Bawiłem się świetnie!

Ciekawa sprawa kryminalna rozbita na dwa rozdziały. Wielu podejrzanych, masa poszlak i kilka fajnych zagadek logicznych do rozwiązania. Fajnie, że do wszystkich miejsc mamy dostąp cały czas i nikt nas nie goni. Jasne, że któryś z podejrzanych może nie chcieć z nami rozmawiać, ale dowolność odwiedzanych miejsc to duży plus.

Dobra dedukcja i rozwiązanie ukrytego napisu na murach rozsianego po całej mapie pozwoliła mi złapać mordercę za pierwszym razem! :)
Całość zajęła mi spokojnie 2-3 godzinki. Analizowanie, wracanie to poprzednich lokacji, szukanie luk u rozmówców, badanie poszlak - to wszystko pozwoliło mi zdobyć 19/20 możliwych punktów.

Tak się wkręciłem w tą zabawę paragrafową, że chce więcej :)

Bawiłem się świetnie!

Ciekawa sprawa kryminalna rozbita na dwa rozdziały. Wielu podejrzanych, masa poszlak i kilka fajnych zagadek logicznych do rozwiązania. Fajnie, że do wszystkich miejsc mamy dostąp cały czas i nikt nas nie goni. Jasne, że któryś z podejrzanych może nie chcieć z nami rozmawiać, ale dowolność odwiedzanych miejsc to duży plus.

Dobra dedukcja i...

"Cień Kuby Rozpruwacza" to komiks paragrafowy od 10 r.ż., w którym wcielamy się w postać Sherlocka Holmesa lub doktora Watsona i mamy za zadanie przeprowadzić śledztwo w sprawie morderstwa Eleonory Green.
Gra podzielona jest na dwie części - w pierwszej musimy stworzyć listę podejrzanych, a w drugiej należy wskazać winnego lub winnych tej zbrodni 🧐
Na początku książki mamy Kartę śledztwa, w której możemy zapisywać nasze podejrzenia, prowadzić teczkę z dokumentami oraz kopiować napisy z murów, które zauważymy. Na końcu znajduje się mapka, na której zapisujemy poznane przez nas lokacje, dzięki czemu można do nich wrócić w każdym momencie śledztwa.
Dodatkowo znajdziemy też punktację oraz rozwiązania zagadek (jeśli sobie z nimi nie poradzimy).
Wraz z córką spędziłyśmy z przerwami kilka dni nad tą grą 😊 Rozwiązanie zostało znalezione, ale nie napiszę jakie ono było, żeby nie psuć Wam zabawy 😁
Nam naprawdę podobała się cała rozgrywka i wspólnie sądzimy, że jest to świetny pomysł na prezent dla młodego wielbiciela gier, komiksów i zagadek 😊 Co prawda niektórych może zmęczyć ciągłe przerzucanie kartek, by odnaleźć konkretny obrazek, ale to niewielki problem, o którym później się nie pamięta 😉

"Cień Kuby Rozpruwacza" to komiks paragrafowy od 10 r.ż., w którym wcielamy się w postać Sherlocka Holmesa lub doktora Watsona i mamy za zadanie przeprowadzić śledztwo w sprawie morderstwa Eleonory Green.
Gra podzielona jest na dwie części - w pierwszej musimy stworzyć listę podejrzanych, a w drugiej należy wskazać winnego lub winnych tej zbrodni 🧐
Na początku książki mamy...

„Właśnie mija dziesięć lat od ostatniej zbrodni, której dopuścił się Kuba Rozpruwacz”, czyli moje pierwsze spotkanie z grami paragrafowymi.

Graliście kiedyś w grę paragrafową? Ja dotychczas nie miałam okazji. Widziałam u kilku osób na bookstagramie taki rodzaj gier i chciałam sama się przekonać czy będzie to rozrywka dla mnie. Gdy nadarzyła się okazja, postanowiłam spróbować swoich sił. Od FoxGames otrzymałam trzy gry do przetestowania. Muszę przyznać, że idealnie trafiliście w mój gust.

