Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To był jej świat. A z nudów tworzyła nowe światy, wymyślała życiorysy i zdarzenia. Czasem jej to się wszystko mieszało, fantazja z rzeczywistością. Sama nie łapała się w tym, co wcześniej mówiła, sama nie łapała się w tym, kim naprawdę jest.

To był jej świat. A z nudów tworzyła nowe światy, wymyślała życiorysy i zdarzenia. Czasem jej to się wszystko mieszało, fantazja z rzeczywis...

(...), moja maleńka! Czy ciągle jeszcze czujesz ból w rękach? Czy pocierasz dłoń, jakbyś czuła tkwiący w niej odłamek..? Czy patrzysz na swoje blizny jak na ślady mojej miłości? Znaki mojego szacunku dla ciebie?

(...), moja maleńka! Czy ciągle jeszcze czujesz ból w rękach? Czy pocierasz dłoń, jakbyś czuła tkwiący w niej odłamek..? Czy patrzysz na swo...

Na podłodze nasze zrolowane ciuchy, niczym dowód rzeczowy w sprawie. Winni. Winni wobec siebie i świata, i niczego nie winni sobie.

Na podłodze nasze zrolowane ciuchy, niczym dowód rzeczowy w sprawie. Winni. Winni wobec siebie i świata, i niczego nie winni sobie.

Lawirowała. Były dni kiedy czegoś chciała. A to pieska, a to wydać zbiór wierszy, a to namalować obraz. Może szukała jakiegoś sensu. Ja jej przynosiłem kolejne butelki bolsa. Zły ze mnie pedagog.

Lawirowała. Były dni kiedy czegoś chciała. A to pieska, a to wydać zbiór wierszy, a to namalować obraz. Może szukała jakiegoś sensu. Ja jej ...

(…) starała się bardzo. Chciała być kimś fajnym. Chciała otaczać się fajnymi ludźmi. A trafiła na żuli.

(…) starała się bardzo. Chciała być kimś fajnym. Chciała otaczać się fajnymi ludźmi. A trafiła na żuli.

Moja mała (…), dziewczynka pędząca ku przepaści. Raniła z uśmiechem, płakała, gdy głaskałem jej włosy. Wroga każdemu, kto jej dobrze życzył. Ciepła unikała jak zarazy.

Moja mała (…), dziewczynka pędząca ku przepaści. Raniła z uśmiechem, płakała, gdy głaskałem jej włosy. Wroga każdemu, kto jej dobrze życzył....

Ma 19 lat I biegnie skrajem lata Próbuje dogonić swój cień.

Ma 19 lat I biegnie skrajem lata Próbuje dogonić swój cień.

Zniechęcenie, złość o byle co, fatalne traktowanie bliższych i najżyczliwszych, nawet najukochańszych ludzi, niemożność skupienia uwagi, ciągłe szukanie byle jakiego towarzystwa, niepokój kwaśny i gorzki, bezsenność w nocy i ciężki sen poranny, z którego trudno się przebudzić, zamiast radości przebudzenia lęk przed życiem, zanik odwagi (…) i ciężar nieznośny w głowie przy jakim bądź intelektualnym wysiłku - oto pierwsze objawy (słabe na razie) zbliżającego się końca pierwszego aktu tragedii.

Zniechęcenie, złość o byle co, fatalne traktowanie bliższych i najżyczliwszych, nawet najukochańszych ludzi, niemożność skupienia uwagi, cią...

Aby tylko dzień przewalił się jako tako, aby tylko wykręcić się sianem z trudnych zagadnień, aby tylko zamazać przed sobą niesamowitą grozę życia, wymagającą natężenia wszystkich sił w celu istotnego podołania straszliwym zagadnieniom, które ono stawia. Wszystko jakoś samo się załatwi.

Aby tylko dzień przewalił się jako tako, aby tylko wykręcić się sianem z trudnych zagadnień, aby tylko zamazać przed sobą niesamowitą grozę ...