Pierwszy tom – „Dziedzictwo mroku” i drugi „Łaska utracona” zapoczątkowały przygody córki pastora, jej rodziny i wybranka serca. W „Podarunku śmierci” mamy dużo niedomkniętych wątków z poprzednich części oraz sporo nowych. Grace ma sporo problemów. Daniel jest wilkiem, pojawiają się zdrajcy i następni wrogowie. Na dodatek nadciąga wojna. Pytania kłębią się i nawarstwiają, chociaż widać, że to historia miłości jest na pierwszym miejscu.

Plusem „Podarunku śmierci” są całkiem zwięźle napisane dialogi. Opisy nie należą do nużących, jak to ma często miejsce w innych tego typu książkach, ale również nie powalają na kolana - przynajmniej jednak są krótkie i rzeczowe. Fabuła jest umiarkowanie wyważona i nie można powiedzieć, by nie była dynamiczna. Zwroty akcji to tylko małe zrywy, dzięki nim czyta się tę powieść do końca.

Z resztą jest już nieco gorzej. Bohaterowie są mało skomplikowani emocjonalne, a ich dokonywanie wyborów można przewidzieć niemal na każdym kroku. Wyjątkiem jest postać Caleba, która dodaje nieco świeżości do całej historii i trochę podtrzymuje przyzwoity poziom. Morał oraz wątek miłosny nie dodają nic nowego i niestety to właśnie te elementy najbardziej zaniżają rangę książki.

Komu mogę polecić „Podarunek śmierci”? Wielbicieli oczywiście nie trzeba zachęcać. Osoby, które zastanawiały się nad tym, czy przeczytać czy nie, powiem tyle: zacząć od pierwszego tomu, jeśli się spodoba, wtedy sięgnąć po następną, a jeśli nie to zakończyć przygodę już na „Dziedzictwie mroku”.

Na pewno nastoletni fani romansów z paranormalnymi elementami będą zachwyceni.