Pewnego razu żył sobie książę, który chciał się ożenić z księżniczką. Poszukiwał jej na całym świecie, podróżował, aby ją odnaleźć- gdy już ją prawie znalazł okazywało się, że nie jest ona prawdziwa. Księżniczek była mnóstwo, ale żadna nie okazała się tą wymarzoną i najprawdziwszą – każda miała jakąs wadę. Po bezowocnych poszukiwaniach, zmartwiony książę powrócił do domu do swoich rodziców - króla i królowej. Pewnego wieczora pogoda była bardzo przerażająca - niebo ciskało błyskawice, a z ciemnych chmur lało jak z cebra, wtedy ktoś zapukał do bramy. Król poszedł otworzyć – przed bramą stała księżniczka, która była cała mokra , a jej włosy były nasiąknięte wodą. Stara królowa miała sposób, aby przekonać się, czy księżniczka jest prawdziwa - na spód łóżka położyła ziarnko grochu , a potem ułożyła dwadzieścia jeden materaców i dwadzieścia puchowych pierzyn, wszystko to na tym ziarnku grochu. Tak miała spać rzekoma księżniczka. Rano królowa spytała ja jak spała, a ona na to, że nie mogła oka zmrużyć, bo coś ją uwierało, a ciało ma całe posiniaczone. Królowa miała więc pewność, że to prawdziwa księżniczka, bo ziarnko grochu ją uwierało az przez 20 materacy i przez 20 puchowych pierzyn. Książę był szczęśliwy i wziął księżniczkę za żonę. Ziarnko grochu natomiast oddano do muzeum. Może jest tam do dziś.. . . . ?

Pewnego razu żył sobie książę, który chciał się ożenić z księżniczką. Poszukiwał jej na całym świecie, podróżował, aby ją odnaleźć- gdy już ją prawie znalazł okazywało się, że nie jest ona prawdziwa. Księżniczek była mnóstwo, ale żadna nie okazała się tą wymarzoną i najprawdziwszą – każda miała jakąs wadę. Po bezowocnych poszukiwaniach, zmartwiony książę powrócił do domu do...