Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka posiada bardzo dobre recenzje, jest też polecana w wielu miejscach.
Muszę jednak przyznać, że choć lektura powieści była interesująca, to całość sprawiła mi ostatecznie duży zawód.

Bardzo lubię długie i wymagające utwory, doceniam ogrom pracy włożony przez autorkę. Niestety, w przypadku "Małego Życia" długość powieści jest moim zdaniem jednocześnie jej największą wadą (nie dotyczy to wcale dłużyzn). Problem pojawia się na płaszczyźnie poruszanej w utworze problematyki. Autorka opisuje momentami bardzo traumatyczne przeżycia, ale poświęca im tak dużo miejsca, że całość staje się nużąca. To, co początkowo mroziło mi krew w żyłach, po kilkuset stronach stało się nudne. Rozciąganie danych sytuacji czy zdarzeń na kilka-kilkadziesiąt stron pozbawia je wszelkich początkowych znaków zapytania i niepokojących niedopowiedzeń. Kiedy karty zostaną już wyłożone, będziemy je oglądać niemal do samego końca. Problem polega na tym, że ich oglądanie przestaje od pewnego miejsca cokolwiek wnosić, a wszystko staje się bardzo przewidywalne i męczy. Pod koniec lektury miałem wrażenie przesytu i odrealnienia problemów. Straciłem poczucie, że czytam o sytuacjach, które mogą wydarzyć się naprawdę. Przestały mnie one przerażać, a zaczęły nudzić.

Uważam, że autorka porusza trudne i istotne społecznie tematy. Książka jest napisana dobrym językiem i doskonale przetłumaczona, ale w ostatecznym rozrachunku nie poruszyła mnie.

Książka posiada bardzo dobre recenzje, jest też polecana w wielu miejscach.
Muszę jednak przyznać, że choć lektura powieści była interesująca, to całość sprawiła mi ostatecznie duży zawód.

Bardzo lubię długie i wymagające utwory, doceniam ogrom pracy włożony przez autorkę. Niestety, w przypadku "Małego Życia" długość powieści jest moim zdaniem jednocześnie jej największą...