Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zgadzam się z przedmówczynią. Książka przyciąga tytułem a potem jest wielkie rozczarowanie. Po pierwsze - chaos. Wolałabym, żeby autorka pisała według klucza osobowego, tzn żeby wybrała kilka najlepszych postaci i opisała je dokładnie, a nie geograficznego - do rozdziałów o regionach wrzuciła chaotycznie parę podróżniczek i opisała je po łebkach.

Dużą wadą jest histeryczny, sensacyjny język i czasem zupełnie nielogiczna składnia (wina tłumacza czy autorki - nie mam pojęcia). Liczyłam mimo wszystko na coś bardziej naukowego niż poziom harlequina.

Najbardziej jednak nie podobało mi się dość powierzchowne potraktowanie tematu i powielanie kolonialnych stereotypów dotyczących Wschodu - okrutnego, zmysłowego, dzikiego, tajemniczego i tak dalej. Mieliśmy całe pokolenie krytyki postkolonialnej, mieliśmy Saida, Appaduraia, całe rozliczanie się z kolonialną przeszłością a ciągle powstają książki, które zupełnie na serio opisują świat tak, jakby słońce wciąż nie zachodziło nad Imperium Brytyjskim.

Zgadzam się z przedmówczynią. Książka przyciąga tytułem a potem jest wielkie rozczarowanie. Po pierwsze - chaos. Wolałabym, żeby autorka pisała według klucza osobowego, tzn żeby wybrała kilka najlepszych postaci i opisała je dokładnie, a nie geograficznego - do rozdziałów o regionach wrzuciła chaotycznie parę podróżniczek i opisała je po łebkach.

Dużą wadą jest...