje się żyzną glebą gotową na pług. Szramy zabliźniają się i zmieniają w nowe ciało. Człowiek złamany rozpaczą ociera pewnego dnia łzy, unosi głowę i znowu dostrzega, że świeci słońce. Rany się goją.