Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czytaj cały tekst na: http://modusmodernus.blogspot.com/2014/11/thomas-harris-milczenie-owiec_71.html

Akcja powieści nie jest prowadzona zbyt dynamicznie. Harris zaserwował czytelnikowi wiele zagadek – jak to w kryminale bywa – i powoli rozwiązuje ten wypełniony tajemnicami worek, dając przy okazji swojemu odbiorcy kawałek tortu, by ten nie zarył nosem w biurko. W czasie lektury odniosłem wrażenie, że akcja jest sztucznie spowalniana, co pewnie miało zbudować większe napięcie. W moim przypadku się nie udało. Tak jak żołnierz chodzi po polu minowym z wykrywaczem metali, tak ja powoli brnąłem przez Milczenie Owiec.

Czytaj cały tekst na: http://modusmodernus.blogspot.com/2014/11/thomas-harris-milczenie-owiec_71.html

Akcja powieści nie jest prowadzona zbyt dynamicznie. Harris zaserwował czytelnikowi wiele zagadek – jak to w kryminale bywa – i powoli rozwiązuje ten wypełniony tajemnicami worek, dając przy okazji swojemu odbiorcy kawałek tortu, by ten nie zarył nosem w biurko. W czasie...

Przeczytaj cały tekst na: http://modusmodernus.blogspot.com/2014/11/william-peter-blatty-egzorcysta.html

Stylistycznie powieść prezentuje się ciekawie. Blatty odpuścił sobie długie, rozwlekłe opisy i bardzo dobrze postąpił, bo hamowałyby one akcję i niwelowały napięcie. Styl opowiadania jest szybki, konkretny i ukierunkowany na pokazywanie. W tej historii napięcie było kluczowym elementem i moim zdaniem autor rozłożył je wspaniale.

Przeczytaj cały tekst na: http://modusmodernus.blogspot.com/2014/11/william-peter-blatty-egzorcysta.html

Stylistycznie powieść prezentuje się ciekawie. Blatty odpuścił sobie długie, rozwlekłe opisy i bardzo dobrze postąpił, bo hamowałyby one akcję i niwelowały napięcie. Styl opowiadania jest szybki, konkretny i ukierunkowany na pokazywanie. W tej historii napięcie było...

Czytaj cały tekst na: http://modusmodernus.blogspot.com/2014/11/john-twelve-hawks-traveler.html

Wykreowani przez autora bohaterowie w większości są albo dobrzy, albo źli. Widać wyraźnie, kto jest czarny, a kto biały i to moim zdaniem nadaje powieści nieco oklepanego nasycenia, bo sugeruje będącą elementem każdej baśni walkę dobra ze złem. Postacie wypadałyby znacznie lepiej, gdyby zatrzeć między nimi granice, zrezygnować z kontrastu białe-czarne. Niemniej uchowało się dwóch bohaterów, którzy w pewnym momencie znaleźli się poza tym podziałem, więc ich kreacje uznać można za zrehabilitowane. Pomimo wyraźnego podziału, prawie wszystkie sylwetki postaci są w jakiś sposób ciekawe, aczkolwiek w żadnym wypadku nie można im przypisać kingowskiej prawdziwości.

Czytaj cały tekst na: http://modusmodernus.blogspot.com/2014/11/john-twelve-hawks-traveler.html

Wykreowani przez autora bohaterowie w większości są albo dobrzy, albo źli. Widać wyraźnie, kto jest czarny, a kto biały i to moim zdaniem nadaje powieści nieco oklepanego nasycenia, bo sugeruje będącą elementem każdej baśni walkę dobra ze złem. Postacie wypadałyby znacznie...