W londyńskiej dzielnicy Whitechapel dochodzi do nowych morderstw.
Inspektor Lestrade otrzymuje listy opisujące zbrodnie, które są podpisane... Kuba Rozpruwacz! Czy dziesięć lat po swoim zniknięciu seryjny morderca powrócił?

Bardzo lubię grać w gry — czy to takie na konsoli, komputerze czy też zwykłe planszówki. Na pierwszy spotkanie z taką formą wybrałam Sherlocka Holmesa i Cień Kuby Rozpruwacza. Uwielbiam bohatera stworzonego przez Sir Arthura Conana Doyle'a, więc od razu wciągnęłam się w akcję. W tej grze dostaniecie do rozwiązania dwa zabójstwa — Eleonory Green oraz Susan Howard. Wraz z Sherlockiem oraz Doktorem Watsonem będziemy szukać wskazówek na kolejnych kartach komiksu. Należy uważnie przyglądać się rynkom, ponieważ łatwo można przeoczyć coś istotnego dla sprawy. Podczas gry zbieramy dokumenty, napisy oraz typujemy podejrzanych, winnych i niewinnych. To wszystko zapisujemy na pierwszych stronach książki. Na końcu natomiast znajdziecie mapę Londynu, na której należy zapisać miejsca, jakie pojawiają się w trakcie rozwiązywania spraw.

Na początku wybieramy postać, którą będziemy grać. Mamy do wyboru Sherlocka Holmesa oraz Doktora Watsona. To, którą postać wybierzecie, ma swoje konsekwencje — w ilości zadawanych pytań, czy też w trudności w prowadzeniu śledztwa. Następnie podążamy za odpowiednimi numerami, by dotrzeć do rozwiązania zabójstw. Dokonujemy wyborów i szukamy wskazówek.

To jest moje pierwsze spotkanie z grami paragrafowymi i muszę przyznać, że bardzo udane. Uwielbiam kryminały, więc z wielkim zapałem przystąpiłam do rozwiązywania zagadki. Spędziłam z tą historią kilka przyjemnych chwil, podczas których mogłam wcielić się w jednego z najsłynniejszych detektywów w historii. Podoba mi się taka forma i już zacieram ręce na dwie pozostałe gry, jakie mam do przetestowania.

„Właśnie mija dziesięć lat od ostatniej zbrodni, której dopuścił się Kuba Rozpruwacz”, czyli moje pierwsze spotkanie z grami paragrafowymi.

Graliście kiedyś w grę paragrafową? Ja dotychczas nie miałam okazji. Widziałam u kilku osób na bookstagramie taki rodzaj gier i chciałam sama się przekonać czy będzie to rozrywka dla mnie. Gdy nadarzyła się okazja, postanowiłam...

Znajdujemy się w londyńskiej dzielnicy, gdzie popełniono zbrodnie przez rzekomego Kubę Rozpruwacza, od którego ostatniej aktywności minęło 10 lat. Wraz z inspektorem Lestrade, Holmes i Watson muszą odkryć, kto tak naprawdę za tym stoi.
Już na wstępie wybieramy to, czy chcemy być Sherlockiem czy Watsonem. Mamy dwa rozdziały, w których dochodzi do 2 morderstw. Wraz z kolejnymi paragrafami spisujemy i przesłuchujemy podejrzanych, rozwiązujemy zagadki, zaznaczamy miejsca na mapie, gromadzimy dokumenty, tajemnicze poszlaki i obserwujemy zachowania innych, żeby na końcu drogą dedukcji wskazać winnego lub winnych. W skrócie - jesteśmy prawdziwymi detektywami. Niekoniecznie może nam się jednak powieść (nie patrzcie na oznaczenie wiekowe, to nie jest takie proste),a morderca może uciec.

