Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Biedna dziewczyna z biednego domu uciskanego przez władzę wrzucona w sam środek żądnej krwi elity. Brzmi znajomo? Dla mnie tak. Trudno nie zauważyć inspiracji Igrzyskami Śmierci...

Nie da się polubić głównej bohaterki, jest płaska, jednowymiarowa, naiwna i głupia, a ponadto denerwująca 😲
Wątek romantyczny - nieudany, nie ma żadnej chemii pomiędzy nią a księciem, ich uczucie jest niedojrzałe i schematyczne, pozbawione jakiejkolwiek głębi.

Akcja mnie zupełnie nie wciągnęła, miejscami czułam się jakbym czytała fanfik.

Biedna dziewczyna z biednego domu uciskanego przez władzę wrzucona w sam środek żądnej krwi elity. Brzmi znajomo? Dla mnie tak. Trudno nie zauważyć inspiracji Igrzyskami Śmierci...

Nie da się polubić głównej bohaterki, jest płaska, jednowymiarowa, naiwna i głupia, a ponadto denerwująca 😲
Wątek romantyczny - nieudany, nie ma żadnej chemii pomiędzy nią a księciem, ich...

Taka mocno średnia ta książka. Owszem, pierwsza część, fabularna, wyczerpująco i ciekawie opisuje działalność słynnej położnej z Auschwitz. Dobrym pomysłem było również splecenie historii Leszczyńskiej z opowieścią innej kobiety będącej jej pacjentką i przedstawienie dwóch różnych perspektyw. Bardzo dobrze przedstawione realia obozowe, dosadnie ukazane nieraz obrzydliwe, nieraz do cna tragiczne sytuacje będące przecież codziennością w obozie. Ale mam wrażenie że autorka chciała jakoś 'zapchać' książkę relacjami więźniów, które zajmują drugą połowę. Liczne przydługawe przypisy z Wikipedii też mnie nie przekonują.

Koniec końców - nie jest to wyjątkowa pozycja, ale jak ktoś chce poszerzyć swoją wiedzę w tematyce obozowej, to polecam.

Taka mocno średnia ta książka. Owszem, pierwsza część, fabularna, wyczerpująco i ciekawie opisuje działalność słynnej położnej z Auschwitz. Dobrym pomysłem było również splecenie historii Leszczyńskiej z opowieścią innej kobiety będącej jej pacjentką i przedstawienie dwóch różnych perspektyw. Bardzo dobrze przedstawione realia obozowe, dosadnie ukazane nieraz obrzydliwe,...

Bardzo sympatyczna powieść, niestety coś zaczyna się dziać dopiero w połowie. Pierwsza połowa to nudne życie studentki na kampusie - nie ukrywam, że monotonność akcji może zniechęcić mniej cierpliwego czytelnika. Natomiast później książka pani Holden parę razy doprowadziła mnie do wzruszenia - co nie jest proste ;) - dlatego polecam przebrnąć właśnie dla końcówki.

Naciągane 7/10 !

Bardzo sympatyczna powieść, niestety coś zaczyna się dziać dopiero w połowie. Pierwsza połowa to nudne życie studentki na kampusie - nie ukrywam, że monotonność akcji może zniechęcić mniej cierpliwego czytelnika. Natomiast później książka pani Holden parę razy doprowadziła mnie do wzruszenia - co nie jest proste ;) - dlatego polecam przebrnąć właśnie dla...

Jeżeli chcesz poczytać nietuzinkową i ciekawą młodzieżówkę, z inteligentnym humorem - to "19 razy Katherine" jest idealną pozycją! Serdecznie polecam ;)

Jeżeli chcesz poczytać nietuzinkową i ciekawą młodzieżówkę, z inteligentnym humorem - to "19 razy Katherine" jest idealną pozycją! Serdecznie polecam ;)

Przemęczyłam tę książkę totalnie. Już od początku zero akcji, płascy bohaterowie, infantylne dialogi. Ale czytałam dalej bo liczyłam na to że w końcu nastąpi jakiś zwrot akcji. I nie nastąpił. A potem żal mi było kończyć w połowie bo i tak już przebrnęłam przez większość więc zdecydowałam się dokończyć - wiecie o czym mówię, co nie :D

Nawet nie chce mi się za bardzo rozpisywać bo nie ma o czym.

