Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka przedstawia wizję przyszłości, gdzie czytanie książek i krytyczne myślenie jest zakazane. Ludzie skupiają się na pracy i ogłupiających rozrywkach. Zupełnie nie przejmują się otaczającym ich światem, nawet latającymi nad latającymi nad miastem myśliwcami.

W książkach futurystycznych cenię wizje, które się poniekąd sprawdziły. Dlatego bardzo mi się podobały te programy telewizyjne o niczym oglądane na okrągło.

Przemiana głównego bohatera nastąpiła zbyt szybko, często nie rozumiałem jego motywów. Na pewno o to chodziło autorowi, bo później tłumaczy to poprzez inne postacie, że zaczął samodzielnie myśleć i to normalne, że błądzi, ale mnie to jednak nie przekonuje. Mogło być to przedstawione lepiej.

Zakończenie takie sobie.

Książka przedstawia wizję przyszłości, gdzie czytanie książek i krytyczne myślenie jest zakazane. Ludzie skupiają się na pracy i ogłupiających rozrywkach. Zupełnie nie przejmują się otaczającym ich światem, nawet latającymi nad latającymi nad miastem myśliwcami.

W książkach futurystycznych cenię wizje, które się poniekąd sprawdziły. Dlatego bardzo mi się podobały te...

Tytuł zawsze znałem, ale treści książki wcale. Czytało się bardzo przyjemnie. Akcja jest dynamiczna, dużo się tutaj dzieje. Sama końcówka już mniej dynamiczna, skupia się na wyjaśnieniu i zaprezentowaniu wewnętrznego konfliktu tytułowego bohatera.

Tytuł zawsze znałem, ale treści książki wcale. Czytało się bardzo przyjemnie. Akcja jest dynamiczna, dużo się tutaj dzieje. Sama końcówka już mniej dynamiczna, skupia się na wyjaśnieniu i zaprezentowaniu wewnętrznego konfliktu tytułowego bohatera.

Bardzo podobał mi się ten wyrachowany sposób narracji. Główny bohater jest pozbawiony emocji, wszystko jest dla niego bez sensu. Nie posiada on moralności, co autor ukazuje w pierwszej części. Dla głównego bohatera wszystko jest neutralne, pobicie kochanki przez sąsiada, znecanie sie nad psem, smierc matki czy ostatecznie zabójstwo.



W drugiej części bohater tęskni za utraconą wolnością, ale jak twierdzi do wszystkiego można się przyzwyczaić. Jego rozmyślania nie skupiają się wcale nad popełnioną zbrodnią.



Na pewno przeczytam pozostałe książki Camus, bo bardzo przyjemnie się czytało.

Bardzo podobał mi się ten wyrachowany sposób narracji. Główny bohater jest pozbawiony emocji, wszystko jest dla niego bez sensu. Nie posiada on moralności, co autor ukazuje w pierwszej części. Dla głównego bohatera wszystko jest neutralne, pobicie kochanki przez sąsiada, znecanie sie nad psem, smierc matki czy ostatecznie zabójstwo.



W drugiej części bohater tęskni za...