Niemożliwie wciągająca, połknęłam w dwa dni.

Historia naprawdę dobrze skonstruowana i sprawnie napisana, a fabuła powoduje dreszcze. Rozwiązanie dość zaskakujące, choć myślę, że autorka mogłaby podrzucić czytelnikom kilka dodatkowych tropów, które nabrałyby większego sensu po przeczytaniu całości, ale i tak uważam, że naprawdę ciekawie poprowadzone 🫶

Takiego thrillera teraz potrzebowałam.

Niemożliwie wciągająca, połknęłam w dwa dni.

Historia naprawdę dobrze skonstruowana i sprawnie napisana, a fabuła powoduje dreszcze. Rozwiązanie dość zaskakujące, choć myślę, że autorka mogłaby podrzucić czytelnikom kilka dodatkowych tropów, które nabrałyby większego sensu po przeczytaniu całości, ale i tak uważam, że naprawdę ciekawie poprowadzone 🫶

Takiego thrillera...

Kilkukrotnie trafiłam już na różne tytuły autorki i postanowiłam zapoznać się z jednym z nich. Czy było warto?

'Czasem najważniejsza jest świadomość, że mamy kogoś, do kogo możemy się zwrócić.'

Weronika ma stwierdzoną narkolepsję. W ciągu dnia musi zrobić sobie kilka drzemek, aby normalnie funkcjonować. Podczas niektórych z nich ktoś obserwuje jak kobieta śpi. A podczas jednej z takich drzemek po przebudzeniu Weronika odnajduje w swoim domu martwego człowieka. Co się stało? I kto nęka kobietę w momencie, kiedy jest najbardziej bezbronna?

Narkolepsja to nadmierna senność, która może prowadzić do zasypiania w miejscu, w którym aktualnie się przebywa, a nawet halucynacji. Nic więc dziwnego, że nasza bohaterka wybrała kontrolowane drzemki niż niespodziewane zasypianie. Dzięki nim chociaż w jakimś stopniu jest w stanie zapanować nad chorobą. Nie przypuszczała jednak, że podczas snu mogą się dziać wokół niej dziwne rzeczy. Okazuje się, że nie może czuć się bezpiecznie we własnym domu, ponieważ ktoś ją nachodzi i obserwuje.

Historia jest wciągająca i tajemnicza. Poznajemy ją z perspektywy Weroniki, ale także z perspektywy tajemniczego obserwatora. I to ta część jest najbardziej niepokojąca. Do samego końca nie sposób przewidzieć kto stoi za wypowiadanymi słowami i tym samym jest stalkerem głównej bohaterki.

'Szczęście to szaleństwo, chwila, w której stąpam po linie, nie zważając na to, że w każdej chwili mogę z niej spaść.'

To była naprawdę ciekawa i wciągająca historia. Samo zakończenie zdziwiło mnie do tego stopnia, że nawet jak teraz o nim myślę to jestem pewna, że nie da się go przewidzieć. Jeśli pozostałe książki autorki są równie angażujące to z pewnością się z nimi zapoznam! Polecacie jakieś inne tytuły warte uwagi?

'Już dawno pogodziłam się z myślą, że świat nie będzie działał zgodnie z moim rytmem.'

Kilkukrotnie trafiłam już na różne tytuły autorki i postanowiłam zapoznać się z jednym z nich. Czy było warto?

'Czasem najważniejsza jest świadomość, że mamy kogoś, do kogo możemy się zwrócić.'

Weronika ma stwierdzoną narkolepsję. W ciągu dnia musi zrobić sobie kilka drzemek, aby normalnie funkcjonować. Podczas niektórych z nich ktoś obserwuje jak kobieta śpi. A podczas...

Intrygująca książka. Czytając ją miałam swoje podejrzenia co do tajemniczego gościa głównej bohaterki i obawiałam się, że autorka podaje czytelnikom rozwiązanie na tacy. Zakończenie jednak bardzo mnie zaskoczyło, co zdecydowanie jest plusem. Na minus jedynie dialogi, które wydawały mi się dość drętwe i nie do końca oddające osobowość bohaterów. Sama historia jednak zdecydowanie mnie porwała - wiele się w niej działo.