The Kissing Both to powieść zbyt infantylna nawet dla średnio rozgarniętej 13-latki.

Cóż, to tyle z mojej strony.

Przemęczyłam tę książkę totalnie. Już od początku zero akcji, płascy bohaterowie, infantylne dialogi. Ale czytałam dalej bo liczyłam na to że w końcu nastąpi jakiś zwrot akcji. I nie nastąpił. A potem żal mi było kończyć w połowie bo i tak już przebrnęłam przez większość więc zdecydowałam się dokończyć - wiecie o czym mówię, co nie :D

Nawet nie chce mi się za bardzo...

Wow. Spodziewałam się taniego romansidła. A to co dostałam totalnie przeszło moje oczekiwania! 'Hopeless' to piękna powieść o dojrzałej miłości, poruszająca trudne tematy, z głębokim wejrzeniem w psychikę bohaterów. Porusza i daje nadzieję. 10/10 bezdyskusyjnie.

Wow. Spodziewałam się taniego romansidła. A to co dostałam totalnie przeszło moje oczekiwania! 'Hopeless' to piękna powieść o dojrzałej miłości, poruszająca trudne tematy, z głębokim wejrzeniem w psychikę bohaterów. Porusza i daje nadzieję. 10/10 bezdyskusyjnie.

Z pewnością "After" Anny Todd nie jest romansem z górnej półki. Jednak patrząc kryteriami Wattpad'owego fanfiction - daje rade. Czyta się bardzo szybko i przyjemnie. Uważam, że to świetna książka na "odmóżdżenie".

Niestety dużo kwestii zniechęca do lektury.

Początkowo nie ma tam żadnej konkretnej fabuły, a Tessa wydaje się być osobą dosłownie pozbawioną mózgu. Serio - jest najgorszą wersją książkowej "ciepłej kluchy", cały czas płacze, robi rzeczy wbrew własnemu rozsądkowi, ciągle ulega Hardinowi mimo wcześniejszych zapewnień że już więcej tego nie zrobi, przez własną głupotę wiecznie pakuje się w kłopoty. Momentami byłam bardzo sfrustrowana uległością głownej bohaterki oraz jej mentalnością głupiutkiej nastolatki.

Po drugie autorka ewidentnie przesadziła z tendencyjnymi przerysowaniami jeżeli chodzi o bohaterów. Choćby Tessa i Hardin. Ona - "grzeczna" i poukładana dziewczyna, wzorowa uczennica, z perfekcyjnym życiem i miłym chłopakiem. On - typowy "niegrzeczny" chłopiec z przeszłością, skłonnością do bójek, agresywny, wytatułowany. On wchodzi w jej życie i sprawia, że ona staje się "niegrzeczną dziewczynką". Ile razy już widzieliśmy ten schemat? Kontrasty są ok, ale takie tendencyjne zestawienie jest już tak przemielone że aż śmieszne.

Do bólu egzystencjalnego doprowadza mnie zerżnięcie tych schematów z pewnej znanej, niechlubnej powieści erotycznej której tytuł wszyscy znamy.. Cóż, oryginalny pomysł na siebie i swoją "powieść" chyba nie jest mocną stroną pani Todd. Powiedziałabym że kierowała nią raczej chęć łatwego zarobku na masie, która z chęcią łyknie kolejny erotyk (tym razem w wersji dla młodzieży).


Relacja pomiędzy głównymi bohaterami nie jest zdrową relacją. Nie chcę żeby ktoś rzeczywiście wziął ją na poważnie i odbierał jako romantyczną, ponieważ to co łączy Tess i Hardina to chora zależność.

Koniec końców patrząc na tę "powieść" z przymrużeniem oka i pewnym dystansem da się przebrnąć, a mniej więcej po 3/4 robi się naprawdę ciekawa.

Z pewnością "After" Anny Todd nie jest romansem z górnej półki. Jednak patrząc kryteriami Wattpad'owego fanfiction - daje rade. Czyta się bardzo szybko i przyjemnie. Uważam, że to świetna książka na "odmóżdżenie".

Niestety dużo kwestii zniechęca do lektury.

Początkowo nie ma tam żadnej konkretnej fabuły, a Tessa wydaje się być osobą dosłownie pozbawioną mózgu. Serio -...

