Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mimo, że pierwszy tom nie powalił mnie na kolana, po drugi sięgnełam z miłości do Anielskiej Sagi oraz talentu Pani Kossakowskiej. Niestety, straszliwie się zawiodłam.

Zgadzam się z innymi opiniami, że książka się dłuży, fabuły/akcji tyle co kot napłakał, ale dodam jeszcze swoje trzy grosze.

Opisy. Ah, OPISY! Jeśli nigdy nie wyobraziliście sobie dżungli jako jadeitowego klejnotu to po 50-u powtórzeniach na przestrzeni 100 stron nigdy o tym nie zapomnicie. Opisy w tym tomie są męczące, powtarzalne, przydługie. Chwilami miałam wrażenie, że autorka wybiera sobie trzy podstawowe zdania, które potem ubiera w inne słowa i powtarza przez kolejne dwie strony.

Po trzeci tom niestety nie sięgnę, szkoda moich pieniędzy, czasu i nerwów. Poza tym, wolę Panią Kossakowską kojarzyć z jej wcześniejszych publikacji i udawać, że ta nie miała miejsca.

Mimo, że pierwszy tom nie powalił mnie na kolana, po drugi sięgnełam z miłości do Anielskiej Sagi oraz talentu Pani Kossakowskiej. Niestety, straszliwie się zawiodłam.

Zgadzam się z innymi opiniami, że książka się dłuży, fabuły/akcji tyle co kot napłakał, ale dodam jeszcze swoje trzy grosze.

Opisy. Ah, OPISY! Jeśli nigdy nie wyobraziliście sobie dżungli jako jadeitowego...

Po książkę sięgnęłam (podobnie jak inni) zwiedziona zachęcającymi recenzjami i wysokimi notami... Po raz kolejny stwierdzam, że tak jak okładką, takimi opiniami nie należy się sugerować.

Książka jest napisana straszliwie. Opornie. Przez większość czasu miałam wrażenie jakby każde kolejne słowo, zdanie były na siłę wyciosane na każdej stronie.
Nie ukrywam - pomysł na fabułę jak najbardziej na plus - ciekawy, z ogromnym potencjałem, ale brutalnie zamordowany gdzieś w okolicy 100 strony.

Główna bohaterka jest głupia, infantylna, zabójczo piękna, bo jakże mogłoby być inaczej? Ale, jak Stephena Kinga kocham, z każdą kolejną "bluzeczką", "kozaczkiem", poradami stylistycznymi i kosmetycznymi(tuż przed niebezpieczną akcją/włamaniem), miałam ochotę rzucić tą książkę na grilla, oblać benzyną i puścić w niepamięć.

"Panowie" w tej historii wcale nie są lepsi - płascy, przewidywalni, piękni (sic!) i do bólu tajemniczy... tak tajemniczy, że byłam pod wrażeniem każdego napotkanego dialogu. Nie sądziłam, że wymiana zdań pomiędzy bohaterami książki może być tak jałowa (aż przypominają mi się oczekiwanie na połączenie na infoliniach "jeśli masz czas na małe pitu pitu, wciśnij 5").

Podsumowując, dla mnie to kiepskie romansidło z elementami fantastyki. Próżno tu szukać błyskotliwych dialogów, nieoczekiwanych zwrotów akcji, dobrze zarysowanych postaci, czy chociaż zapierających dech w piersi opisach. Ot, kolejny przycisk do papieru na półce.

Po książkę sięgnęłam (podobnie jak inni) zwiedziona zachęcającymi recenzjami i wysokimi notami... Po raz kolejny stwierdzam, że tak jak okładką, takimi opiniami nie należy się sugerować.

Książka jest napisana straszliwie. Opornie. Przez większość czasu miałam wrażenie jakby każde kolejne słowo, zdanie były na siłę wyciosane na każdej stronie.
Nie ukrywam - pomysł na fabułę...