Drugi po arytmii tomik który przeczytałem / przepatrzyłem czy what ever. Myślałem że chłopina zawału dostał, ale nie. Żyje i ma się dobrze, i dobrze. Nie żebym był masochistą czytającym wypociny stowarzyszenia umarłych, po okładce wypatrzyłem, dla ułatwienia dodaję. Fajne to, choć wolę Sztukę wojenną Sun Tzu. Taki to „Fryz życia” znaczy „Krzyk”, jakoś tak. Z ust krzykacza leci stado bocianów do Sudanu choć wiosna. Nie ma e-booka i wydania net.com, nie zaatakowały mnie reklamy „kup batona”. Bardzo dobrze. W czasach światowego nudyzmu i pisarstwa ogólnego, nawet babci klozetowej mającej milion rąk do papieru używania, to jest dobre – znaczy książeczka dobra jest. A co tam jest? Wszystko, bzzzyt. Teksty, obrazy, rysunki, tworzenie. To taki obraz multi - coś. Gazetka, znaczy słowa robią robotę oddzieloną, może współdzieloną, grafiką maścimy oczy zaropiałe. Już dobrze widzę chyba. Dalej. Ostro / melodyjnie / przeloty / głupoty – wszystko tam. Należy to wchłonąć i zakopać w celach naukowych. Neoklasycyzm – znaczy wszystko co trzeba - pieśń nad pieśniami plecie się + MoMA. Wszystko jak w IG i Gilgamesz pomiędzy ustami a brzegiem. Miło czas spędzić można. Jeśli ktoś Pamiętnik Griswolda napisać chce, odradzam. To już lepiej „Homage to E.A. Poe” (M K). Zresztą Poe co wykonał taki wynalazek jak The Poetic Principle, wypatrzyłby zapewne kupę czegoś jakiegoś, tylko po co? To się DZIEJE nie liczy. Szkiełko i oko i zadania z matmy rozwiązywać, choć słabo widzę walczących z całką Volkenborna na rozszerzeniu p-adycznym alternatywnie interpretujących pojęcia „bliskości”. Polecam nie wariować i polecam ten tomik.
Tylko bzzzyt mi się nie podobało - temu 9.

Drugi po arytmii tomik który przeczytałem / przepatrzyłem czy what ever. Myślałem że chłopina zawału dostał, ale nie. Żyje i ma się dobrze, i dobrze. Nie żebym był masochistą czytającym wypociny stowarzyszenia umarłych, po okładce wypatrzyłem, dla ułatwienia dodaję. Fajne to, choć wolę Sztukę wojenną Sun Tzu. Taki to „Fryz życia” znaczy „Krzyk”, jakoś tak. Z ust krzykacza...