Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książę tę dostałam w prezencie nad urodziny. Osoba, która ją wybierała była przekonana, że mi się spodoba. Myliła się. Po przeczytaniu tej książki zakochałam się w niej.
Czy książka o cierpieniu, II wojnie światowej i śmierci może być dobrym prezentem? W moim przypadku okazała się strzałem w dziesiątkę. Już od pierwszej strony "Złodziejka książek" zaintrygowała mnie. Uczynienie Śmierci narratorem sprawiło iż jest to wyjątkowe dzieło. Opowiada ona historię malując, używając kolorów. Nie używa zbędnych opisów. Ale nie tylko narracja w tej książce jest wyjątkowa. Wyjątkowy jest również wizerunek Śmierci. Wydaje się ona być absurdalnie ludzka i współczująca. Śmierci, która jest zapracowana, powinna być bezwzględna, a pomimo to zauważa małą dziewczynkę, która kradnie książkę, w czasie pogrzeby jej brata.
Historia Lisel jest niezwykła. Osadzenie akcji w nazistowskich Niemczech pozwala nam poznać wojnę z perspektywy kraju, który ją rozpoczął. Lecz wojna nie jest tu głównym motyw, jest tylko tłem do opowieści o najwyższych wartościach jakimi są przyjaźń i miłość.
Markus Zusak już w pierwszych rozdziałach zdradza nam jak książka się skończy. Pomimo to czytałam ją z zapartym tchem, z niecierpliwością. W pewnym momencie pojawiły się łzy. Sądzę, że nie da się tej książki przeczytać bez emocji i uczuć, być wobec niej obojętnym. Czytelnikowi może się wydawać, że jedynym odczuciem podczas czytania tego moim skromnym zdaniem arcydzieła będzie smutek. Jednak książka ta niesie również nadzieję, czasem nawet uśmiechniemy się w czasie czytania.

Książę tę dostałam w prezencie nad urodziny. Osoba, która ją wybierała była przekonana, że mi się spodoba. Myliła się. Po przeczytaniu tej książki zakochałam się w niej.
Czy książka o cierpieniu, II wojnie światowej i śmierci może być dobrym prezentem? W moim przypadku okazała się strzałem w dziesiątkę. Już od pierwszej strony "Złodziejka książek" zaintrygowała mnie....

Tak jak większość osób sięgnęłam po "Posłańca", ponieważ byłam oczarowana "Złodziejką książek". Zastanawiałam się jakie są inne dzieła Markusa Zusaka, gdyż pierwsza książka, którą przeczytałam była dla mnie arcydziełem, perfekcyjna w każdym calu. "Posłańca" zaczynałam czytać 2 razy, lecz po kilkunastu stronach wysiadałam. Czegoś innego spodziewałam się po tej pozycji, ale w końcu, jak to mówią do trzech razy sztuka, i ta próba okazała się ostatnią. Upłynął już jakiś czas od kiedy czytałam "Złodziejkę" i to była odpowiednia chwila, żeby zabrać się za tę książkę, bez porównywania, bez analizowania i bez stawiania wysokich poprzeczek. Po przebrnięciu kilku pierwszych rozdziałów prawdziwie wciągnęłam się w treść. Historia z pozoru przeciętnego taksówkarza zaczęła mnie intrygować. Zaczęły pojawiać się pytania. Co oznaczają wysyłane asy? Kto je wysyła oraz co mają one na celu? Markus Zusak według mnie posiada niebywałą umiejętność przykuwania uwagi czytelnika do pisanych przez niego słów. Kiedy zaczęłam czytać "Posłańca" i przebrnęłam przez te 20 pierwszych stron, później już nie mogłam się od niego oderwać. Autor udziela nam poprzez karty tej książki bardzo ważnego przesłania. Czytamy, że nie możemy być przeciętni, każdy z nas ma jakiś cel, jakieś przeznaczenie. Wystarczy odrobina wysiłku, chęć zainteresowania się tym, co dla innych jest obojętne, po prostu chęć chcenia. Życie głównego bohatera zmienia się, gdy zaczyna on zauważać otaczających go ludzi, ich problemy, lęki, cierpienia. Wystarczą drobiazgi by odmienić swoje życie i życie innych. Wystarczą drobiazgi by pokochać życie.

Tak jak większość osób sięgnęłam po "Posłańca", ponieważ byłam oczarowana "Złodziejką książek". Zastanawiałam się jakie są inne dzieła Markusa Zusaka, gdyż pierwsza książka, którą przeczytałam była dla mnie arcydziełem, perfekcyjna w każdym calu. "Posłańca" zaczynałam czytać 2 razy, lecz po kilkunastu stronach wysiadałam. Czegoś innego spodziewałam się po tej pozycji, ale w...