Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Julia wiedzie pozornie idealne życie u boku wspaniałego męża i trójki cudownych dzieci.
Jednak pozory często mylą, a za kurtyną rodzinnej idylli ukrywają swoje prawdziwe twarze, jej członkowie powoli niszcząc siebie od środka.
Gdy niespodziewanie znika mąż głównej bohaterki - Henrik, a dochodzenie policji nie przynosi żadnych rezultatów, kobieta zaczyna prowadzić śledztwo na własną rękę.
Niestety bardzo szybko dowiaduje się, że jej perfekcyjne życie było jedynie ułudą, a mężczyzny, z którym dzieliła życie, tak naprawdę w ogóle nie znała.
Dochodzi do niej przerażający fakt, że we własnym domu ani ona, ani jej dzieci nie mogą czuć się bezpieczni...


Historię poznajemy z perspektywy dwojga bohaterów - Julii oraz tajemniczego Valtera, w której autorka za pomocą dokładnych a jednoczenie wyważonych opisów doskonale nakreśliła postać matki, żony, kobiety, która choć sama nie jest zupełnie szczera z czasem dojrzewa i jest gotowa na wszystko, aby chronić swoje dzieci. Angström pozwoliła czytelnikom dotrzeć w najgłębsze zakamarki psychiki Julki, dzięki czemu niezwykle zżyłam się z główną bohaterka i wraz z nią przeżywałam to, z czym na przestrzeni stron musiała się mierzyć.
Enigmatyczny i przerażający obraz Valtera został dodatkowo spotęgowany poprzez ( w przeciwieństwie do postaci kobiety), ograniczenie charakterystyki i skupienie na działaniach mężczyzny. Niezwykle trafny zabieg dokonany przez autorkę, miał swoje odzwierciedlenie w kontraście między długością rozdziałów prowadzonych z perspektywy Julii a Valtera.


Niewiarygodnie wciągająca fabuła, wyjątkowe kreacje bohaterów, idealnie wywożone tempo akcji i opisy, a to wszystko poprowadzone tak, że nie sposób oderwać się od lektury.
Emma Angström inspirując się czynami pewnego belga, Louisa Dethy, pokazała, jak łatwo można zaplątać się w sieci własnych kłamstw, znajdując jednocześnie wytłumaczenie dla wszystkich, nawet najbardziej niegodziwych działań.

"Wspaniała śmierć" to thriller psychologiczny, który nie tylko sprawi, że zaczniesz zastanawiać się, jakie zło może kryć się we własnych "czterech ścianach", ale skłoni do zastanowienia się, czy aby na pewno, najbliższe ci osób, znasz tak dobrze, jak Ci się wydaje...

Julia wiedzie pozornie idealne życie u boku wspaniałego męża i trójki cudownych dzieci.
Jednak pozory często mylą, a za kurtyną rodzinnej idylli ukrywają swoje prawdziwe twarze, jej członkowie powoli niszcząc siebie od środka.
Gdy niespodziewanie znika mąż głównej bohaterki - Henrik, a dochodzenie policji nie przynosi żadnych rezultatów, kobieta zaczyna prowadzić śledztwo...

"Przystań w Sosnowej Polanie" to niezwykle barwna opowieść o kilku pokoleniowej rodzinie, której członkowie jednocześnie kochają się i nienawidzą, lubią, ale nie za bardzo i choć mają do siebie mnóstwo pretensji, gdy wymaga tego sytuacja, potrafią sobie pomagać.
Czy ciężki stan zdrowia najstarszej z bohaterek stanie się szansą na uzdrowienie stosunków jakie panują między kobietami i odbudowanie wspólnych relacji?

