Szeroko zakrojony esej literacki o dziejach narodu żydowskiego i zmiennych relacjach Żydów z nieżydowskim otoczeniem od czasów patriarchy Abrahama aż po koniec XX wieku. Napisany z pozycji głęboko humanistycznego stosunku do istoty ludzkiej i jej losów, a zarazem wolny od nacjonalistycznego czy wyznaniowego fundamentalizmu - przedstawia kluczowe, zdaniem Autora, wątki historii Izraela i problemy judaizmu oraz wkład narodu żydowskiego w kulturę świata i cywilizację judeochrześcijańską, tak mocno zakorzenione w BIBLII. Podkreślają to tytuły rozdziałów, Jak, np. ABRAHAM - OJCIEC OJCÓW, MOJŻESZ, ZIEMIA OBIECANA, POWSTAWANIE TALMUDU, PRZYJACIELE GRECY - PRZYJACIELE RZYMIANIE, CHRZEŚCIJANIE I ŻYDZI - DZIEJE NIENAWIŚCI, KABAŁA, WIELKIE WYPĘDZANIE, JUDEO-POLONIA, ŻYDOKOMUNA czy SZOAH I SYJON.
Książka jest rezultatem osobistej potrzeby autora zmierzenia się z tą rozległą i budzącą namiętności problematyką dziejów powszechnych. Pisał ją Piotr Kuncewicz w okresie 1994-1999, ale dojrzewał do niej od dziesiątków lat jako świadek epoki pieców i szoah, jako student Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego zafascynowany dziejami i kulturą duchową Śródziemnomorza i Bliskiego Wschodu, jako świadek powojennych dramatów Polski i równie dramatycznych konfliktów i powikłań polsko-żydowskich. Wydana w Jubileuszowym Roku 2000, po pamiętnych modlitwach Jana Pawła II do Boga i słowach skierowanych do Żydów i chrześcijan z Ziemi Świętej - książka ta nabiera dodatkowego znaczenia, jako głos w dialogu polsko-żydowskim.