Ogólne wrażenie pozytywne, aczkolwiek brakuje 'tego czegoś' - pewnego głębszego wejrzenia w emocje bohaterów - wydają się oni jacyś tacy płascy, jednowymiarowi.
Miejscami nudnawo, ale wynagradzają to dynamiczne wydarzenia między innymi przy zdobywaniu Mendicanta oraz nieoczywiste i nieprzesłodzone zakończenie.

'Głęboka próżnia', jak i poprzedni tom -'Ocalona' to bardzo dobre młodzieżówki science-fiction :)

Ogólne wrażenie pozytywne, aczkolwiek brakuje 'tego czegoś' - pewnego głębszego wejrzenia w emocje bohaterów - wydają się oni jacyś tacy płascy, jednowymiarowi.
Miejscami nudnawo, ale wynagradzają to dynamiczne wydarzenia między innymi przy zdobywaniu Mendicanta oraz nieoczywiste i nieprzesłodzone zakończenie.

'Głęboka próżnia', jak i poprzedni tom -'Ocalona' to bardzo...

"Płonący most" zaskoczył mnie bardzo pozytywnie po niezbyt zachwycającym pierwszym tomie. Kiedy człowiek się już wciągnie to nie można przestać czytać. Wartka akcja, zwroty akcji, głębsze spojrzenie w emocje bohaterów, wzruszające zakończenie. To sprawiło, że nie mogę się już doczekać aż sięgnę po trzecią część ;)

"Płonący most" zaskoczył mnie bardzo pozytywnie po niezbyt zachwycającym pierwszym tomie. Kiedy człowiek się już wciągnie to nie można przestać czytać. Wartka akcja, zwroty akcji, głębsze spojrzenie w emocje bohaterów, wzruszające zakończenie. To sprawiło, że nie mogę się już doczekać aż sięgnę po trzecią część ;)

Przy drugiej części trylogii 'Więzień Labiryntu' towarzyszą mi mieszane emocje.

Niby fajna, ALE.. no właśnie.

Na pewno jest tajemnicza i bardziej zagmatwana od części pierwszej (nie wszystko jest takie jakim wydaje się z pozoru być). Czy jest to atut? Nie wiem. Z jednej strony tak. Ale z drugiej strony przewracając kolejne kartki narastało we mnie rozdrażnienie i zniecierpliwienie bo zamiast powolnego składania się pojedynczych wątków w całość autor serwuje coraz to nowe, przez co wszystko miesza się jeszcze bardziej, jakby pan Dashner sam nie wiedział jak wspomniane wątki połączyć.

Po drugie - wyjątkowo irytujący główny bohater. Rozchwiany emocjonalnie. Można to zaobserwować gdy pozornie niezachwiane uczucie do Teresy najpierw jest powoli przyćmiewane przez zuroczenie Brendą, a następnie Thomas zmienia nastawienie do Teresy o 180 stopni - przechodzi dosłownie od miłości do nienawiści i odtrąca Teresę. Zachowuje się w stosunku do niej jak niewdzięczny dupek mimo tego że ona i Aris skrzywdzili go tylko po to by go uratować i sam dobrze o tym wie. Czasem wręcz decyzje Thomasa wywołują u mnie agresję i nie mogę się nadziwić jego głupocie.

Ogólnie bohaterowie dają sobą zadziwiająco łatwo manipulować.

Pomijając te dosyć spore mankamenty, 'Próby Ognia' to naprawdę dobra książka z wartką akcją - można ją pochłonąć raz-dwa. Rozdziały zazwyczaj kończą się w strategicznych momentach i ciekawość wygrywa, a co za tym idzie, po prostu nie można się oprzeć dalszemu czytaniu ;)

Z chęcią sięgnę po finałowy tom trylogii by poznać cel eksperymentu DRESZCZu i dalsze losy Thomasa, Streferów i Grupy B. Mam co do niego duże oczekiwania i dobre przeczucie ;)

Dzisiaj dla 'Prób Ognia' - 8/10

Przy drugiej części trylogii 'Więzień Labiryntu' towarzyszą mi mieszane emocje.

Niby fajna, ALE.. no właśnie.

Na pewno jest tajemnicza i bardziej zagmatwana od części pierwszej (nie wszystko jest takie jakim wydaje się z pozoru być). Czy jest to atut? Nie wiem. Z jednej strony tak. Ale z drugiej strony przewracając kolejne kartki narastało we mnie rozdrażnienie i...