Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przyszłość nie jest tym, co nieznane, ale tym, czego nie chcemy rozpoznać w ziarnach pozornie nieznaczących gestów, rzuconych przypadkiem słów, wróżebnym locie ptaków...

Przyszłość nie jest tym, co nieznane, ale tym, czego nie chcemy rozpoznać w ziarnach pozornie nieznaczących gestów, rzuconych przypadkiem słów, wróżebnym locie ptaków...

(...) ten kraj, a szczególnie Warszawa, leży nad tektonicznym rowem nieszczęść. Tutaj od zawsze ścierały się dwie płyty kontynentalne: wschodnia i zachodnia. Ludzie Wschodu pogodzili się z tym, czego ludzie Zachodu nie byliby w stanie przeżyć. Polacy byli na styku, w najgorszej sytuacji: musieli żyć tak, że nie potrafili się z tym pogodzić.

(...) ten kraj, a szczególnie Warszawa, leży nad tektonicznym rowem nieszczęść. Tutaj od zawsze ścierały się dwie płyty kontynentalne: wschodnia i zachodnia. Ludzie Wschodu pogodzili się z tym, czego ludzie Zachodu nie byliby w stanie przeżyć. Polacy byli na styku, w najgorszej sytuacji: musieli żyć tak, że nie potrafili się z tym pogodzić.

Tłumy przed kościołem świadczyły, że jednak największy problem Polacy mieli z wiecznością. Niezakotwiczeni w przyszłości, przerażeni teraźniejszością i storturowani przeszłością szukali pocieszenia w bezczasie. Tam, gdzie uznane będą pobożne, dobre myśli i czyny, niekoniecznie te mądre i sensowne.

Tłumy przed kościołem świadczyły, że jednak największy problem Polacy mieli z wiecznością. Niezakotwiczeni w przyszłości, przerażeni teraźniejszością i storturowani przeszłością szukali pocieszenia w bezczasie. Tam, gdzie uznane będą pobożne, dobre myśli i czyny, niekoniecznie te mądre i sensowne.