Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czytając tą książkę przez cały czas zastanawiałam się, co bym zrobiła, gdyby nagle wszyscy zniknęli, co robić? kogo ratować? jak przeżyć? No tak... mnie też by nie było.

Czytając tą książkę przez cały czas zastanawiałam się, co bym zrobiła, gdyby nagle wszyscy zniknęli, co robić? kogo ratować? jak przeżyć? No tak... mnie też by nie było.

Po tym, jak rok temu "udało mi się przebrnąć" przez czwartą część cyklu, byłam prawie pewna, że kolejnej nie dam rady już przeczytać. Postanowiłam dać jej jeszcze jedną szansę. Powieść dosłownie wgniotła mnie w fotel. Z zapartym tchem przewracałam strony... ale do sedna. W 5 części akcja rozwija się w niesamowitym tempie od pierwszych stron i nie zwalnia aż do ostatnich. Książka jest pełna nieprzewidzianych zwrotów akcji. Cassandra Clare przybliża nam sytuację Mai i Jordana. Rozwija się też wątek Simona i Isabelle. Bohaterowie po raz kolejny stają przed trudnymi wyborami, ryzykują swoje życie dla dobra przyjaciół. Poznajemy bliżej Sebastiana, czyli szuję jakich mało oraz jego nikczemne plany na najbliższą przyszłość.
Polecam:)

Po tym, jak rok temu "udało mi się przebrnąć" przez czwartą część cyklu, byłam prawie pewna, że kolejnej nie dam rady już przeczytać. Postanowiłam dać jej jeszcze jedną szansę. Powieść dosłownie wgniotła mnie w fotel. Z zapartym tchem przewracałam strony... ale do sedna. W 5 części akcja rozwija się w niesamowitym tempie od pierwszych stron i nie zwalnia aż do ostatnich....

Na początku muszę przyznać, że dość sceptycznie podchodziłam do debiutu literackiego Remigiusza Mroza. długo nie mogłam się w nią wkręcić, jednak z zasady nie zostawiam niedoczytanych książek i po raz kolejny tego nie żałuję. Powieść napisana w naprawdę dobrym stylu. Mam tylko niewielkie zastrzeżenia, jeśli chodzi o bohaterów, którzy mieli bardzo dobrze zarysowane charaktery, lecz cierpieli na "niedobór opisów zewnętrznych" :P. Poza tym jest dużo akcji, autor do końca trzyma nas w niepewności. Narracja trzecioosobowa sprawia, że mamy szerszy obraz wydarzeń, przez co nie możemy oderwać się od lektury.
Mamy tu do czynienia z seryjnym zabójcą, który nie cofnie się przed niczym.
"Był perfekcjonistą, jeśli chodziło o zadawanie śmierci, choć nie traktował tego jako rzemiosła. Bardziej jako sztukę, w której kluczową rolę odgrywa mieszanka emocji, osobliwego natchnienia i skrupulatnego przygotowania. Nie kierował się regułami, które miały uchodzić za żelazne. Reagował na własne impulsy działaniem, sądząc, że są wynikiem swoistej metafizycznej weny."
Ten psychopata (na jego nieszczęście) zabił kobietę, której partner nie spocznie tak długo aż nie rozwikła zagadki. Tutaj muszę przyznać, że postać Scota mile mnie zaskoczyła. Bardzo długo nie mogłam rozgryźć tego faceta. Był niezwykle inteligentny i zaskakiwał mnie swoimi pomysłami na każdym kroku. To właśnie on był siłą napędową powieści. Książka naprawdę mi się podobała. Można powiedzieć, że Remigiusz Mróz przywraca wiarę we współczesnych pisarzy polskich i z pewnością sięgnę po inne jego dzieła. a "Wieża milczenia"...no cóż... zasługuje na bardzo dobrą ekranizację.

Na początku muszę przyznać, że dość sceptycznie podchodziłam do debiutu literackiego Remigiusza Mroza. długo nie mogłam się w nią wkręcić, jednak z zasady nie zostawiam niedoczytanych książek i po raz kolejny tego nie żałuję. Powieść napisana w naprawdę dobrym stylu. Mam tylko niewielkie zastrzeżenia, jeśli chodzi o bohaterów, którzy mieli bardzo dobrze zarysowane...