Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dobry, aczkolwiek ciężki rodzaj literatury. Książka z pozoru może sprawiać wrażenie jakiejś odmiany kryminału (szczególnie po przeczytaniu fragmentów z podsumowania książki). Jest to jednak dużo głębsza literatura, a tak właściwie studium alkoholizmu, wkręcającego się głęboko w psychikę czytelnika. Stąd trudność w jej czytaniu, ponieważ historia i sposób jej przedstawienia zostawia piętno. Myślę jednak, że warto po nią sięgnąć i wziąć udział w tej erozji świata głównego bohatera. Ta książka wręcz smakuje alkoholem i cierpieniem. Co ważne, potrafi zaskoczyć.

Dobry, aczkolwiek ciężki rodzaj literatury. Książka z pozoru może sprawiać wrażenie jakiejś odmiany kryminału (szczególnie po przeczytaniu fragmentów z podsumowania książki). Jest to jednak dużo głębsza literatura, a tak właściwie studium alkoholizmu, wkręcającego się głęboko w psychikę czytelnika. Stąd trudność w jej czytaniu, ponieważ historia i sposób jej przedstawienia...

Jest to książka specyficzna, budząca mieszane odczucia, pokazująca jednakże kunszt pisarski Pana Twardocha.
Zaczyna się bardzo obiecująco i do samego końca balansuje na granicy fikcji i reportażu, zacierając sprytnie granicę pomiędzy wymyśloną historią, poprzez osadzenie jej w realnym świecie.
Czy jest to najlepsza książka tego autora? W moim mniemaniu nie - męczyłem się odrobinę poznając historię Konrada Widucha. Należy jednak docenić ogrom pracy włożony w zbudowanie świata, poprowadzenie historii i odwagę autora podczas schodzenia z przetartych szlaków literackich.

Jest to książka specyficzna, budząca mieszane odczucia, pokazująca jednakże kunszt pisarski Pana Twardocha.
Zaczyna się bardzo obiecująco i do samego końca balansuje na granicy fikcji i reportażu, zacierając sprytnie granicę pomiędzy wymyśloną historią, poprzez osadzenie jej w realnym świecie.
Czy jest to najlepsza książka tego autora? W moim mniemaniu nie - męczyłem się...

Kolejna część przygód Igora Brudnego i Zielonogórskiej Policji, kolejna wycieczka w głąb zakamarków psychiki nietuzinkowego zabójcy, kolejny raz miło spędzony czas... .
Gdy zasiadałem do poprzednich powieści Przemysława Piotrowskiego próbowałem się przekonywać, że nie jestem fanem literatury gatunkowej, jestem "ponad to" ;), bo przecież poloniście z wykształcenia nie wypada. I za każdym razem przegrywałem z kretesem.
Mimo, że nie jest to książka wolna od wad, posiada w sobie jakiś magnetyzm, który nie pozwala oderwać się od opowiadanej historii.
Co prawda widać tu pewne schematy warsztatu autora, które pojawiały się w każdej części, jednak w żaden sposób nie odciąga to czytelnika od opowieści. Tempo akcji jest idealnie dawkowane, a niektóre zwroty akcji potrafią zaskoczyć. Bohaterowie nie są wycięci z tektury i sprawiają wrażenie realnych (no może z lekkim przymrużeniem oka).
Zdecydowanie dobra pozycja na oderwanie się od życia codziennego. Idealna także dla ludzi, którzy chcą się wdrożyć w nawyk regularnego czytania, ponieważ tekst jest łatwo przyswajalny, a opowiedziana historia trzyma w napięciu do samego końca

Kolejna część przygód Igora Brudnego i Zielonogórskiej Policji, kolejna wycieczka w głąb zakamarków psychiki nietuzinkowego zabójcy, kolejny raz miło spędzony czas... .
Gdy zasiadałem do poprzednich powieści Przemysława Piotrowskiego próbowałem się przekonywać, że nie jestem fanem literatury gatunkowej, jestem "ponad to" ;), bo przecież poloniście z wykształcenia nie...