Musiało minąć tyle lat od chwili kiedy zobaczyłem ten komiks w EMPiKu aż do teraz, kiedy mogłem go w końcu przeczytać. Kiedy został wydany, szalałem na punkcie Magic: The Gathering, karcianki, gry komputerowej Magic: The Gathering - Duels of the Planeswalkers ale i książek, które wchodziły wtedy na rynek.

Nic więc dziwnego, że rysunki postaci i maszyn kojarzyły mi się z Thran i Phyrexianami. Do tej pory mocno mi się kojarzą.

Rysunek Kowalskiego kojarzy mi się z kreską Kasprzaka ale ma swój unikatowy styl. Postacie, zwłaszcza te nieludzkie, są kreskowane jakby były spękane. Mocna kreska konturu i wyraziste rysunki.

Klimat kojarzy mi się z... Marylin Manson (nigdy nie lubiłem). Humanoidalne istoty z dziwnymi aparatami na głowach eksponującymi zęby, narośle, ludzie z protezami... dziwacznie i niepokojąco. Nie ma widocznej relacji między potwornymi istotami a ludem. Jakaś przemiana? Techniczny upgrade by być bliżej boskości? Tworzy to dziwny klimat rodem z teledysków MM. Mamy też wątki erotyczne... sado-masochistyczne.

Fabuła nieskomplikowana. Ot, intrygi polityczne, skonfliktowane państwa, magia i technika... techno-fantasy. Nie porywa ale też nie odrzuca.

Czy warto czytać? Nie jest to dzieło wybitne, raczej nietypowe, inne . Nie męcząca ciekawostka.

Musze się doczepić :) Autor (jak i wielu) błędnie używa słowa 'księżniczka". Skoro była córką króla (władcy królestwa) to jest królewną, nie księżniczką bo to by oznaczało, że jest córką księcia (władcy księstwa, lub syna władcy księstwa). Niestety, mnie to razi :P

Musiało minąć tyle lat od chwili kiedy zobaczyłem ten komiks w EMPiKu aż do teraz, kiedy mogłem go w końcu przeczytać. Kiedy został wydany, szalałem na punkcie Magic: The Gathering, karcianki, gry komputerowej Magic: The Gathering - Duels of the Planeswalkers ale i książek, które wchodziły wtedy na rynek.

Nic więc dziwnego, że rysunki postaci i maszyn kojarzyły mi się z...