"Sklepy cynamonowe" (1933) i "Sanatorium pod Klepsydrą" (1937) - opowiadania z pogranicza snu i jawy, stanowiące rodzaj fantastycznej autobiografii, przyniosły ich autorowi, skromnemu nauczycielowi rysunku z Drohobycza, sławę i sukces literacki stawiający go obok takich indywidualności XX-wiecznej prozy jak Kafka, Gombrowicz, Witkacy.
Bruno Schulz nadał swym utworom niepowtarzalny poetycki styl, stworzył zainspirowaną wspomnieniami z dzieciństwa niezwykłą, oniryczną wizję świata. Centrum wydarzeń umieścił w prowincjonalnym żydowskim miasteczku. Józef - pierwszoosobowy narrator, alter ego autora - opisuje dom rodzinny, sklep ojca, towarzyszy mieszkańcom w codziennej pracy i dniach świątecznych. Realność miesza się ty z wyobraźnią, ze światem mitów antycznych i przypowieści biblijnych oraz utrwalonych od wieków archetypów. Przedmioty zostają ożywione, zwierzęta uczłowieczone, a ludzie przyjmują cechy zwierzęce. Schulz mityzuje rzeczywistość - rodzinne miasteczko czyni centrum świata, gdzie wobec tajemnicy narodzin i śmierci stawia się pytania odwieczne: o sens istnienia człowieka, świata, sztuki.
Atmosferę oniryzmu i tajemniczości prozy Schulza mistrzowsko oddaje wyreżyserowana przez Wojciecha Jerzego Hasa filmowa adaptacja "Sanatorium pod Klepsydrą" (1973).