Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Historia niełatwej przyjaźni między mężczyzną a kobietą. Temat aż się prosi o zakwalifikowane do ckliwych powieści dla nastolatek, a jednak nie ... Bohaterowie są autentyczni a uczucia skomplikowane tak jak w prawdziwym życiu. Czasami, żeby rozwinąć wartościową relację potrzeba czasu, rozłąki i rozczarowań.

Historia niełatwej przyjaźni między mężczyzną a kobietą. Temat aż się prosi o zakwalifikowane do ckliwych powieści dla nastolatek, a jednak nie ... Bohaterowie są autentyczni a uczucia skomplikowane tak jak w prawdziwym życiu. Czasami, żeby rozwinąć wartościową relację potrzeba czasu, rozłąki i rozczarowań.

"Dwukrotna śmierć Daniela Hayes'a" to książka inna niż wszystkie.

Zazwyczaj bohaterowie są określeni na początku a tylko my czytelnicy stopniowo ich poznajemy. Obdarzamy sympatią lub nie, rozumiemy ich postawy lub je odrzucamy. Mamy ochotę ich dalej poznawać lub stają się dla nas obojętni. Ale zawsze zakładamy, że gdyby tylko autor tak zdecydował, każda z postaci mogłaby już na pierwszych stronach wszystko o sobie powiedzieć.

W momencie kiedy poznajemy Daniela Hayes'a wie on o sobie tyle co i my o nim czyli prawie nic. Któregoś dnia odnajduje się nagi na plaży w stanie amnezji.
Ale najgorsze nie jest to, że Daniel nie pamięta przeszłości. On nawet nie wie czy jest dobrym i uczciwym człowiekiem. Fakt bycia poszukiwanym przez policjanta budzi niepokojące przypuszczenie, że może jednak nie.
W tej sytuacji odnalezienie zagubionej tożsamości stanowi dla niego być albo nie być.

Marcus Sakey w znakomity sposób buduje napięcie. Przyjęta formuła amnezji głównego bohatera sprawia, że autor może dawkować czytelnikowi informacje tylko w takich porcjach jakie uznaje za wskazane. To sprawia że książkę czyta się jednym tchem.
Akcja wielokrotnie ulega nieoczekiwanym zwrotom. Styl pisania Sakey’a jest tak samo dynamiczny w przypadku opisu pościgów jak i scen miłosnych.

W dodatku cały czas pamiętamy, że w tytule była mowa o dwukrotnej śmierci i wiemy, że nawet jeśli sprawy wydają się przybierać pozytywny obrót - to jeszcze nie jest koniec…

"Dwukrotna śmierć Daniela Hayes'a" to książka inna niż wszystkie.

Zazwyczaj bohaterowie są określeni na początku a tylko my czytelnicy stopniowo ich poznajemy. Obdarzamy sympatią lub nie, rozumiemy ich postawy lub je odrzucamy. Mamy ochotę ich dalej poznawać lub stają się dla nas obojętni. Ale zawsze zakładamy, że gdyby tylko autor tak zdecydował, każda z postaci mogłaby...

C.S. Lewis pokazał nam wcześniej jak bardzo rozumie dziecięce uczucia i marzenia.
Pamiętam, że jako dziecko z wypiekami na twarzy czytałam jego "Opowieści z Narnii" i marzyłam o tym, żeby przeżywać takie przygody jak mali bohaterowie.

Kiedy dwadzieścia parę lat później sięgnęłam po "Dopóki mamy twarze" nie spodziewałam się, że książka odniesie na mnie tak duże wrażenie. Nie spodziewałam się, że autor - mężczyzna może w tak dużym stopniu zrozumieć kobiecą duszę.

Akcję książki autor umieszcza w starożytnym, barbarzyńskim państwie, a główną bohaterką czyni najstarszą córkę króla Orual. Jednym pocieszeniem dla brzydkiej, odrzuconej przez ojca i osieroconej przez matkę dziewczyny jest miłość do młodszej siostry Istry, będącej uosobieniem dobroci i piękna. Jednak i to może zostać jej odebrane...

Autor w misterny sposób konstruuje akcję książki budząc w czytelniku ciekawość dalszego rozwoju wypadku a zarazem przeczucie nieuchronności wydarzeń. "Dopóki mamy twarze" jest przepiękną opowieścią o odrzuceniu, poszukiwaniu sensu życia i o samotności osoby mającej władzę.

C.S. Lewis pokazał nam wcześniej jak bardzo rozumie dziecięce uczucia i marzenia.
Pamiętam, że jako dziecko z wypiekami na twarzy czytałam jego "Opowieści z Narnii" i marzyłam o tym, żeby przeżywać takie przygody jak mali bohaterowie.

Kiedy dwadzieścia parę lat później sięgnęłam po "Dopóki mamy twarze" nie spodziewałam się, że książka odniesie na mnie tak duże wrażenie....