Jak się okazało te drobne książeczki są wyjątkowo czasochłonne - mogłem przesiedzieć nad jedną kilka godzin bez przerwy i w ogóle nie poczuć mijających chwil. Są idealne na zabicie nudy, uwierzcie mi. Jest tak z racji tych paragrafów, do których trzeba ciągle przechodzić lub się wracać, zastanawiania się nad wybraniem odpowiedniego oraz pisania na kartach odpowiedzi/notatek. Myślę, że do tych gier potrzeba, jak już mówiłem, dużo czasu, ale i właśnie cierpliwości (jak zgubiłem paragraf to tak, jakbym kawałek swej duszy zagubił w wodach lete). Paragrafy w pewnym momencie mogą zatoczyć błędne koło przez to, że czegoś nie zauważyliście - napisałem, że są na wieczory, nie wieczór, wieczory, które mogą się przerodzić w tygodnie, bo można w to grać i grać, wybierając nowe ścieżki lub zaczynać od nowa ile się chce, dokonując innych wyborów. Potrzebna jest też tutaj spostrzegawczość - w niektórych scenach mogą być ukryte paragrafy (czyli nowe możliwości) lub przedmioty, które mogą urozmaicić fabułę.
Najlepszym autem gier jest fakt, że wszystko zależy od was. Od tego czy podczas niej jesteście ze sobą uczciwi, od waszej spostrzegawczości i dokonywanych wyborów. Prowadzona przez was fabuła zabiera was do końca, które także jest w kilku wersjach - i nie wszystko musi zakończyć się dobrze.

Znajdujemy się w londyńskiej dzielnicy, gdzie popełniono zbrodnie przez rzekomego Kubę Rozpruwacza, od którego ostatniej aktywności minęło 10 lat. Wraz z inspektorem Lestrade, Holmes i Watson muszą odkryć, kto tak naprawdę za tym stoi.
Już na wstępie wybieramy to, czy chcemy być Sherlockiem czy Watsonem. Mamy dwa rozdziały, w których dochodzi do 2 morderstw. Wraz z...

"Sherlock Holmes. Cień Kuby Rozpruwacza" to paragrafowa przygoda, w której wcielając się w słynnego detektywa lub jego wiernego towarzysza musimy rozwikłać zagadkę morderstw - czy seryjny morderca po 10 latach powrócił?

To drugi komiks paragrafowy z sherlockowej serii, który miałam przyjemność poznać i ponownie jestem pełna pozytywnych wrażeń. Fabuła jest wciągająca, z mroczną nutką, a kolejne paragrafy kuszą świetną kreską i dedukcyjnym wyzwaniem. Mamy tu zarówno co nieco dla treningu spostrzegawczości (część wskazówek trzeba faktycznie wizualnie spostrzec) oraz dla umysłu w kilku logicznych zagadkach (dla mnie były łatwe, ale też poziom trudności jest tu wyrównany tak, aby i nieco młodsi czytelnicy sobie poradzili 😉).

W dwóch częściach tej opowieści przeprowadza się sporo rozmow z potencjalnymi podejrzanymi, a ostateczne wskazanie winnego jest efektem kojarzenia i łączenia faktów, co w pełni pozwala się wczuć w rolę rasowego detektywa.

Udało mi się w pełni trafnie rozwikłać śledztwo, co było satysfakcjonujące. Bawiłam się przednio i myślę, że każdy fan kryminałów i Holmesa odnajdzie się w tym komiksie - ja serdecznie zachęcam do lektury 😍

"Sherlock Holmes. Cień Kuby Rozpruwacza" to paragrafowa przygoda, w której wcielając się w słynnego detektywa lub jego wiernego towarzysza musimy rozwikłać zagadkę morderstw - czy seryjny morderca po 10 latach powrócił?

To drugi komiks paragrafowy z sherlockowej serii, który miałam przyjemność poznać i ponownie jestem pełna pozytywnych wrażeń. Fabuła jest wciągająca, z...

Londyn, koniec dziewiętnastego wieku. Dzielnica Whitechapel, gdzie dziesięć lat wcześniej grasował niejaki Kuba Rozpruwacz. W jednym z zaułków znalezione zostaje ciało kobiety. Denatka to Eleonora Green. Podcięto jej gardło, a ciało okaleczono. Ograny wewnętrzne usunięto. Nie była muzykiem, pracowała w barze, ale ograny miała i targała je wszędzie ze sobą. Scotland Yard ściąga na miejsce najsławniejszego ówczesnego detektywa, Sherlocka Holmesa. Także jego pomocnika doktora Watsona. No i ciebie, szanowny czytelniku.

