Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Gdzie róże, chłopcze, posiejesz,
Nie mogą zakwitnąć osty"

"Gdzie róże, chłopcze, posiejesz,
Nie mogą zakwitnąć osty"

Interesująca pozycja jak i forma powieści. Na końcu nieco pogmatwana i nie do końca spójna z częścią zamieszczonych wywiadów. Jednak należy to traktować bardziej jako wstęp do tomu drugiego zajmującego się procesami myślowymi w ogólności.

Interesująca pozycja jak i forma powieści. Na końcu nieco pogmatwana i nie do końca spójna z częścią zamieszczonych wywiadów. Jednak należy to traktować bardziej jako wstęp do tomu drugiego zajmującego się procesami myślowymi w ogólności.

Książka, której futurystyczna fabuła z czasem staje się tylko pretekstem do wyłaniającego się mariażu filozoficzno-etycznego. Lem rozbudza przemyślenia na temat ludzkości, ewolucji czy piękna - i wielu innych aspektów życia jako takiego.

Jestem zafascynowany. Zwłaszcza, że było to moje pierwsze spotkanie z Lemem i literaturą hard science-fiction.
Bardzo polecam!

„Nie wszystko i nie wszędzie jest dla nas.”

Książka, której futurystyczna fabuła z czasem staje się tylko pretekstem do wyłaniającego się mariażu filozoficzno-etycznego. Lem rozbudza przemyślenia na temat ludzkości, ewolucji czy piękna - i wielu innych aspektów życia jako takiego.

Jestem zafascynowany. Zwłaszcza, że było to moje pierwsze spotkanie z Lemem i literaturą hard science-fiction.
Bardzo polecam!

„Nie...

Zbiór bardzo różnych i niepowiązanych ze sobą opowiadań, który daje inne spojrzenie na twórczość Kinga (ale czy tak do końca?).

Moim zdaniem rozpoznawalne "Skazani na Shawskank" wypada o wiele gorzej od doskonałego "Zdolny uczeń". Z kolei "Ciało" było dla mnie zbyt pretensjonalne i naiwne. Ostatnie z opowiadań: "Metoda oddychania" to najbardziej tajemnicza i zatrważająca opowieść ze wszystkich.

Zbiór bardzo różnych i niepowiązanych ze sobą opowiadań, który daje inne spojrzenie na twórczość Kinga (ale czy tak do końca?).

Moim zdaniem rozpoznawalne "Skazani na Shawskank" wypada o wiele gorzej od doskonałego "Zdolny uczeń". Z kolei "Ciało" było dla mnie zbyt pretensjonalne i naiwne. Ostatnie z opowiadań: "Metoda oddychania" to najbardziej tajemnicza i zatrważająca...

Przedstawiona w poprzedniej części przepowiednia jako główny motyw działań antagonisty mogła dawać wrażenie wyjaśnienia błahego i nieco nad wyrost. W tym tomie wrażenie to zniknęło.

Poznając dzieciństwo i młodość Voldemorta czułem się jak przy znakomitej literaturze true crime.

Przedstawiona w poprzedniej części przepowiednia jako główny motyw działań antagonisty mogła dawać wrażenie wyjaśnienia błahego i nieco nad wyrost. W tym tomie wrażenie to zniknęło.

Poznając dzieciństwo i młodość Voldemorta czułem się jak przy znakomitej literaturze true crime.

Tom, który dzięki znacznie większej objętości daje szersze spojrzenie na przedstawiony świat oczami nastoletnich czarodziejów. Niestety nie bez wad - kilka wątków jest poprowadzonych nieco powierzchownie.

Z drugiej strony, przedostatni rozdział jest jednym z najlepszych w całej serii. Postać Dumbledore'a zawsze była intrygująca, ale teraz mogła rozkwitnąć.

I to w doskonały sposób.

Tom, który dzięki znacznie większej objętości daje szersze spojrzenie na przedstawiony świat oczami nastoletnich czarodziejów. Niestety nie bez wad - kilka wątków jest poprowadzonych nieco powierzchownie.

Z drugiej strony, przedostatni rozdział jest jednym z najlepszych w całej serii. Postać Dumbledore'a zawsze była intrygująca, ale teraz mogła rozkwitnąć.

I to w...

