Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Umierałam wiele razy. Śmiercią tragiczną, beznadziejną, bezsensowną i rozpaczliwą. Oprócz śmierci fizycznej są też śmierć emocjonalna i śmierć cywilna. Tragiczne jest to, że po nich się jeszcze oddycha, choć czasem już wbrew woli.

Umierałam wiele razy. Śmiercią tragiczną, beznadziejną, bezsensowną i rozpaczliwą. Oprócz śmierci fizycznej są też śmierć emocjonalna i śmierć cywilna. Tragiczne jest to, że po nich się jeszcze oddycha, choć czasem już wbrew woli.

O ludziach trzeba mówić dobrze, lubić wspomnienia o nich. Tak należy, aby mieć szacunek do siebie, za to, że spędziło się z nimi życie. Myśl, za co go kochałaś. Nie potrzeba niczego rozdrapywać.

O ludziach trzeba mówić dobrze, lubić wspomnienia o nich. Tak należy, aby mieć szacunek do siebie, za to, że spędziło się z nimi życie. Myśl, za co go kochałaś. Nie potrzeba niczego rozdrapywać.

Tylko młodość ma tyle odwagi, by używać słów "nigdy" i "zawsze".

Tylko młodość ma tyle odwagi, by używać słów "nigdy" i "zawsze".

Kiedyś była empatia, dzisiaj jest egoizm. Skupiacie się na sobie, nie dostrzegając innych. Miłość rozpoczyna się dopiero tam, gdzie kończy się egoizm. Dopóki "ja" jest ważniejsze niż "my", nie ma miłości.

Kiedyś była empatia, dzisiaj jest egoizm. Skupiacie się na sobie, nie dostrzegając innych. Miłość rozpoczyna się dopiero tam, gdzie kończy się egoizm. Dopóki "ja" jest ważniejsze niż "my", nie ma miłości.

...są doświadczenia, które odbierają dech. Nie tylko szczęście i zachwyt. Jest, taki rodzaj cierpienia, kiedy ból nie pozwala uwolnić z siebie krzyku. A ten krzyk trwa. Brzmi wewnętrznie, odbijając się w duszy przerażającym echem.

...są doświadczenia, które odbierają dech. Nie tylko szczęście i zachwyt. Jest, taki rodzaj cierpienia, kiedy ból nie pozwala uwolnić z siebie krzyku. A ten krzyk trwa. Brzmi wewnętrznie, odbijając się w duszy przerażającym echem.