Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kazdy przeciwnik/zwolennik aborcji powinien przeczytac te ksiazke.

Kazdy przeciwnik/zwolennik aborcji powinien przeczytac te ksiazke.

Ksiazka napisana pieknym jezykiem. Bardzo smutna powiesc. Prosze nie popelniac mojego bledu i nie czytac w ciazy.

Ksiazka napisana pieknym jezykiem. Bardzo smutna powiesc. Prosze nie popelniac mojego bledu i nie czytac w ciazy.

Napisane prostym jezykiem wspomnienia zony ksiecia Pawla Sapiehy, ktora to przeniosla sie z Nowego Jorku do majatku meza na polskiej wsi. Ksiazka demitologizuje dwudziestolecie miedzywojenne - pokazuje stosunek Polakow do Zydow, obnaza biede ludzi w miastach i wsiach oraz stawia Polske w swietle bardzo zacofanego kraju. Autorka opisuje zdarzenia bez wydawania swojej opinii - to nadaje wspomieniom wiarygodnosci.
Polecam.

Napisane prostym jezykiem wspomnienia zony ksiecia Pawla Sapiehy, ktora to przeniosla sie z Nowego Jorku do majatku meza na polskiej wsi. Ksiazka demitologizuje dwudziestolecie miedzywojenne - pokazuje stosunek Polakow do Zydow, obnaza biede ludzi w miastach i wsiach oraz stawia Polske w swietle bardzo zacofanego kraju. Autorka opisuje zdarzenia bez wydawania swojej opinii...

Pięknie napisnay dokument o tragediach jakie dotknely i wiac dotykaja Japonczykow. Widac, ze autorka dopracowala kzdy szczegol, aby jej dzielo brzmialo autentycznie i bylo niezwykle poruszajace.
Otwiera oczy i wiele wyjasnia.
WARTO.

Pięknie napisnay dokument o tragediach jakie dotknely i wiac dotykaja Japonczykow. Widac, ze autorka dopracowala kzdy szczegol, aby jej dzielo brzmialo autentycznie i bylo niezwykle poruszajace.
Otwiera oczy i wiele wyjasnia.
WARTO.

Rewelacja. Cytaty, obraz Indii, portrety psychologiczne. Wciąga albo nudzi. Mnie wciągnęła bezgranicznie.

Rewelacja. Cytaty, obraz Indii, portrety psychologiczne. Wciąga albo nudzi. Mnie wciągnęła bezgranicznie.

Łatwo się czyta, idealna dla studentów filologii rosyjskiej.

Łatwo się czyta, idealna dla studentów filologii rosyjskiej.

Zwykle nie czytam książek wiecej niż jeden raz - z wyjątkiem tych najbardziej niezwykłych. "Śniadanie u Tiffany'ego" zachwyciło mnie tym, że nie ma w tej książce ani jednego zbędnego zdania. Jest idealnie stworzony portret Holly Golightly - mówię "idealnie stworzony", ponieważ bez większych wysiłków wyobraźni potrafię sobie ją wyobrazić. Kwintesencja kobiecości. Prostytutka? Nie nazwałabym jej tak. Myślę, że bez zarabiania pieniędzy Holly nie mogłaby się uwolnić od adoratorów. To postać kobiety unikatowej, przy której mężczyzna nigdy nie będzie się nudził i o której nigdy nie będzie w stanie zapomnieć. Ona nie patrzyła na nic i na nikogo, nie bała się osądu, nie obchodziło ją nic innego tylko jej własne życie. Można by to nazwać egocentryzmem, ale czy lubimy ludzi którzy interesują się wszystkimi lecz nie samym sobą? Holly to kobieta wycięta z żurnala, chodząca elegancja, kobiecość i naturalność. Tak wiele reprezentantek płci pięknej powinno wziąć z niej przykład. Holly to także melancholia i romantyzm. Wiecznie pogrążona w marzeniach, żyjąca w swoim świecie. Parafrazując, od dziecka już miała osobowość. W moim odczuciu to jest w niej najpiękniesze.
Być może mój opis jest zbyt subiektywny, ponieważ jestem całkowicie zauroczona postacią Trumana Capote'a. Być może była oto postać "tragiczna". Być może była przepełniona smutkiem. Jednak jakby się zastanowić, w każdym z nas jest trochę elementów tragizmu jak i smutku. Ale czy potrafimy być unikatowi?

Zwykle nie czytam książek wiecej niż jeden raz - z wyjątkiem tych najbardziej niezwykłych. "Śniadanie u Tiffany'ego" zachwyciło mnie tym, że nie ma w tej książce ani jednego zbędnego zdania. Jest idealnie stworzony portret Holly Golightly - mówię "idealnie stworzony", ponieważ bez większych wysiłków wyobraźni potrafię sobie ją wyobrazić. Kwintesencja kobiecości....