Można wybaczyć pewien poziom niedorzeczności w przedstawionej intrydze. Napięcie w ostatnich rozdziałach sprawiało, że trudno było nie przerzucać kolejnych stron. W ogólności - książka zyskuje z każdym fragmentem a ostatnie sceny wyjaśniają całość historii w spójny i szalenie wciągający sposób.

Można wybaczyć pewien poziom niedorzeczności w przedstawionej intrydze. Napięcie w ostatnich rozdziałach sprawiało, że trudno było nie przerzucać kolejnych stron. W ogólności - książka zyskuje z każdym fragmentem a ostatnie sceny wyjaśniają całość historii w spójny i szalenie wciągający sposób.

Zaskakująco dobra książka po lekkim rozczarowaniu drugim tomem, który powielał wiele schematów pierwszego, a to co wnosił nowego to niezwykle irytujące i karykaturalne postacie.

Tutaj wszystkie rozwiązania fabularne są dopieszczone. Pojawiają się nowe osoby, które mają niejednowymiarowy charakter, a ich działania mają znaczenie oraz wywierają wpływ na innych bohaterów. Wszystko to owinięte magiczną szatą, którą pokochaliśmy.

Zaskakująco dobra książka po lekkim rozczarowaniu drugim tomem, który powielał wiele schematów pierwszego, a to co wnosił nowego to niezwykle irytujące i karykaturalne postacie.

Tutaj wszystkie rozwiązania fabularne są dopieszczone. Pojawiają się nowe osoby, które mają niejednowymiarowy charakter, a ich działania mają znaczenie oraz wywierają wpływ na innych bohaterów....

Książka, która zapoczątkowała jeden z najbardziej niezwykłych fikcyjnych światów w świecie literatury młodzieżowej i nie tylko. Nie znam osoby, która po jej lekturze nie chciałaby się przenieść choć na chwilę do Hogwartu, żeby móc doświadczyć magii tego miejsca.

Książka, która zapoczątkowała jeden z najbardziej niezwykłych fikcyjnych światów w świecie literatury młodzieżowej i nie tylko. Nie znam osoby, która po jej lekturze nie chciałaby się przenieść choć na chwilę do Hogwartu, żeby móc doświadczyć magii tego miejsca.

Powieść absolutnie wybitna.

Po lekturze w tej wersji tłumaczenia z fragmentami wczesnych wersji powieści doceniam to arcydzieło jeszcze bardziej. Z tej książki można czerpać garściami a nawet niepełna jej garść smakuje doskonale. Można to wyraźnie zobaczyć udając się na spektakl na podstawie tej powieści - wypada obłędnie, chociaż jest właśnie tylko jej małą garścią.

Powieść absolutnie wybitna.

Po lekturze w tej wersji tłumaczenia z fragmentami wczesnych wersji powieści doceniam to arcydzieło jeszcze bardziej. Z tej książki można czerpać garściami a nawet niepełna jej garść smakuje doskonale. Można to wyraźnie zobaczyć udając się na spektakl na podstawie tej powieści - wypada obłędnie, chociaż jest właśnie tylko jej małą garścią.

"Migoce świeca, ogień zgasł
Wiatr powiał zimny wyczuwalnie
I płyną dni
I mija czas
W ciszy i niezauważalnie"

"Migoce świeca, ogień zgasł
Wiatr powiał zimny wyczuwalnie
I płyną dni
I mija czas
W ciszy i niezauważalnie"

Rewelacyjne kompozycje fikcji literackiej ze światem realnym, jego historią oraz wszelakimi przejawami kultury na przestrzeni wieków. Nie tylko tymi dotyczącymi całej ludzkości ale też tymi lokalnymi.

To moje pierwsze spotkanie ze światami Andrzeja Pilipiuka. Jestem przekonany, że zanurzę się w nich jeszcze nie jeden raz.

Rewelacyjne kompozycje fikcji literackiej ze światem realnym, jego historią oraz wszelakimi przejawami kultury na przestrzeni wieków. Nie tylko tymi dotyczącymi całej ludzkości ale też tymi lokalnymi.

To moje pierwsze spotkanie ze światami Andrzeja Pilipiuka. Jestem przekonany, że zanurzę się w nich jeszcze nie jeden raz.

Nie sposób dokonać rzetelnej oceny tej książki. Powinniśmy raczej przenieść nasze skupienie na postać Marka Edelmana - człowieka niesamowitego, który do końca zachował przytomny umysł.

