Musiało jednak upłynąć wiele czasu, abym sięgnął ponownie po książkę Mastertona wydaną dzięki staraniom Wydawnictwa Albatros A. Kuryłowicz. W „Śpiączce”, gdyż to w jej stronę kieruję wasze spojrzenia, odnalazłem wszystko to, co już kiedyś mnie zadziwiało w dokonaniach autora, ale książka ta otworzyła przede mną również zupełnie nową, literacką krainę.

Tutaj trzeba bardzo uważać, aby nie powiedzieć za dużo, aby nie odkryć wszystkich kart, aby nie dać się ponieść emocjom, gdyż wszyscy wokół obserwują. Zwracają baczną uwagę na każdy twój krok, a jeśli zaczynasz zadawać niewłaściwe pytania usta się nagle zamykają, a wtedy każdy wskazuje cię palcem, miotając przy okazji ogniste kule z oczu. Wszyscy ci, którzy przyjęli cię do swego grona z wielką radością i z przekonaniem zapewniając, że w Trinity każdy jest twoim przyjacielem.

Jednak, jak się okazuje nikomu nie można ufać. Przebłyski świadomości sprawiają, że do Michaela wraca coś, czego jeszcze do końca nie jest pewien, ale też nikt tak naprawdę nie pomaga mu nabrać tej pewności, z całą stanowczością wmawiając coś zupełnie innego. A przecież czuje, że coś się wydarzyło, coś koszmarnego, a fakt, że przeżył, jak mu powiedzieli, nie pomaga mu zrozumieć, co tak naprawdę się stało.

Graham Masterton, jak nikt inny potrafi grać naszymi emocjami. Nie musi nieustannie lać się krew, abyśmy mimo wszystko poczuli, że ludzki umysł ma znacznie więcej do powiedzenia, niż kiedykolwiek mogło się nam wydawać. A jeśli dodamy do tego świadomość, że umysł bardzo podatny jest na sugestię, jak również mocne bodźce erotyczne, wtedy nigdy nie możemy być pewni, co tak naprawdę może się wydarzyć. I czy podjęte decyzje będą słuszne i niczym niewymuszone.

Michael, któremu na siłę wmawiają, że ma na imię Gregory, dopiero w określonym momencie odkrywa, że padł ofiarą koszmarnego wypadku. Auto, które prowadził zostało staranowane przez ciężarówkę na autostradzie u stóp góry Shasta, która w jakiś bliżej nieokreślony sposób wciąż z czymś mu się kojarzy.

Wiele jednak musi się jeszcze wydarzyć, aby świadomość tego, co widzi i czuje dawała mu do zrozumienia, że to z nim jest wszystko w porządku, a ci, którzy uważają, że wciąż ma luki w pamięci, być może sami nie wiedzą, co mówią. Będzie potrzebował czasu, a także być może kilku sojuszników, aby to, o czym myśli zamienić w akcję przeciwdziałania ciągłemu mydleniu oczu.

„Śpiączka” już od pierwszych stron otwiera przed czytelnikiem historię tak niesamowitą, niezwykłą i trudną do przekazania prostym słowem, iż śmiałków, którzy będą chcieli się z nią zmierzyć może być wielu. I to właśnie oni dostąpią niewątpliwego zaszczytu podróży na krańce ludzkiej świadomości dzierżąc palmę pierwszeństwa nad tymi, którym zabrakło odwagi, aby dać się porwać rwącemu nurtowi literackiego geniuszu Grahama Mastertona.

Artur G. Kamiński