Zbiór esejów z przełomu lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych ubiegłego wieku. Rozważania dotyczą klasycznych problemów filozoficznych i podstawowych pojęć, wokół których organizuje się kultura. Istota filozofii, natura prawdy, mechanizmy i typy osobowości, problem decyzji, autorytetu, religii, wreszcie (autoironiczne po części) pytanie o znaczenie humanistyki i humanistów – to zagadnienia, które Profesor bada ze swobodą i zainteresowaniem wytrawnego filozofa i historyka. Dla polskiego czytelnika uderzający jest szczery szacunek dla myśli Marksa, oparty na dogłębnej lekturze i prawdziwym zrozumieniu, oraz niechęć do wszelkich upraszczających interpretacji Marksowskiej filozofii. Cała tak książka bowiem to krytyka niesamodzielności myślowej, banalności w refleksji, urzeczawiającego i abstrakcyjnego podejścia do świata i życia.

"Ludzki punkt widzenia pozwala nam nieograniczenie rozszerzać wiedzę o świecie, ale wszechświat nasz będzie miał zawsze tyleż wymiarów, ile my sami. Będzie on również w tym stopniu zamknięty albo otwarty, w jakim jest każdy z nas."