Jesteśmy społecznością, która kocha książki

REWELACJA! "Ostatnie poświęcenie" to zdecydowanie najlepszy tom z serii "Akademia wampirów"! Dostałam ją pod choinkę i już pierwszego dnia świąt usiadłam na fotelu i zabrałam się za czytanie.
Razem z Rose i Dymitrem uciekłam z więzienia i poszukiwałam mordercy, oraz odmieniałam strzygi przez niecałe sześć godzin! Byłam trochę zawiedziona tym, że ona ciągle sobie powtarzała, że "już nie kocha Dymitra,że ma Adriana", chociaż i tak wiedziałam, że coś mi tu śmierdzi. Podejrzewałam,że oboje skrywają swoje uczucia. Kiedy siedzieli razem w bibliotece coś ponownie między nimi zaiskrzyło, choć przyznam, że miałam do tego małe wątpliwości, które rozwiały się po niedoszłym incydencie w namiocie.
Od początku nie przepadałam za Tashą i to może dlatego, że próbowała uwieść Dymitra, który według mnie pasuje TYLKO I WYŁĄCZNIE do Rose. Dziwiło mnie to, że współpracuje z Abe'm, Lissą, Christianem i resztą. Jednak pod koniec domyśliłam się, że robiła to po to, aby pomieszać im w głowach i odpędzić od siebie większość zarzutów.
Uwielbiam Abe'a!;] To,jak próbował za wszelką cenę znaleźć dowody na to,że jego córka jest niewinna, przekonywało mnie coraz bardziej do tego, jak mu na niej zależy. Jego teksty są bez dwóch zdań najlepsze!
A co do zakończenia... no cóż, nic dodać, nic odjąć. Seria "Akademia wampirów" skończyła się zdecydowanie tak, jak powinna! Wielkie brawa dla Pani Mead! Jest Pani rewelacyjna !! ;]

REWELACJA! "Ostatnie poświęcenie" to zdecydowanie najlepszy tom z serii "Akademia wampirów"! Dostałam ją pod choinkę i już pierwszego dnia świąt usiadłam na fotelu i zabrałam się za czytanie.
Razem z Rose i Dymitrem uciekłam z więzienia i poszukiwałam mordercy, oraz odmieniałam strzygi przez niecałe sześć godzin! Byłam trochę zawiedziona tym, że ona ciągle sobie...

Zgodzę się z niektórymi opiniami na temat tego, że końcówka w tym tomie nie wywołała takich łez, jak część scen w rozwinięciu książki. Relacje Rose i Dymitra rzeczywiście się bardzo pogorszyły, czego nie mogłam przecierpieć, bo według mnie ta dwójka jest dla siebie stworzona.
Co do Adriana dużo bardziej wolałam go w wersji przyjaciela Rose, a nie chłopaka... Lissa była troszkę nie fair w stosunku do Rose, bo, gdyby nie ona, no cóż... Dymitr nadal byłby potworem.
Ogólnie do byłam pewna, że miłość Dymitra i Rose jeszcze się nie skończyła po tym, jak dampir walczył w obronie ukochanej. Zdziwiło mnie zakończenie i zdecydowanie nie takiego się spodziewałam. I tak najlepszy jest ABE i jego teksty, które powalają wszystkie inne!! Brawo Richelle!!
Co do autorki... nadal uważam, że używa odpowiednich słów, wyrażeń i dynamiki w opisywaniu przygód dampirów, morojów i wszystkich innych bohaterów. Pani Mead zdecydowanie jest stworzona do pisania książek fantastycznych! Osobiście nie czytam innych. Uwielbiam rzeczy niemożliwe. To jest takie... to w jakiś sposób jest podobne trochę do ludzkich nienaturalnych marzeń, czyż nie?

Zgodzę się z niektórymi opiniami na temat tego, że końcówka w tym tomie nie wywołała takich łez, jak część scen w rozwinięciu książki. Relacje Rose i Dymitra rzeczywiście się bardzo pogorszyły, czego nie mogłam przecierpieć, bo według mnie ta dwójka jest dla siebie stworzona.
Co do Adriana dużo bardziej wolałam go w wersji przyjaciela Rose, a nie chłopaka... Lissa była...

Powiem Wam, że zgodzę się z tym, iż trudno wybrać pomiędzy przyjaźnią, a miłością, jeśli można mieć tylko jedną z nich. Sama tego nie doświadczyłam, ale domyślam się, co muszą czuć osoby, które są skazane na dokonanie takiego wyboru.
Richelle Mead wykazała się w tej sprawie niezłym sprytem. Rose musiała wybrać pomiędzy Dymitrem i ich wspólnej przyszłości, a ochroną Lissy, z którą łączy ją wieloletnia przyjaźń. Według mnie wybrała prawidłowo. Wkurzyłam się na to, co Dymitr z nią wyprawiał! Była dla niego trochę jak zabawka, o czym świadczy jeden z cytatów: "Nie robię tego, żeby cię przebudzić, Roza. Takie ukąszenie jest niegroźne.To tylko... zabawa."
To,co działo się w Rosji, jak Rose poznała rodzinę Dymitra, bardzo mi się spodobało, ale i tak nie przebiło sceny, w której dampirzyca myślała, że już po jej ukochanym. Gdy myślała, że go zabiła. A potem jeszcze ten list i sztylet... rewelacja. Uważam, że najlepsze było zakończenie i warto przejść dzielnie przez te nudniejsze strony, które (co mnie zdziwiło), pojawiły się, aby dotrzeć do najlepszych momentów. Pozdrawiam i życzę miłej lektury ;]

Powiem Wam, że zgodzę się z tym, iż trudno wybrać pomiędzy przyjaźnią, a miłością, jeśli można mieć tylko jedną z nich. Sama tego nie doświadczyłam, ale domyślam się, co muszą czuć osoby, które są skazane na dokonanie takiego wyboru.
Richelle Mead wykazała się w tej sprawie niezłym sprytem. Rose musiała wybrać pomiędzy Dymitrem i ich wspólnej przyszłości, a ochroną Lissy, z...