Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kiedy kogoś się kocha, kiedy się naprawdę kocha, trzeba czasem mieć odwagę pozwolić mu odejść. Albo umieć naprawdę długo na niego czekać. To prawdziwy dowód miłości, być może jedyny.

Kiedy kogoś się kocha, kiedy się naprawdę kocha, trzeba czasem mieć odwagę pozwolić mu odejść. Albo umieć naprawdę długo na niego czekać. To prawdziwy dowód miłości, być może jedyny.

I uśmiechaj się. Świat jest lepszy, gdy człowiek się uśmiecha.

I uśmiechaj się. Świat jest lepszy, gdy człowiek się uśmiecha.

1.Nigdy nie wpadać w panikę. Zatrzymać się, oddychać, myśleć. 2. Nikt o tobie mnie myśli. Wszyscy myślą wyłącznie o sobie, tak samo jak ty. 3. Nigdy nie zmieniać fryzury ani koloru włosów przed ważnym wydarzeniem. 4. Nigdy nie jest tak dobrze, ani tak źle jak się wydaje. 5. Rób innym, co tobie miłe np. nie zabijaj. 6. Lepiej kupić jedną drogą rzecz, która naprawdę ci się podoba, niż kilka tanich, które podobają ci się tylko trochę. 7. Mało co ważne jest naprawdę ważne. Jeśli jesteś przygnębiona pytaj samą siebie:" Czy to jest aż takie ważne?" 8. Klucz do sukcesu tkwi w sposobie, w jakim podnosisz się z porażki. 9. Bądź uczciwa i dobra. 10. Kupuj tylko takie ubrania, na widok których chce ci się tańczyć. 11. Ufaj swojemu instynktowi, nie rozbuchanej wyobraźni. 12. Kiedy spotyka cię jakaś tragedia, sprawdź, czy aby na pewno jest ona tragedią, w następujący sposób: a) pomyśl: "Pieprzyć to", b) poszukaj jasnych stron, a jeśli to nie skutkuje, poszukaj stron zabawnych. Jeżeli żadne z powyższych nie odnosi skutku, może rzeczywiście spotkała cię tragedia, więc wróć do punktów 1 i 5. 13. Nie spodziewaj się, że świat będzie bezpieczny, a życie fair. 14.Czasami trzeba dać się ponieść prądowi. 15. Nie żałuj niczego. Pamiętaj, że nic innego nie mogło się wydarzyć, biorąc pod uwagę, kim wtedy byłaś i jak wyglądał wówczas świat. Zmienić możesz jedynie chwilę obecną, więc z przeszłości musisz czerpać naukę. 16. Gdy zaczynasz czegoś żałować i myślisz "Powinnam była...", zawsze pomyśl: "Mogła mnie przejechać ciężarówka albo wysadzić w powietrze japońska torpeda"

1.Nigdy nie wpadać w panikę. Zatrzymać się, oddychać, myśleć. 2. Nikt o tobie mnie myśli. Wszyscy myślą wyłącznie o sobie, tak samo jak ty. 3. Nigdy nie zmieniać fryzury ani koloru włosów przed ważnym wydarzeniem. 4. Nigdy nie jest tak dobrze, ani tak źle jak się wydaje. 5. Rób innym, co tobie miłe np. nie zabijaj. 6. Lepiej kupić jedną drogą rzecz, która naprawdę ci się podoba...

Dochodzę do wniosku, że studia prawnicze to nic innego jak trzy lata niepotrzebnego stresu. Wiele godzin zmarnowaliśmy na wyszukiwanie informacji, które nigdy i do niczego nie będą nam potrzebne. Musieliśmy słuchać wykładów, które od razu zapadały w niepamięć. Uczyliśmy się na przykładowych procesach, które dziś mogłyby mieć zupełnie inny przebieg. Gdybym przez te trzy lata poświęcał pięćdziesiąt godzin tygodniowo na naukę u dobrego adwokata, to teraz sam byłbym dobrym adwokatem. Tymczasem jestem znerwicowanym studentem trzeciego roku, obawiającym się zetknięcia z jakimikolwiek rzeczywistymi problemami prawnymi i przerażony perspektywą czekającego na mnie niedługo egzaminu kwalifikacyjnego do palestry.

Dochodzę do wniosku, że studia prawnicze to nic innego jak trzy lata niepotrzebnego stresu. Wiele godzin zmarnowaliśmy na wyszukiwanie informacji, które nigdy i do niczego nie będą nam potrzebne. Musieliśmy słuchać wykładów, które od razu zapadały w niepamięć. Uczyliśmy się na przykładowych procesach, które dziś mogłyby mieć zupełnie inny przebieg. Gdybym przez te trzy lata poś...

W końcu każda kobieta, gdy staje się matką, wie, że pewnego dnia i ona doczeka się swojej godziny publicznego wstydu! Niegrzeczna odzywka, zasiusiane majtki, napad histerii...

W końcu każda kobieta, gdy staje się matką, wie, że pewnego dnia i ona doczeka się swojej godziny publicznego wstydu! Niegrzeczna odzywka, zasiusiane majtki, napad histerii...

Miłość do dziecka sprawiała, że kobiety stawały się zachwycające. Ale też bezbronne i przewidywalne.

Miłość do dziecka sprawiała, że kobiety stawały się zachwycające. Ale też bezbronne i przewidywalne.

Zgadywanie wcale nie polega na tym, żeby zgadnąć, ale żeby zgadywać.

Zgadywanie wcale nie polega na tym, żeby zgadnąć, ale żeby zgadywać.