Wydawałoby się prostym go zrozumieć, jednak przebieg zapisanej w tej książce rozmowy budzi w nas wątpliwość: czy ludzie wychowani przy współczesnych systemach wartości są wstanie zrozumieć i podążać drogą Marka Edelmana?

Drogą ludzkiej przyzwoitości.

Nie sposób dokonać rzetelnej oceny tej książki. Powinniśmy raczej przenieść nasze skupienie na postać Marka Edelmana - człowieka niesamowitego, który do końca zachował przytomny umysł.

Wydawałoby się prostym go zrozumieć, jednak przebieg zapisanej w tej książce rozmowy budzi w nas wątpliwość: czy ludzie wychowani przy współczesnych systemach wartości są wstanie zrozumieć i...

Sięgnąłem po tę książkę, aby zagłębić się w umysł człowieka, który mimo przeciwności losu i fizycznych ograniczeń dokonuje rzeczy niesamowitych. Niestety pozycja ta nie pozwoliła sięgnąć wystarczająco głęboko, aby znaleźć odpowiedzi na wszystkie pojawiające się w mojej głowie pytania.

Jej mocną stroną jest z kolei bardzo dokładna relacja drogi profesjonalnego sportowca na przestrzeni dotychczasowej kariery.

Sięgnąłem po tę książkę, aby zagłębić się w umysł człowieka, który mimo przeciwności losu i fizycznych ograniczeń dokonuje rzeczy niesamowitych. Niestety pozycja ta nie pozwoliła sięgnąć wystarczająco głęboko, aby znaleźć odpowiedzi na wszystkie pojawiające się w mojej głowie pytania.

Jej mocną stroną jest z kolei bardzo dokładna relacja drogi profesjonalnego sportowca na...

Rewelacyjna książka. Wywołuje niezliczone ilości uśmiechu na twarzy i potrafi poprawić nastrój nawet w najgorszy dzień. Wspaniałe są obrazki w niej zawarte.
Drugą stroną tej pozycji jest to, że w niezwykle przystępny sposób uczy tego co powinno być oczywistością dla osób decydujących się na zaproszenie do swojego życia psa. Niestety nie zawsze nią jest.

Bardzo podoba mi się to, że autorka nie rzuca nam schematami, sposobami czy sztuczkami tylko zaznacza kiedy powinniśmy zasiegnąć pomocy behawiorysty lub w razie kłopotów weterynarza - wszak każdy psiak, jego ewentualny problem i nasza więź z nim jest inna.

Rewelacyjna książka. Wywołuje niezliczone ilości uśmiechu na twarzy i potrafi poprawić nastrój nawet w najgorszy dzień. Wspaniałe są obrazki w niej zawarte.
Drugą stroną tej pozycji jest to, że w niezwykle przystępny sposób uczy tego co powinno być oczywistością dla osób decydujących się na zaproszenie do swojego życia psa. Niestety nie zawsze nią jest.

Bardzo podoba mi...

Jeśli podczas czytania doświadczynie wrażenia rozmywania się wątków, nie odkładajcie książki na bok. W połowie tomu czułem się wręcz trochę zagubiony, jednak wraz ze zbliżaniem się do końca uczucie zagubienia zastąpił ogomny podziw i oszołomienie. Żaden wątek nie został pominięty, a wszystkie historie i intrygi łączą się w rewelacyjne zakończenie.

Jestem pod ogromnym wrażeniem tego jak Sapkowski na poziomie pojedynczych podrozdziałów umiejętnie buduje podłoże pod pojawienie się w wątku głównych postaci, wprowadzając bajki, klechdy oraz pobocznych bohaterów. Masakra w Dun Dare poprzedzona bajaniami przydrożnego dziada w karczmie są tego znakomitym przykładem.

Moim zdaniem to najlepszy finał tomu z dotychczasowych książek całej sagi.

Jeśli podczas czytania doświadczynie wrażenia rozmywania się wątków, nie odkładajcie książki na bok. W połowie tomu czułem się wręcz trochę zagubiony, jednak wraz ze zbliżaniem się do końca uczucie zagubienia zastąpił ogomny podziw i oszołomienie. Żaden wątek nie został pominięty, a wszystkie historie i intrygi łączą się w rewelacyjne zakończenie.

Jestem pod ogromnym...

Gdyby nie przesadne epatowanie tytułową pogardą byłaby to część niemal doskonała.

Gdyby nie przesadne epatowanie tytułową pogardą byłaby to część niemal doskonała.