Intrygująca książka. Czytając ją miałam swoje podejrzenia co do tajemniczego gościa głównej bohaterki i obawiałam się, że autorka podaje czytelnikom rozwiązanie na tacy. Zakończenie jednak bardzo mnie zaskoczyło, co zdecydowanie jest plusem. Na minus jedynie dialogi, które wydawały mi się dość drętwe i nie do końca oddające osobowość bohaterów. Sama historia jednak...

"Uśpiona" Alicja Sinicka

Sen w życiu każdego człowieka odgrywa bardzo ważną rolę. Wszyscy doskonale wiemy, że pozwala nam odpocząć i naładować baterie przed czekającymi nas wyzwaniami, jakie stoją na naszej drodze w ciągu dnia. Warto jednak wiedzieć, że dla niektórych osób sen może być uciążliwy, a nawet stać się dla nich niebezpieczny. Doskonale wiedzą o tym osoby chorujące na narkolepsję, czyli nadmierną senność, paraliż i halucynacje przysenne oraz utrudniony sen nocny. W głębokiej fazie snu narkoleptyk staje się bezbronny, co może sprowadzić na taką osobę zagrożenie, którego ona sama nie będzie świadoma. Zapewne zastanawiacie się, dlaczego zdecydowałam się poruszyć dziś ten właśnie problem. Otóż stało się to za przyczyną przeczytanego przeze mnie w ostatnim czasie thrillera psychologicznego autorstwa Alicji Sinickiej „Uśpiona”, do którego napisania zainspirowała autorkę właśnie ta choroba.

Tytułowa uśpiona to Weronika Krzycka. Młoda kobieta, która ma narkolepsję. Jej życie to lawirowanie pomiędzy jawą i snem. Aby móc funkcjonować potrzebuje dwóch godzinnych drzemek w ciągu dnia. Tylko dzięki nim może utrzymać się na powierzchni swojej świadomości. Kiedy śpi, staje się bezbronna, a wykorzystuje to, o czym ona jeszcze nie wie ktoś, dla kogo stała się obsesją. Intruz zjawia się w sypialni Weroniki, kiedy ta zasypia. Teraz już nie wystarcza mu patrzenie na obiekt swoich pragnień. Chce czegoś więcej. Nasza bohaterka odczuwa niezrozumiały dla siebie lęk. Wokół niej dzieją się, wydawałoby się niepozorne rzeczy, które przypisuje swojej chorobie i halucynacjom, jakie towarzyszą jej na chwilę przed zaśnięciem, bądź tuż po przebudzeniu, zanim odzyska pełną świadomość. Jednak, czytając książkę, przekonacie się, że to dopiero preludium do koszmaru, przez jaki będzie musiała przejść kobieta. A wszystko zaczyna się w dniu, kiedy w jej domu rozgrywa się dramat, wskutek którego śmierć ponosi człowiek. Mimo że Weronika była wtedy w domu, nie jest w stanie opowiedzieć, jak to się stało, bo jak możecie się domyślać, kiedy doszło do tej tragedii, ona spała. Rozpoczyna się policyjne śledztwo. W głowie Werki rodzi się wiele pytań i wątpliwości, ale jedno wie na pewno. Dom, który kojarzy się z poczuciem bezpieczeństwa, właśnie przestał być bezpieczny.

Czytelnik, który sięgnie po tę powieść, od początku do końca stara się przede wszystkim odkryć, kim jest osoba, która sukcesywnie i powoli chce zawładnąć Weroniką i jej życiem. Nie zastanawiamy się przy tym, co nią kieruje, gdyż autorka tworząc tę historię, podzieliła fabułę tak, abyśmy nie tylko mogli być częścią życia głównej bohaterki, ale także mogli być obserwatorami wizyt jej prześladowcy w jej domu. Dzięki temu mamy możliwość niemalże zajrzeć do umysłu osoby owładniętej obsesją. Poznać jej chore myśli, emocje i uczucia. Przy czym możecie mi wierzyć, że do końca nie będziecie blisko odkrycia jej tożsamości. Chociaż pisarka niejednokrotnie pozwala swoim czytelnikom uwierzyć w to, że są o krok od rozwiązania zagadki. By ostatecznie wprawić nas w osłupienie i zupełnie zaskoczyć.

