Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jedyne co mnie w związku z tą pozycją zaskoczyło to wysokość ocen. Zmogłem dwa pierwsze teksty - pierwszy nieudolnie naśladujący styl Lovecrafta i Poego, tyle że niebywale nudny, wtórny i pozbawiony sensu - drugi o tyle lepszy, że przynajmniej znacznie krótszy, ale podobnie jak pierwszy zmierzający donikąd. Śladów grozy nie stwierdzono.

Jedyne co mnie w związku z tą pozycją zaskoczyło to wysokość ocen. Zmogłem dwa pierwsze teksty - pierwszy nieudolnie naśladujący styl Lovecrafta i Poego, tyle że niebywale nudny, wtórny i pozbawiony sensu - drugi o tyle lepszy, że przynajmniej znacznie krótszy, ale podobnie jak pierwszy zmierzający donikąd. Śladów grozy nie stwierdzono.

Niezły reportaż o niewątpliwie ciekawej historii. Momentami maniera autora jest dość irytująca, niekiedy informacje dozowane są w sposób wybitnie chaotyczny, wiele z nich można by sobie spokojnie podarować. Niemniej warto przeczytać

Niezły reportaż o niewątpliwie ciekawej historii. Momentami maniera autora jest dość irytująca, niekiedy informacje dozowane są w sposób wybitnie chaotyczny, wiele z nich można by sobie spokojnie podarować. Niemniej warto przeczytać

Dziwaczna książka. Zamiast stworzyć spójny, opatrzony przypisami tekst, panowie udają że rozmawiają, wymieniając się cytatami. Ani to wywiad, ani to esej, ani rozprawa. Jest tu kilka ciekawych spostrzeżeń, jednak wielokrotnie autorzy powtarzają te same tezy i argumenty - gdyby nie to książka byłaby o połowę krótsza.

Dziwaczna książka. Zamiast stworzyć spójny, opatrzony przypisami tekst, panowie udają że rozmawiają, wymieniając się cytatami. Ani to wywiad, ani to esej, ani rozprawa. Jest tu kilka ciekawych spostrzeżeń, jednak wielokrotnie autorzy powtarzają te same tezy i argumenty - gdyby nie to książka byłaby o połowę krótsza.