Jesteśmy społecznością, która kocha książki

,, Świat, który znikł za gruzami zawalonego tunelu, przestał istnieć. Odrodził się w nowym, zaskakującym kształcie, a wstęp do niego mają nieliczni ocalali z pożogi.``
Ten krótki opis idealnie oddaje rzeczywistość na którą się natkniemy po rozpoczęciu książki. Zagubienie, niewiedza, strach . Trochę czasu minęło od kiedy skończyłam czytać pierwszy tom i miałam wrażenie, że wraz z Ulą odzyskuję wspomnienia, klocki układanki wpadały na swoje miejsce a nam pozostało oswajanie się z nowym światem. Światem równie fascynującym jak w poprzednim tomie jednak bardzo odmiennym. Wyciszonym ale przez to wcale nie mniej strasznym . Można powiedzieć – cisza przed burzą.
Zmiany nie nastąpiły tylko w otaczającej nas rzeczywistości. Przygotujcie się na ,,nową`` Ulę, która mimo tego, że odmieniona nadal wzbudza moją ogromną sympatię i mnóstwo empatii. I mimo, że znamy ją coraz lepiej (w końcu za nami już dwie książki przygód) uważam, że nadal skrywa tajemnice. Czy to możliwe, że jest ich jeszcze więcej ?
W tym okrutnym postapo świecie nie zabraknie promyczka nadziei. Nie zabraknie wzruszeń. Łez radości, smutku i goryczy. Autorka w swoim stylu zapewnia całą gamę emocji, przygód. Mam wrażenie, że sposób przekazywania emocji jest jeszcze lepszy, jeszcze głębiej w nas trafia.
Nie mogę też nie wspomnieć o tym, że Pani Jurkowska jest mistrzynią dramatycznych zakończeń! Jeżeli myślałaś/łeś , że pierwszy tom rozwalił Ci głowę to poczekaj .. Pani autorko, tak nie można! Tak jak poprzednio będę czekać z niecierpliwością na to co dalej.
Chcę więcej!

,, Świat, który znikł za gruzami zawalonego tunelu, przestał istnieć. Odrodził się w nowym, zaskakującym kształcie, a wstęp do niego mają nieliczni ocalali z pożogi.``
Ten krótki opis idealnie oddaje rzeczywistość na którą się natkniemy po rozpoczęciu książki. Zagubienie, niewiedza, strach . Trochę czasu minęło od kiedy skończyłam czytać pierwszy tom i miałam wrażenie, że...

Kobieta w białym kimonie w moim odczuciu ma szanse na jedną z lepszych książek 2021 roku. Tu fikcja przeplata się z rzeczywistością, kultura japońska przeplata się z kulturą amerykańską, a miłość walczy o pierwsze miejsce z obowiązkiem.
To co mnie zachwyciło w książce to naszpikowanie jej emocjami aż do bólu. Wydarzenia w niej opisane są pełne bólu, walki o siebie i nadziei . To historia dwóch kobiet, które połączył mężczyzna.
Akcja książki dzieje się w dwóch liniach czasowych. Opowiadana jest z perspektywy dwóch osób aby na koniec spleść się ze sobą i przynieść ukojenie.
Nie można zapomnieć o pięknym języku, bardzo malowniczym, którym opowiedziana jest historia. Uwielbiam też japońskie,, powiedzonka`` , są tak boleśnie proste i trafne.
Kultura japońska jest fascynująca, lecz pod otoczką kolorowych kimono, kwiatów wiśni i lampionów kryje się brutalność i niemożliwe wręcz ślepe przywiązanie do tradycji. Nie ma miejsca na sprzeciw, liczy się obowiązek i posłuszeństwo.
W książce kryje się wiele emocji i swego rodzaju prostoty. To sztuka w tak piękny i nieskomplikowany sposób opowiedzieć historię miłości, prawdziwej miłości. Must have tego roku.

Kobieta w białym kimonie w moim odczuciu ma szanse na jedną z lepszych książek 2021 roku. Tu fikcja przeplata się z rzeczywistością, kultura japońska przeplata się z kulturą amerykańską, a miłość walczy o pierwsze miejsce z obowiązkiem.
To co mnie zachwyciło w książce to naszpikowanie jej emocjami aż do bólu. Wydarzenia w niej opisane są pełne bólu, walki o siebie i...

Monika stworzyła (nieświadomie) mojego pierwszego książkowego męża, okazuje się, że stworzyła kolejnego, Pana Olega a ja zgłupiałam !
Wiecie co jest niesamowite w tej książce? Realizm. Cykla Droga Smoka jest fantastyką, a ja odnoszę wrażenie jakby to wszystko rzeczywiście miało miejsce, po prostu otworzyłam oczy i dostrzegłam nieznane mi dotąd rzeczy.
Pracowite wakacje w Rzymie zapewnią dużą dawkę emocji. Naszym bohaterom nie brakuje brawury i charyzmy oraz ciętego języka. Mamy do czynienia ze światem typowo męskim, brutalnym, pełnym przemocy i pozbawionym skrupułów i Andreę w tym całym bałaganie. To co rzuca mi się w oczy to walka Andrei o ciągłe udowadnianie swojej wartości i nie traktowanie jej jako ładnego dodatku do towarzystwa.
Dla mnie największą wartość w tej książce mają uczucia. Mimo dużej dawki zła w czystej postaci nie zabrakło miejsca na miłość, przyjaźń i nadzieję. Monika pokazała piękną drogę do akceptacji własnych uczuć, pokochania samego siebie i swojej połówki.
Na pewno pojawią się elementy, które wprowadzą czytelnika ze strefy komfortu i utartych rejonów dotyczących związków. Uważam, że jest to świetny element książki, zmusza do empatii i sprawia, że emocje związane z lekturą pozostaną na długo.
Zakończenie jest genialne! Nie mogę o nim zapomnieć, wcisnęło mnie w fotel i już tupie nogami z niecierpliwości co też będzie dalej!
Pracowite wakacje w Rzymie są drugim tomem cyklu Droga Smoka, polecam czytać książki po kolei (wtedy niczego nie przegapicie). Książki zapewniają dużą dawkę rozrywki i humoru, pełne są wartości, które warto nosić w sercu, szokują, wzruszają i zostają w pamięci. Gorąco polecam!

Monika stworzyła (nieświadomie) mojego pierwszego książkowego męża, okazuje się, że stworzyła kolejnego, Pana Olega a ja zgłupiałam !
Wiecie co jest niesamowite w tej książce? Realizm. Cykla Droga Smoka jest fantastyką, a ja odnoszę wrażenie jakby to wszystko rzeczywiście miało miejsce, po prostu otworzyłam oczy i dostrzegłam nieznane mi dotąd rzeczy.
Pracowite wakacje w...