Pisarz i scenarzysta Anthony Horowitz ma talent do reinterpretowania klasyków brytyjskich kryminałów. Wcześniej przeniósł czytelników w świat Sherlocka Holmesa w powieściach „Dom jedwabny” i „Moriarty”, pisał też o przygodach Jamesa Bonda w „Cynglu śmierci”, a teraz sięga po motywy z książek Agathy Christie.

„Morderstwa w Somerset” to właściwie dwie połączone powieści. Choć śledztwo Attcusa Pünda toczy się w latach pięćdziesiątych XX wieku, a śledztwo Susan współcześnie, w dodatku każda historia pisana jest inną czcionką i zachowana jest osobna numeracja stron, a nawet odmienny styl narracji, to w miarę lektury okazuje się, że obie sprawy coraz więcej łączy. Każda z części stanowi też przemyślany i inteligentny ukłon w stronę twórczości Agathy Christie, „starsza” przez zachowanie klimatu złotej epoki brytyjskiego kryminału, a „nowsza” nawiązując wprost do powieści pisarki. Przewija się tu cały łańcuch podejrzanych, spośród których – w obu przypadkach – aż do końca trudno kogokolwiek wykluczyć, bo niemal każda z pozoru niewinna osoba okazuje się coś ukrywać. Autor równocześnie podrzuca czytelnikowi pewne wskazówki i sprytnie go zwodzi, tak, że rozwiązanie, mimo że jasne i spójne, okazuje się przyjemnym zaskoczeniem.

Oczywiście taka forma powieści ma pewne wady, jak choćby to, że przy takiej ilości postaci nie jest możliwe dokładne opisanie każdej z nich. Dialogom wydaje się też brakować odrobiny naturalności. Ale poza tym „Morderstwa w Somerset” łączą to, co najlepsze z klasyki gatunku ze współczesną powieścią kryminalną. Aż kusi umieszczenie na okładce reklamy „dwie książki w cenie jednej”.

Do tego nie da się przejść obojętnie obok takiej okładki!

Agnieszka Kruk