Zajęcie Grecji przez Niemców w 1941 roku nie osłabiło ducha oporu narodu greckiego i w kraju zaczęły powstawać organizacje podziemne, zarówno podporządkowane rządowi emigracyjnemu, jak i Komunistycznej Partii Grecji. Słaba infrastruktura i warunki naturalne górzystego kraju sprzyjały tworzeniu partyzantki. Niestety, na walkę z okupantem cieniem kładły się tarcia i rywalizacja pomiędzy organizacjami ruchu oporu, które po wyzwoleniu kraju przerodziły się w otwarty konflikt, a następnie w wojnę domową. Władzę królewską w Atenach wspierali Brytyjczycy, a następnie Amerykanie, z kolei komunistów, którzy mieli swe pozycje w górach na północy kraju, wspierał ZSRR. Pomoc dla partyzantki komunistycznej przechodziła przez granice z Jugosławią i Albanią. Konflikt Stalina z Tito znacznie zwiększył trudności z przekazywaniem pomocy i przyczynił się do klęski komunistów.