Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dużo lepsza niż tom pierwszy. Postaci są bardziej zniuansowane i bliższe rzeczywistości, a przy tym jest ich dużo więcej i nawet role drugoplanowe są ciekawe, a przy tym ich życie poszerza w sposób arcyciekawy tło historyczne.
Po tomie pierwszym miałem wątpliwości czy czytać następne, po tomie drugim nie mogłem się pogodzić z faktem, że to już koniec. Tak bardzo zżyłem się z bohaterami. Nie mogę się doczekać spotkania z kolejnymi :)

Dużo lepsza niż tom pierwszy. Postaci są bardziej zniuansowane i bliższe rzeczywistości, a przy tym jest ich dużo więcej i nawet role drugoplanowe są ciekawe, a przy tym ich życie poszerza w sposób arcyciekawy tło historyczne.
Po tomie pierwszym miałem wątpliwości czy czytać następne, po tomie drugim nie mogłem się pogodzić z faktem, że to już koniec. Tak bardzo zżyłem się...

Fabuła to w gruncie rzeczy telenowela - ten tego nienawidzi, tamten tamtą kocha, ale ona o tym nie wie, a jak już wie to nie mogą być ze sobą. Ten jest mądry, cudowny i szlachetny, tamten zboczony, odrażający i prymitywny. Raz górą obóz wspaniałych idealistów, za chwilę stronnictwo przebiegłych karierowiczów. I tak w koło przez 1000 stron :) Ale czyta się to bardzo dobrze i świetnie poznaje historyczne i społeczne tło oddanej w powieści epoki. I za to duży plus, a nawet zachęta do przeczytania kolejnego tomu, który chyba o dziwo jest lepszy :)

Fabuła to w gruncie rzeczy telenowela - ten tego nienawidzi, tamten tamtą kocha, ale ona o tym nie wie, a jak już wie to nie mogą być ze sobą. Ten jest mądry, cudowny i szlachetny, tamten zboczony, odrażający i prymitywny. Raz górą obóz wspaniałych idealistów, za chwilę stronnictwo przebiegłych karierowiczów. I tak w koło przez 1000 stron :) Ale czyta się to bardzo dobrze...

Wydawałoby się inteligentna i dowcipna, w gruncie rzeczy depresyjna i nihilistyczna kronika życia 46 latka zmierzającego nieuchronnym krokami do śmierci. Porzućcie nadzieje Ci, którzy szukacie tu choćby odrobiny optymizmu. Może dla czytelnika młodszego książka ta wyda się ciekawa i błyskotliwa ponieważ będzie ją traktował jako science-fiction. Z kolei lekarz psychiatra znajdzie tu może doskonałe studium depresji, a pacjent tegoż lekarza - swoje prawdziwe przeżycia. Ja niestety odnajduje w niej dużo gorzkich prawd: o wypaleniu, braku spełnienia, o kulturze i sztuce, która zawodzi, nie daje doznań na miarę oczekiwań. Wszystko to prawdy jakże bliskie i rzeczywiste choć oczywiście w powieści uwypuklone i zwielokrotnione. Męcząco zwielokrotnione.
Przyznaję, były miejsca gdzie prawie wybuchnąłem śmiechem, były też takie w których się uśmiechałem pod nosem, ale gdy zjemy to danie do końca, posmak pozostaje gorzki.

Wydawałoby się inteligentna i dowcipna, w gruncie rzeczy depresyjna i nihilistyczna kronika życia 46 latka zmierzającego nieuchronnym krokami do śmierci. Porzućcie nadzieje Ci, którzy szukacie tu choćby odrobiny optymizmu. Może dla czytelnika młodszego książka ta wyda się ciekawa i błyskotliwa ponieważ będzie ją traktował jako science-fiction. Z kolei lekarz psychiatra...