Jesteśmy społecznością, która kocha książki

,,Kości, które nosisz w kieszeni'' to debiut Łukasza Barysa. Nagrodzony Paszportem polityki.

Od razu powiem, że dla mnie to świetny debiut i zasłużona nagroda.

Książkę, pomimo ciężkiej tematyki, czytało się świetnie. Lekki język, chwilami też poetycki, a przedstawiający zwyczajną, a czasem przerażająca, codzienność.

Główną bohaterką jest kilkunastoletnia Ula. Mieszka z babcią, która choruje na nowotwór. Matką, pracującą w Biedronce i sprowadzającą coraz to nowszych konkubentów. Zazwyczaj też na nią spada opieka nad dwójką młodszego rodzeństwa. Ojciec zostawił ich dawno temu. Ula lubi spędzać czas na cmentarzach, tam znajduje swoją (nieżyjąca) ,,bratnią dusze''. W szkole nie należy do tych najbardziej lubianych. Z autobusu wychodzi szybciej, aby nie iść obok swoich koleżanek.

Postać Uli świetnie pokazuje, jak nasze otoczenie, dziedzictwo determinuje nasze życie. Nawet, gdy już zabraknie najbliższych, ciągle mamy w głowie ich słowa, prośby, wymagania co do nas samych. Tytułowe ,,kości'' idą z nami dalej i w pewien sposób wpływają na nasze działania.

Sporo się teraz słyszy o tym, że ktoś jest ,,uprzywilejowany'', pochodzi z pełnej rodziny, wychował się w ładnym domu, rodzice pomogli mu na studiach. Ula uprzywilejowana nie jest. Życie obdziera ją nawet z marzeń, nie ma co do siebie wielkich nadziei.
Jest w niej jednak baśniowość, która co pewien czas koloryzuje jej myśli i życie.

Książkę z wielką chęcią uwzględnianym w liście lektur szkolnych. W prawie każdej szkole/klasie znajdzie się taka ,,Ula''. Niestety, dzieciaki są często wredne i niemiłe dla koleżanek i kolegów. Taka pozycja mogłaby zbudować w nich wrażliwość społeczną, której nie tylko dzieciakom przecież brakuje.

,,Kości, które nosisz w kieszeni'' to debiut Łukasza Barysa. Nagrodzony Paszportem polityki.

Od razu powiem, że dla mnie to świetny debiut i zasłużona nagroda.

Książkę, pomimo ciężkiej tematyki, czytało się świetnie. Lekki język, chwilami też poetycki, a przedstawiający zwyczajną, a czasem przerażająca, codzienność.

Główną bohaterką jest kilkunastoletnia Ula. Mieszka z...

Przyjemna literatura fińska.

Bohaterką i początkowym narratorem jest dziewczynka, której matka umiera, gdy podczas prac ogrodowych ,cos' spada z nieba. Ciotka dziewczynki Anno, wygrywa dwa razy w totka i poznaje listownie przyjaciela, którego czterokrotnie raził piorun. Ojciec dziewczynki poznaje nową kobietę, spodziewają się dziecka. Okazuje się, że jest ma złączone kończyny, przez co porównują je do ,sarenki'.

Życie rządzi się przypadkiem i nie mamy wpływu na to, jaki plan nam ułoży. I czasem, tak jak bohaterom książki, ciężko nam się z tym pogodzić.

Przyjemna literatura fińska.

Bohaterką i początkowym narratorem jest dziewczynka, której matka umiera, gdy podczas prac ogrodowych ,cos' spada z nieba. Ciotka dziewczynki Anno, wygrywa dwa razy w totka i poznaje listownie przyjaciela, którego czterokrotnie raził piorun. Ojciec dziewczynki poznaje nową kobietę, spodziewają się dziecka. Okazuje się, że jest ma złączone...

,,Pszczelarz z Sindżaru'' to pierwszy reportaż napisany przez irakijską poetkę, Dunyę Mikhail.

W książce postanowiła zrelacjonować bardzo ważny (przy czym u nas dość cichy) temat prześladowań jezydów w Sindżarze i okolicach. Daesz (tak w książce określany jest ISIS) porywa całe rodziny, by potem zabić mężczyzn, a kobiety wykorzystywać osobiście lub sprzedać na ,,targach''.

Kobietę ,,kupioną'' głównie przez fundamentalnych muzułmanów nazywa się branką. Jest wykorzystywana seksualnie i zmuszana do, często ciężkiej, pracy. W niewoli może przebywać z dziećmi. Jej córki mogą być sprzedane, matki są gwałcone na oczach dzieci, dzieci są zabijane na oczach matek za brak posłuszeństwa.

Abd Allah, tytułowy pszczelarz z Sindżaru, pomaga kobietom w ucieczkach, przekupuje przemytników, organizuje pułapki oraz transport. Pomaga i ratuje życie wielu.

Temat daje duże możliwości. Wydaje się, że autorka ma wszystko, aby napisać dobry i ważny reportaż.
Niestety, wychodzi jej to kiepsko. Brakuje głębszego wniknięcia w historię. Książka napisana jest nadto prostym i kwadratowym językiem, a zdania na poziomie ,,jest jej smutno'' wydają się być standardem.
Struktura oparta jest na relacji z rozmów telefonicznych autorki z Abd Allahem, który opowiada poszczególne historie. Prawie każdy rozdział kończy się klasycznym dialogiem: ,, -Mam drugi telefon. - Dobrze, zdzwonimy się później.''...
Rozumiem przesłanie, gdzie autorka chciała pokazać, że Abd Allah ma sporo pracy i ciągle dostaje telefony w sprawie ucieczek, aczkolwiek literacko można było opisać to na wyższym poziomie.


Dużym plusem książki, który mocno działa ma wyobraźnię, jest publikacje rzeczywistych zdjęć. Ciężko uwierzyć, że te historie działy się parę lat temu. I dzieją się zapewne nadal.

,,Pszczelarz z Sindżaru'' to pierwszy reportaż napisany przez irakijską poetkę, Dunyę Mikhail.

W książce postanowiła zrelacjonować bardzo ważny (przy czym u nas dość cichy) temat prześladowań jezydów w Sindżarze i okolicach. Daesz (tak w książce określany jest ISIS) porywa całe rodziny, by potem zabić mężczyzn, a kobiety wykorzystywać osobiście lub sprzedać na...