Jesteśmy społecznością, która kocha książki

I tak biłem się z myślami, wejść, nie wejść i co powiedzieć, gdy przekroczę próg? A przekroczyć próg najtrudniej w sobie, jak pan wie.

I tak biłem się z myślami, wejść, nie wejść i co powiedzieć, gdy przekroczę próg? A przekroczyć próg najtrudniej w sobie, jak pan wie.

Mieliśmy łódkę. Zaciągałem ją czasem, gdzie największe szuwary, wszyscy mnie wołali, wołała matka, wołał ojciec, a nie odzywałem się. Leżałem sobie na dnie i czułem się, jakby mnie nigdzie nie było. I gdyby pan mnie spytał, czy byłem kiedykolwiek szczęśliwy, to jedynie wtedy.

Mieliśmy łódkę. Zaciągałem ją czasem, gdzie największe szuwary, wszyscy mnie wołali, wołała matka, wołał ojciec, a nie odzywałem się. Leżałe...

Wie pan, jak to jest. Człowiek musi mieć nawet papier, że urodził się. Bez tego by się nie urodził. Musi mieć, że umarł, boby nie umarł. Tak ten świat ułożony, co mam panu tłumaczyć. Obaj na nim jesteśmy. Chyba nie ma pan wątpliwości? O, łuskamy fasolę, więc jesteśmy. Ktoś już coś takiego powiedział, co prawda. Tylko że to nie wystarczy. Każdego musi jeszcz coś potwierdzać. Albo ktoś.

Wie pan, jak to jest. Człowiek musi mieć nawet papier, że urodził się. Bez tego by się nie urodził. Musi mieć, że umarł, boby nie umarł. Tak...

Według mnie miłość to niedosyt istnienia. A my byliśmy obolali istnieniem.

Według mnie miłość to niedosyt istnienia. A my byliśmy obolali istnieniem.

Od pierwszego wejrzenia zwykle dowiadujemy się o kimś najwięcej. Kiedy tego kogoś twarz uderzona znienacka przez to nasze pierwsze wejrzenie staje się przez ułamek chwili jakby oślepiona, otwarta na całą szerokość, żeby tak powiedzieć. Tak że gdy tylko pan wszedł, to moje pierwsze wejrzenie powiedziało mi wszystko o panu. Cóż mi takiego powiedziało, spyta pan? Otóż powiedziało mi, że pańskie przyjście to taki przypadek, który niekiedy złośliwieje, przeistaczając się w przeznaczenie. Tak, tak, młody człowieku, przeznaczenie to nic innego jak właśnie wyjątkowo złośliwy przypadek, od którego nie ma już odwrotu.

Od pierwszego wejrzenia zwykle dowiadujemy się o kimś najwięcej. Kiedy tego kogoś twarz uderzona znienacka przez to nasze pierwsze wejrzenie...

Wszystkie miejsca poza człowiekiem to już nie są te miejsca. Jedyne miejsce człowieka jest tylko w nim. Niezależnie, czy jesteśmy tu, gdzie indziej czy gdziekolwiek. Teraz czy kiedykolwiek. Wszystko, co na zewnątrz, to jedynie złudzenia, okoliczności, przypadki, pomyłki. Człowiek jest sam dla siebie zwłaszcza tym ostatnim miejscem.

Wszystkie miejsca poza człowiekiem to już nie są te miejsca. Jedyne miejsce człowieka jest tylko w nim. Niezależnie, czy jesteśmy tu, gdzie...

Pan pewnie myśli, ze człowiek musi najpierw tego kogoś spotkać, żeby mógł go sobie potem przypomnieć. A nie zastanawiał się pan, że niekiedy bywa odwrotnie?

Pan pewnie myśli, ze człowiek musi najpierw tego kogoś spotkać, żeby mógł go sobie potem przypomnieć. A nie zastanawiał się pan, że niekiedy...

I kto by nie uwierzył, niech pan sam powie? Na zdrowy rozum może nie. Tylko że zdrowy rozum przegrywa z życiem [...] Na zdrowy rozum każdej miłości trzeba by się strzec, bo nie wiadomo, gdzie człowieka zaprowadzi. Na zdrowy rozum siebie samego trzeba by się strzec. Nie człowiek ustanawia sobie zdrowy rozum. A w ogóle co to jest zdrowy rozum, niech pan mi powie? To ja panu powiem, o zdrowym rozumie nie dałoby się przeżyć życia. Zdrowy rozum owszem... Ale to się tylko tak mówi, gdy nie wiadomo, co powiedzieć.

I kto by nie uwierzył, niech pan sam powie? Na zdrowy rozum może nie. Tylko że zdrowy rozum przegrywa z życiem [...] Na zdrowy rozum każdej ...

To prawda, że całe życie musimy udawać, aby żyć. Nie ma chwili, żebyśmy nie udawali. I nawet sami przed sobą udajemy. W końcu jednak przychodzi taka chwila, że nie chce nam się dłużej udawać. Stajemy się sami sobą zmęczeni. Nie światem, nie ludźmi, sami sobą. Tylko nie sądziłem, że to już.

To prawda, że całe życie musimy udawać, aby żyć. Nie ma chwili, żebyśmy nie udawali. I nawet sami przed sobą udajemy. W końcu jednak przycho...