Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Fabuła w drugiej części stała się spłaszczona ciągnie się niemiłosiernie. Jedynie zakończenie skłania do kontynuacji lektury i poznania opowieści do końca. Denerwuje to nadkobiece podejście, ckliwie społeczne, zbyt miękkie i z nadmiernymi uczuciowymi rozterkami. To jest nierealistyczne i podyktowane nie tylko żeńskim spojrzeniem, a bardziej jakąś ideologiczną misją zmiany świata, który wcale nie musi być ratowany na siłę. Autorka narzuca również swoją poprawnościową optykę i zamiast pisać coś neutralnego, nieradykalnego, co nie będzie drażnić czytelnika woli promować pederastię i wkłada nie jedną co da się przełknąć, a kilka postaci zboczeńców, do tego dominując jeden z głównych wątków tą chorą tematyką... Szkoda, wielka szkoda. Generalnie książki facetom nie polecam, bo weźmie na wymioty. A kobietom? Nie wiem czy dla młodych dziewczyn... wzorzec dziecka z patologii będzie odpowiednim do utożsamiania się. Pewnie w 3cim tomie będzie jeszcze gorzej, bo takie zabiegi są opisane na zysk ze skandalizowania u nas, a na zgniłym zachodzie na wpisanie się w modną i popłatną promocję dewiacji. Już wiem czemu była przeceniona na biedronkowym zrzucie zaraz obok książki polskiego komunisty chwalącego krwawą rewolucję, Che i reżim kubański... ;)

Fabuła w drugiej części stała się spłaszczona ciągnie się niemiłosiernie. Jedynie zakończenie skłania do kontynuacji lektury i poznania opowieści do końca. Denerwuje to nadkobiece podejście, ckliwie społeczne, zbyt miękkie i z nadmiernymi uczuciowymi rozterkami. To jest nierealistyczne i podyktowane nie tylko żeńskim spojrzeniem, a bardziej jakąś ideologiczną misją zmiany...