Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie wystawiam oceny, bo kolegi.
Jestem fanem komiksów Jacka i tu pierwszy raz poczułem takie bardziej sarkastyczne ostrze, które dotąd było tylko igiełką. Jest zabawnie, ale bez mniej tu takiej muminkowej uroczości, dzięki której uważałem komiksy autora za solidny eskapizm.
Nadal fantastyczna kreska, świetne wyczucie humorystyczne, ale szydery w tradycji polskiej ci u nas dostatek, więc nawet taka najlepsza jara mnie mniej.

Nie wystawiam oceny, bo kolegi.
Jestem fanem komiksów Jacka i tu pierwszy raz poczułem takie bardziej sarkastyczne ostrze, które dotąd było tylko igiełką. Jest zabawnie, ale bez mniej tu takiej muminkowej uroczości, dzięki której uważałem komiksy autora za solidny eskapizm.
Nadal fantastyczna kreska, świetne wyczucie humorystyczne, ale szydery w tradycji polskiej ci u nas...

Świeże, bo nie z perspektywy inteligenta. Nie ma w tekście elokwencji, brzmi faktycznie jak opowieść jakiegoś wujka, który wychowywał się w trudnych warunkach. Fascynujące tło faveli, bardziej niż historia najbliższej rodziny, która nie wykracza obserwacjami ponad inne biografie.

Najbardziej wadliwe jest tłumaczenie i nie muszę znać oryginału, by to zauważyć. Do brazylijskiej rzeczywistości lat 70-tych wprowadza takie słownictwo jak "pewka" i inne młodzieżowe twory polskie XXI wieku.

Nie jestem też fanem rysunkowego stylu, który sam w sobie jest ciekawy, ale nie przy tak dużej zabawie perspektywą - kadry są ciasno wyładowane i okazjonalnie mało czytelne.

Świeże, bo nie z perspektywy inteligenta. Nie ma w tekście elokwencji, brzmi faktycznie jak opowieść jakiegoś wujka, który wychowywał się w trudnych warunkach. Fascynujące tło faveli, bardziej niż historia najbliższej rodziny, która nie wykracza obserwacjami ponad inne biografie.

Najbardziej wadliwe jest tłumaczenie i nie muszę znać oryginału, by to zauważyć. Do...

Jak na książkę o kolesiu przykutym przez długi czas do kaloryfera, dużo jest tutaj napięcia. Delisle nie poświęca tu zbyt wielu kadrów na nudę i upływ czasu, skupiając się na monotonii. Innymi słowy w komiksie cały czas coś się dzieje - tylko zazwyczaj nic istotnego i w kółko to samo. W zasadzie to tyle przez większość z tych 400 stron. Delisle obiera swój komiks z polityki, skupiając się wyłącznie na przekuciu wspomnień Christophe'a w rysunkową opowieść.

Czytanie tego komiksu to tortura trudna do zapomnienia - co prawda to nadal tylko rozrywkowa symulacja, bo trzymając w dłoniach komiks jesteśmy królami upływu czasu. Od nas zależy, na jak długo zatrzymamy się na kadrze z pustą ścianą. Stąd tortura czytelnika jest nieco inna - przypomina bardziej pływanie przy dnie z kulą u nogi zamiast sprzętu do nurkowania, coraz bardziej rozpaczliwe poszukiwanie bąbli powietrza pod skałami. Czy na kolejnej stronie coś się w końcu wydarzy?

Nawet jeśli nie, to kiedy już uda się wydostać nad powierzchnię wody, doznanie będzie euforyczne.

Jak na książkę o kolesiu przykutym przez długi czas do kaloryfera, dużo jest tutaj napięcia. Delisle nie poświęca tu zbyt wielu kadrów na nudę i upływ czasu, skupiając się na monotonii. Innymi słowy w komiksie cały czas coś się dzieje - tylko zazwyczaj nic istotnego i w kółko to samo. W zasadzie to tyle przez większość z tych 400 stron. Delisle obiera swój komiks z...