Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„I nie było już nikogo” to jedna z najbardziej cenionych powieści Christie. Wydana została w roku 1939. Od tamtej pory była wielokrotnie przenoszona na ekran i funkcjonowała pod kilkoma tytułami. Ten jednak wydaje mi się najbardziej właściwy, bo zgodny z oryginałem.

Bohaterowie tej opowieści, w odpowiedzi na zaproszenie, przybywają na Wyspę Żołnierzyków. Pozornie nie łączy ich zupełnie nic (poza państwem Rogers, którzy są małżeństwem). Gdy cała dziesiątka stawia się na miejscu, okazuje się, że gospodarze są nieobecni. Służba nic nie wie i żadne z gości nigdy nie poznało osobiście ani pana Owena, ani pani Owen. Postanawiają na nich zaczekać, ale nim zdążą zaniepokoić się sytuacją, w domu na wyspie rozlega się głos, który oskarża każdego z osobna o popełnienie zbrodni, która uszła mu płazem. Zaczyna się odliczanie i chwilę później pierwsza osoba pada trupem. Z czasem staje się jasne, że wszystkie wydarzenia są częścią misternego planu mordercy. Wygląda na to, że na odciętej od świata Wyspie Żołnierzyków ktoś bierze sprawiedliwość w swoje ręce. Między gośćmi zawiązują się koalicje, każdy ma inną teorię i swojego podejrzanego. Ufać mogą jednak tylko sobie samym.

Powieść od początku do końca trzyma w napięciu. Dzieje się tak pewnie za sprawą tego, że średnio co dwadzieścia stron mamy nowego trupa. Każdy zgon myli trop. Mordercą może być właściwie każdy i nikt. Może wierny miłośnik kryminałów mógłby rozszyfrować intrygę, ale ja znów okazałam się marnym detektywem. Osoba na którą stawiałam zginęła na samym końcu, jakby drażniąc się ze mną. Udało mi się jednak odgadnąć kryjówkę i kamuflaż mordercy, a to już coś. Może jeszcze będą ze mnie ludzie.

„I nie było już nikogo” to jedna z najbardziej cenionych powieści Christie. Wydana została w roku 1939. Od tamtej pory była wielokrotnie przenoszona na ekran i funkcjonowała pod kilkoma tytułami. Ten jednak wydaje mi się najbardziej właściwy, bo zgodny z oryginałem.

Bohaterowie tej opowieści, w odpowiedzi na zaproszenie, przybywają na Wyspę Żołnierzyków. Pozornie nie łączy...

Czytałam tą powieść ładnych parę lat temu, więc trudno jest mi ją ocenić z perspektywy czasu. To było moje pierwsze spotkanie z Agatą Christie i już wtedy wiedziałam, że nie będzie ostatnie. Pamiętam, że zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Genialna intryga - zostać seryjnym mordercą tylko po to by ukryć jedno zabójstwo.

Czytałam tą powieść ładnych parę lat temu, więc trudno jest mi ją ocenić z perspektywy czasu. To było moje pierwsze spotkanie z Agatą Christie i już wtedy wiedziałam, że nie będzie ostatnie. Pamiętam, że zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Genialna intryga - zostać seryjnym mordercą tylko po to by ukryć jedno zabójstwo.