Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Druga książką Mankella, którą przeczytałem (pierwsza to "Biała Lwica"). Muszę przyznać, że porządnie wciąga. Dobrze budowane napięcie, tajemnice, wartka akcja - tym wszystkim Henning zachwyca. Czytelnik śledzi jednocześnie zwierzynę (zabójca) i łowczego (komisarz Wallander) i może tylko zastanawiać się, kiedy ten drugi wpadnie na jakiś trop. Dość typowe dla tego pisarza jest postawienie czytającego w roli widza, który ma pełniejszy obraz sytuacji niż każda z przedstawionych w książce stron. I może tylko dopingować. Wiele razy złapałem się na tym, że zastanawiałem się, kiedy komisarz zauważy w końcu, że... . Obowiązkowa pozycja dla fanów kryminałów.

Druga książką Mankella, którą przeczytałem (pierwsza to "Biała Lwica"). Muszę przyznać, że porządnie wciąga. Dobrze budowane napięcie, tajemnice, wartka akcja - tym wszystkim Henning zachwyca. Czytelnik śledzi jednocześnie zwierzynę (zabójca) i łowczego (komisarz Wallander) i może tylko zastanawiać się, kiedy ten drugi wpadnie na jakiś trop. Dość typowe dla tego pisarza...

Pierwsza książka Mankella, którą przeczytałem. Wciągająca, wartka akcja połączona z opisem sytuacji społeczno-politycznej w Afryce. Henninga bardzo dobrze się czyta, aczkolwiek polecam książkę tym, którym nie przeszkadzają wspomniane opisy. Co prawda bardzo dobrze uzupełniają historię i budują opis sytuacji, ale także łamią akcję i mogą czasem nużyć.

Pierwsza książka Mankella, którą przeczytałem. Wciągająca, wartka akcja połączona z opisem sytuacji społeczno-politycznej w Afryce. Henninga bardzo dobrze się czyta, aczkolwiek polecam książkę tym, którym nie przeszkadzają wspomniane opisy. Co prawda bardzo dobrze uzupełniają historię i budują opis sytuacji, ale także łamią akcję i mogą czasem nużyć.

Dziwna, pokręcona, z groteskowym poczuciem humoru. Na początku myślałem, że to coś w stylu Monty Pythona. Później jednak stwierdziłem, że autor ma własny i dość niepowtarzalny styl. Przyjemnie i szybko się czyta, a przerysowane sytuacje śmieszą i dają często do myślenia.

Dziwna, pokręcona, z groteskowym poczuciem humoru. Na początku myślałem, że to coś w stylu Monty Pythona. Później jednak stwierdziłem, że autor ma własny i dość niepowtarzalny styl. Przyjemnie i szybko się czyta, a przerysowane sytuacje śmieszą i dają często do myślenia.