Sherlock Holmes: Cień Kuby Rozpruwacza to komiks, ale komiks nietypowy. Nie czyta się go strona po stronie, jak większość innych komiksów. Twórcy ponumerowali poszczególne wątki i każą skakać po książeczce niczym kangur po łące. Oczywiście nie bez powodu. Na kadrach pokrywali rozmaite wskazówki, numery pokazujące, gdzie przeskoczyć. Czasami z jednego kadru można przejść w kilka różnych miejsc, zbadać kilka wątków. A kiedy indziej trzeba podjąć decyzje, które będą miały wpływ na przebieg akcji.

Śledztwo prowadzi się niełatwo. Trzeba mieć przy sobie długopis i kartkę papieru (można oczywiście smarować po komiksie, są przeznaczone do tego miejsca, ale wówczas stanie się jednorazowy). Uważnie notować wskazówki, wątki, rozrysować sobie dzielnicę i wszystkie najważniejsze miejsca. Do niektórych trzeba będzie zresztą wrócić w toku śledztwa, po zdobyciu nowych informacji. Sherlock Holmes: Cień Kuby Rozpruwacza przypomina więc komputerową przygodówkę, tyle że wydaną w formie książkowej.

Taki komiks to fajna zabawa. Jest nieźle narysowany, niekiedy zaskakujący, zmuszający do myślenia. Jednocześnie niełatwy. Mało uważny czytelnik z pewnością pogubi się podczas lektury, przeoczy ważne wątki, nie wynotuje tego, co powinien. W efekcie nie jest to „zabawa” dla wszystkich. Nie wszystkim się spodoba. Ale jeśli ktoś dobrze się kiedyś bawił, grając w gry paragrafowe i książki w stylu Wehikułu czasu, powinien być zadowolony…

Więcej recencji:
https://zdalaodpolityki.pl/category/ksiazka/
Zapraszam do współpracy autorów i wydawców!

Londyn, koniec dziewiętnastego wieku. Dzielnica Whitechapel, gdzie dziesięć lat wcześniej grasował niejaki Kuba Rozpruwacz. W jednym z zaułków znalezione zostaje ciało kobiety. Denatka to Eleonora Green. Podcięto jej gardło, a ciało okaleczono. Ograny wewnętrzne usunięto. Nie była muzykiem, pracowała w barze, ale ograny miała i targała je wszędzie ze sobą. Scotland Yard...

Najlepsza część z całej serii - najmroczniejsza i najbardziej porywająca. Być może głównie dlatego, że inspirowana prawdziwymi wydarzeniami. Autor wykorzystał sporo nawiązań do rzeczywistego Kuby Rozpruwacza - nawet w jednym z kadrów widać zdjęcie jego autentycznego listu! Nieco zbyt proste zagadki logiczne jak na mój gust, ale całość immersyjna i zgrabnie poprowadzona.

Najlepsza część z całej serii - najmroczniejsza i najbardziej porywająca. Być może głównie dlatego, że inspirowana prawdziwymi wydarzeniami. Autor wykorzystał sporo nawiązań do rzeczywistego Kuby Rozpruwacza - nawet w jednym z kadrów widać zdjęcie jego autentycznego listu! Nieco zbyt proste zagadki logiczne jak na mój gust, ale całość immersyjna i zgrabnie poprowadzona.

Chyba na razie najlepsza część, ma najmniej niespójności, większość rzeczy jest logiczna (nie tak jak w pozostałych częściach),niestety przy okazji daje też za dużo wskazówek, przez co robi się dość prosta

Chyba na razie najlepsza część, ma najmniej niespójności, większość rzeczy jest logiczna (nie tak jak w pozostałych częściach),niestety przy okazji daje też za dużo wskazówek, przez co robi się dość prosta