Książkę dobrze i szybko się czyta, ponieważ została napisana przystępnym językiem. Rozwój rynku finansowego nie jest tutaj tylko zbiorem suchych, nudnych faktów znanych tylko z teorii. Rozwój ten został przedstawiony poprzez opisanie prawdziwych postaci i wydarzeń z przeszłości bankowości.
Jednak książka ta ma pewne braki. Mimo, że posiada podtytuł "finansowa historia świata" to historia w tej książce zaczyna się dopiero w XIII wieku w Europie Zachodniej. A przecież pieniądze były używane już ponad 2000 lat wcześniej w starożytnym świecie w basenie Morza Śródziemnego i na Bliskim Wschodzie.
Druga sprawa to wychwalanie banków i bankierów i przedstawianie ich jako zbawców świata przy każdym kryzysie finansowym a przecież to właśnie oni wywołują większość kryzysów, żeby na nich zarobić.
Trzecia rzecz, nie ma żadnej wzmianki kto stoi za bankami centralnymi. Niewtajemniczony czytelnik może wierzyć, że są to państwowe banki, którymi kierują rządy a tak naprawdę są to prywatne banki, które kierują rządami. A nazwy takie jak bank centralny czy rezerwa federalna posiadają właśnie dlatego, żeby przeciętnemu zjadaczowi chleba zamydlić oczy, kto tak naprawdę rządzi.
Po czwarte wreszcie, autor skrytykował trochę ekonomistę Stiglitza, który dostał Nobla z ekonomii, mimo że sam takiej nagrody nie otrzymał.
Ze względu na te 4 powyższe punkty uważam, że książka wydaje się być tendencyjna. Być może autor miał w tym jakiś cel, że postanowił się przypucować i poprawić wizerunek anglosaskiej finansiery po kryzysie rozpoczętym w 2007.

Książkę dobrze i szybko się czyta, ponieważ została napisana przystępnym językiem. Rozwój rynku finansowego nie jest tutaj tylko zbiorem suchych, nudnych faktów znanych tylko z teorii. Rozwój ten został przedstawiony poprzez opisanie prawdziwych postaci i wydarzeń z przeszłości bankowości.
Jednak książka ta ma pewne braki. Mimo, że posiada podtytuł "finansowa...