Fabułę poznajemy, zarówno perspektywy dziewięćdziesięcioletniej Zofii, jak i jej trzech córek, w której wspomnienia i sceny z życia bohaterek przeplatając się, tworzą obraz skomplikowanych i wyjątkowo trudnych relacji mieszkanek Jury Krakowsko-Częstochowskiej.
Nestorka rodu, dławiąc się kukułką, zapada w śpiączkę, która w swym śnie, niczym w wehikule czasu, przenosi czytelnika do początków historii tej rodziny, przywołując epizody z młodości lat trzydziestych, z czasów wojny, powojennej wędrówki na Ziemie Odzyskane, a także z Wrocławia lat czterdziestych.
Ogromnym walorem powieści jest konstrukcja wszystkich czterech bohaterek, gdzie każda skrywa niespełnione marzenia, zawiedzione nadzieje, niewykorzystane możliwości.
Zofia - to kobieta z krwi i kości, choć życie jej nie rozpieszczało, a czasy w których przyszło jej dorastać naznaczone były śmiercią i nieszczęściami, zawsze była niezależna i tego samego pragnęła dla swoich córek. Jednocześnie należała do pokolenia, które nie potrafi okazywać emocji, na czym najbardziej ucierpiały jej córki.
Najstarsza z sióstr - Amelia - jest romantyczką i wielbicielką poezji, której pomimo zaawansowanego już wieku, nie brak sił i życiowej energii.
Bogna - do szaleństwa wpatrzona w swoją córkę Elizę, która, przytłoczona nadopiekuńczością matki, postanowiła wyrwać się spod jej skrzydeł i zacząć życie poza granicami Polski.
I trzecia - Cecylia, choć najmłodsza, najbardziej praktyczna i konkretna w swoich działaniach, wydaje się być zadowolona z życia, które wiedzie wraz z mężem i dorosłą już córką.
Każda doznała dotkliwych zawodów, na co ogromny wpływ miał fakt , iż ich rodzinny dom był domem, w którym mężczyźni jedynie bywali i szybko odchodzili, pozostawiając pustkę.
Przez lata skrywane urazy, niewyjaśnione pretensje i długo tłumione emocje i żal sprawiły, że w ich kontaktach dominuje chłód i nietypowy dla rodzeństwa dystans.


Kolejnym ogromnym plusem książki był język, który pomimo ładunku emocjonalnego jaki za sobą niósł, był niespodziewanie lekki, wręcz malowniczy.
Dialogi i opisy nacechowane słowami odpowiednimi dla regionu i czasu, w których żyły bohaterki , stanowiły ogromną wartość dodaną dla całej powieści, tym bardziej, że autorka nie zapomniała o przypisach, wyjaśniając znaczenie nieużywanych już dziś słów.
Nie mniej jednak wymaga dopracowania, szczególnie w dialogach, które momentami brzmiały zbyt infantylnie.

Tym czego znacząco mi brakowało są wspomnienia z czasów wojny, które z pewnością miały niebagatelny wpływ na to , jaką osobą, matką i żoną była Zofia, a także na to jakie zachowania, emocje i obawy przelewała na swoje córki.

Pomimo niezwykle przyjemnej, wręcz idyllicznej aury, odwiedziny w Sosnowej Polanie będą trudną, lecz jednocześnie wyjątkowo cenną lekcją nie tylko dla bohaterek powieści, ale przede wszystkim dla samego czytelnika.
Poznając skomplikowane losy tych czterech kobiet, doświadczysz wszystkich możliwych emocji - od gniewu i złości, poprzez smutek, żal i rozgoryczenie, po szczęście, radość i zaufanie.
To historia, która zmusza do refleksji, chwili zadumy, przeanalizowania dotychczasowego życia i zastanowienia się nad wprowadzeniem ewentualnych zmian , zanim będzie już na nie za późno.

"Przystań w Sosnowej Polanie" to niezwykle barwna opowieść o kilku pokoleniowej rodzinie, której członkowie jednocześnie kochają się i nienawidzą, lubią, ale nie za bardzo i choć mają do siebie mnóstwo pretensji, gdy wymaga tego sytuacja, potrafią sobie pomagać.
Czy ciężki stan zdrowia najstarszej z bohaterek stanie się szansą na uzdrowienie stosunków jakie panują między...

Książka, która w mojej opinii, należy do tych, których nikt nie ma prawa oceniać.

Trudna historia kobiety i walki o życie największego cudu w jej życiu - ukochanej i długo wyczekiwanej córki.

Książka, która w mojej opinii, należy do tych, których nikt nie ma prawa oceniać.

Trudna historia kobiety i walki o życie największego cudu w jej życiu - ukochanej i długo wyczekiwanej córki.