- Podle się czuję - powiedziała. - I dobrze do cholery! - odparł. - Zawsze tak się czuj. Największym zagrożeniem ludzkości są ludzie dobrzy, których korumpuje wiara we własną dobroć. Jak już zwalczysz wszystkie swoje grzechy, zostaje duma, a ona cię zgubi. Człowiek dochodzi do wniosku, że jest dobry, ponieważ podejmuje dobre decyzje. Następnie zaczyna wierzyć, że każda decyzja, którą podejmuje musi być dobra, bo jest przecież dobrym człowiekiem. I tak dochodzimy do Bin Ladena i ataku na Twin Towers i do Tonny'ego Blaira i jego najazdu na Bagdad. Większość wojen na świecie wywołują ludzie, którzy wierzą, że mają Boga po swojej stronie. Zawsze trzymaj z ludźmi, którzy wiedzą, że mają wady i bywają śmieszni.

- Podle się czuję - powiedziała. - I dobrze do cholery! - odparł. - Zawsze tak się czuj. Największym zagrożeniem ludzkości są ludzie dobrzy, których korumpuje wiara we własną dobroć. Jak już zwalczysz wszystkie swoje grzechy, zostaje duma, a ona cię zgubi. Człowiek dochodzi do wniosku, że jest dobry, ponieważ podejmuje dobre decyzje. Następnie zaczyna wierzyć, że każda decyzja,...

Ach, jakże ty będziesz cierpiał, mój bracie gdy odkryjesz wreszcie, jak bardzo nasi bliźni zasługują na nienawiść, nawet nasi przyjaciele, nawet nasi bliscy, mówię ci. A wiesz, dlaczego tak się dzieje? Bo są tchórzami. I któregoś dnia przyjdzie nam za to zapłacić i zapłacimy, bo nie będziemy umieli zdobyć się na odwagę, by się zbuntować i krzyczeć na widok najbardziej odrażających czynów. Nikt już nie chce krzyczeć, zupełnie nikt; krzyk drażni ludzi. zresztą nawet nie wiem, czy to ich drażni, czy może tylko męczy. Krzyczą jedynie ci, których się bije, krzyczą pod wpływem zadawanych ciosów. A wokoło nie budzi to straszliwej złości, nikt nie podnosi wrzawy. Zawsze tak było i tak już pozostanie: obojętność. Najgorsza z chorób, gorsza niż dżuma i gorsza niż Niemcy. Jednak z obojętnością nie da się walczyć...

Ach, jakże ty będziesz cierpiał, mój bracie gdy odkryjesz wreszcie, jak bardzo nasi bliźni zasługują na nienawiść, nawet nasi przyjaciele, nawet nasi bliscy, mówię ci. A wiesz, dlaczego tak się dzieje? Bo są tchórzami. I któregoś dnia przyjdzie nam za to zapłacić i zapłacimy, bo nie będziemy umieli zdobyć się na odwagę, by się zbuntować i krzyczeć na widok najbardziej odrażając...

Wśród wielu rozsądnych ludzi zawsze znajdzie się ktoś, kto z zapałem skorzysta z nadanego nam przez Boga prawa do głupoty.

Wśród wielu rozsądnych ludzi zawsze znajdzie się ktoś, kto z zapałem skorzysta z nadanego nam przez Boga prawa do głupoty.

Ale nie ma życia bez burzy i zaczynania wszystkiego od nowa.

Ale nie ma życia bez burzy i zaczynania wszystkiego od nowa.

Naprawdę, Marianne? Zaproponowałabyś mi to? Zaproponowałabyś mi, żebym za sześć miesięcy mógł położyć ręce na twoim zaokrąglonym brzuchu z czymś moim żyjącym w środku? Zaproponowałabyś mi, żebym za niecały rok spędzał noce, czuwając nad płaczącym, przywołującym mnie dzieckiem, zamiast surfować po necie. Żeby na Boże Narodzenie ubrać mu choinkę z migoczącymi gwiazdkami zamiast siedzieć samotnie, i żeby facet z białą brodą przychodził przez wszystkie następne lata. Żeby huśtawka w moim ogrodzie znowu zaczęła skrzypieć i żebym wyciągnął rower, żebym znowu miał powód, by spacerować w porcie i pójść na basen, oraz pretekst, by poszaleć w wesołym miasteczku i oglądać filmy animowane... Naprawdę mi to proponujesz, Marianne? Żeby, zanim skończę sześćdziesiąt lat, niespełna dziesięcioletnie dziecko, chłopczyk czy dziewczynka, codziennie rano dawało mi buzi, wskakiwało mi na kolana i mówiło: „Tato, ty kłujesz”, całując mnie mimo to! Żebym nie skończył jak stary kretyn, nie pozwalając sobie telefonować co tydzień do swoich dorosłych dzieci, które nie mają mi już nic do powiedzenia, i żeby za to mały dzieciak domagał się ode mnie opowiadania jakiejś historii, wieszając mi się na szyi i prawie łamiąc mi kark, żebym nie wychodził z jego pokoju? Naprawdę, Marianne, naprawdę mi to proponujesz? Proponujesz mi, żebym zaczął wszystko od początku, nowy cykl, żebym cofnął wskazówki zegara, wszystko przewinął, żebym za jednym zamachem zarobił dwadzieścia lat życia... Naprawdę mi to proponujesz, Marianne?

Naprawdę, Marianne? Zaproponowałabyś mi to? Zaproponowałabyś mi, żebym za sześć miesięcy mógł położyć ręce na twoim zaokrąglonym brzuchu z czymś moim żyjącym w środku? Zaproponowałabyś mi, żebym za niecały rok spędzał noce, czuwając nad płaczącym, przywołującym mnie dzieckiem, zamiast surfować po necie. Żeby na Boże Narodzenie ubrać mu choinkę z migoczącymi gwiazdkami zamiast s...