Opowieść o Św. Teresie od Dzieciątka Jezus.

"Z parku roztacza się wspaniały widok na miasto i pobliską bazylikę. Położona jest ona pośrodku pięknego parkowego kompleksu. Wkrótce rodzina Straussów dociera do ogromnego placu przed bazyliką. Cóż za barwny obraz! Pomiędzy zaparkowanymi tu autokarami i samochodami osobowymi nieprzerwany strumień ludzi udaje się w kierunku bazyliki. Jest wśród nich wielu Francuzów, po części w ludowych strojach, lecz także wielka liczba obcokrajowców, między innymi Azjatów i Afrykańczyków.
Teraz oto Marcin i Anita wraz z rodzicami stoją bezpośrednio przed bazyliką i podziwiają jej potężne rozmiary.
— Ależ to przepiękny kościół! — wykrzykuje Marcin.
— Tak — mówi ojciec — jest on jednym z największych kościołów zbudowanych w naszym stuleciu. Późniejszy papież Pius XII w roku 1937 poświęcił go Świętej Teresie. Bazylika ta jest pomnikiem wystawionym na cześć Patronki Misji. Czciciele Świętej Teresy z całego świata złożyli na budowę liczne ofiary. Wielcy i mali, biedni i bogaci, biali i czarni: wszyscy oni wyrazili w ten sposób swoją wdzięczność i miłość do Teresy. Bazylika jest więc tej wdzięczności i miłości znakiem. Ale chodźmy już, by jeszcze przed Mszą Świętą zwiedzić kopułę."