Bardzo udany początek sagi. Nakreślona skomplikowana sytuacja polityczno-gospodarcza dotycząca nie tylko samych monarchów. Konflikty wykorzystywane są też jako narzędzie prowadzące do cierpienia niewinnych. Strony tej niezgody nie są absolutnie czarno białe. Wojna wisi w powietrzu.

Gdzieś jakby w tle jest Geralt. Świadomy całej sytuacji, walczący o bezpieczeństwo. Śledzący wrogów temu bezpieczeństwu zagrażających.
Jeszcze bardziej w tle pozostaje Ciri. Jako najbardziej istotna postać pozostaje nieświadoma, ale nie jest niemądra. Dorasta, szkoli się, wyciąga coraz bardziej trafne wnioski. Na samym dnie zostaje to co dziewczynka widzi w swoich snach, to co przeraża ją najbardziej, a co dopiero ma nadejść.

Moim zdaniem brak akcji nie jest minusem. To pierwszy tom, więc wierzę, że autor rozpisał historię w przemyślany sposób i wiele jeszcze będzie się działo w następnych tomach. Tak też sugeruje zakończenie.

Bardzo udany początek sagi. Nakreślona skomplikowana sytuacja polityczno-gospodarcza dotycząca nie tylko samych monarchów. Konflikty wykorzystywane są też jako narzędzie prowadzące do cierpienia niewinnych. Strony tej niezgody nie są absolutnie czarno białe. Wojna wisi w powietrzu.

Gdzieś jakby w tle jest Geralt. Świadomy całej sytuacji, walczący o bezpieczeństwo....

W pierwszej części sagi spoiwem łączącym pojedyncze historie był wpleciony pomiędzy "Głos rozsądku". Mniej stracilibyśmy wybierając dowolne jedno opowiadanie i czytając tylko je, porzucając całą resztę.

W drugim tomie nie potrzebowaliśmy jawnego połączenia. Wynika one z samych historii, które łączy ukazanie tego jak wiele człowieczeństa ma w sobie Geralt, z pozoru wyprany z uczuć i emocji mutant. Miłość, zazdrość, wiara w przeznaczenie, strach to tylko nieliczne z objaw ludzkości wiedźmina. Ostatnie opowiadanie "Coś więcej" wzrusza i najgłębiej dotyka tych kwestii. Sięgamy w nim nawet do podświadomości bohatera, dowiadując się jak targany jest przez zbierające się w nim doświadczenia i uczucia.

W pierwszej części sagi spoiwem łączącym pojedyncze historie był wpleciony pomiędzy "Głos rozsądku". Mniej stracilibyśmy wybierając dowolne jedno opowiadanie i czytając tylko je, porzucając całą resztę.

W drugim tomie nie potrzebowaliśmy jawnego połączenia. Wynika one z samych historii, które łączy ukazanie tego jak wiele człowieczeństa ma w sobie Geralt, z pozoru wyprany...

Już pierwsze opowiadanie z tego zbioru to opus magnum prozy Sapkowskiego. Doskonałe, zarysowujące postać wiedźmina oraz postrzeganie go przez otaczający go świat, niezwykle bogato przy tym rozmiarze treści. Rozpoznawalne nie tylko przez fanów fantastyki.

Kolejne opowieści dodają nowe wymiary w postaci chociażby problemów społecznych i politycznych. Warty docenienia jest także bogaty język autora - polski pióra Sapkowskiego jest doprawdy znakomity. Nigdy nie nazwałbym tej książki tylko fantastyką, tym bardziej dla młodzieży, chociaż wydawać by się taką mogła.

"Głos rozsądku" rozdzielający wszystkie narracje z początku sprawia wrażenie zupełnie z nimi niezwiązanego, jednak z czasem dostrzegamy jak spina je wszystkie w całość.

Jedyne co mógłbym autorowi zarzucić to nienajlepsza ręka do romansów. Może w następnych pozycjach poprawił się i w tym.

Już pierwsze opowiadanie z tego zbioru to opus magnum prozy Sapkowskiego. Doskonałe, zarysowujące postać wiedźmina oraz postrzeganie go przez otaczający go świat, niezwykle bogato przy tym rozmiarze treści. Rozpoznawalne nie tylko przez fanów fantastyki.

Kolejne opowieści dodają nowe wymiary w postaci chociażby problemów społecznych i politycznych. Warty docenienia jest...