Zapewniam was kochani, że „Uśpioną” czytać będziecie z dużym zaangażowaniem i rosnącą ciekawością tego, co wydarzy się za chwile. To, co warto zaznaczyć to fakt, że w tej książce nie zabraknie tajemnic, sekretów, i kłamstw wynikających ze złożonych i trudnych relacji międzyludzkich, którym autorka poświęciła tutaj dużo uwagi. Na uznanie zasługuje również wkład pracy, jaką Alicja Sinicka włożyła w merytoryczne przygotowanie się do powstania tej książki. Przyznam szczerze, że do tej pory nie czytałam, żadnej powieści poruszającej temat narkolepsji, a na kartach tego tytułu została ona bardzo dokładnie zobrazowana. Jedyne czego mi zabrakło podczas czytania to napięcia. Poczucia mroku i strachu, Co według mnie w przypadku thrillerów psychologicznych jest bardzo ważne. Dlatego też nie mogę napisać, że była to najlepsza książka tej autorki, jaką czytałam. Nie zmienia to jednak faktu, że warto ją przeczytać i spędzić z nią naprawdę ciekawy czytelniczy czas.

[Materiał reklamowy] Zakup własny.
https://kocieczytanie.blogspot.com/2024/05/uspiona-alicja-sinicka.html

"Uśpiona" Alicja Sinicka

Sen w życiu każdego człowieka odgrywa bardzo ważną rolę. Wszyscy doskonale wiemy, że pozwala nam odpocząć i naładować baterie przed czekającymi nas wyzwaniami, jakie stoją na naszej drodze w ciągu dnia. Warto jednak wiedzieć, że dla niektórych osób sen może być uciążliwy, a nawet stać się dla nich niebezpieczny. Doskonale wiedzą o tym osoby...

Bardzo dobra książka, choć bardzo prosta, to bohaterka z narkolepsją dodaje jej oryginalności. Takie książki po prostu lubię.

Bardzo dobra książka, choć bardzo prosta, to bohaterka z narkolepsją dodaje jej oryginalności. Takie książki po prostu lubię.

Książka nie jest zła, ale zdecydowanie mnie nie porwała. Dobra do przeczytania na raz. Ale przez brak narastającego napięcia czy rozbudowanego wątku nie miałam ochoty sięgać po nią po przerwie.

Książka nie jest zła, ale zdecydowanie mnie nie porwała. Dobra do przeczytania na raz. Ale przez brak narastającego napięcia czy rozbudowanego wątku nie miałam ochoty sięgać po nią po przerwie.

Ciekawa książka. Mocno mnie zdziwiła na koniec. Polecam.

Ciekawa książka. Mocno mnie zdziwiła na koniec. Polecam.

To moja druga ksiazka pani Sinickiej i ponownie bardzo pozytywne wrazenia w czytaniu. Przede wszystkim dobrze sie bawilem,solidny,wciagajacy kryminal,od ktorego trudno sie oderwac.

To moja druga ksiazka pani Sinickiej i ponownie bardzo pozytywne wrazenia w czytaniu. Przede wszystkim dobrze sie bawilem,solidny,wciagajacy kryminal,od ktorego trudno sie oderwac.

Bardzo dobra książka, ale nie jestem do końca przekonana co do zakończenia.

Bardzo dobra książka, ale nie jestem do końca przekonana co do zakończenia.

Wysłuchałam audiobooka. Po zachwycie "Florystkami", a także dużym uznaniu dla "Karnawału", przyznam, że spodziewałam się czegoś lepszego. Co prawda wymienione wyżej tytuły powstały po "Uśpionej", jednak myślałam, że ta powieść będzie równie dobra. Książka nie jest zła, jednak słuchanie jej, w pewnym momencie zaczęło mnie trochę nużyć. Nie czułam takiego napięcia jak w przypadku "Florystek" czy "Karnawału". Można przeczytać.

Wysłuchałam audiobooka. Po zachwycie "Florystkami", a także dużym uznaniu dla "Karnawału", przyznam, że spodziewałam się czegoś lepszego. Co prawda wymienione wyżej tytuły powstały po "Uśpionej", jednak myślałam, że ta powieść będzie równie dobra. Książka nie jest zła, jednak słuchanie jej, w pewnym momencie zaczęło mnie trochę nużyć. Nie czułam takiego napięcia jak w...