Przede wszystkim zaskakują mnie te "dziesiątki" i "dziewiątki" dawane przez "jedynkowych" opiniujących. Od razu wydało mi się to podejrzane, chociaż to nie pierwszy tu przypadek, a ostatecznie od czegoś opiniowanie i recenzowanie trzeba zacząć. Ale do rzeczy. Zapowiedzi szumne, ale w treści dzieła już tak szumnie nie jest. Opisy przyrody nawet nawet, ale po mistrzostwie Orzeszkowej bardzo trzeba z tym uważać, by nie zamęczyć czytelnika. U Tomasza Karca jest to dość irytujące i nużące. Co do treści i mieszania gatunków; to wszystko już było, wobec tego mnie ta historia nie porywa. Owszem, płynnie się to wszystko toczy, nieźle czyta, ale to by było na tyle. Czekam na więcej w wykonaniu autora, ale może już bardziej realistycznego. Ponieważ czytać zawsze warto, więc i na "Nagą zieleń" też można się skusić.

Przede wszystkim zaskakują mnie te "dziesiątki" i "dziewiątki" dawane przez "jedynkowych" opiniujących. Od razu wydało mi się to podejrzane, chociaż to nie pierwszy tu przypadek, a ostatecznie od czegoś opiniowanie i recenzowanie trzeba zacząć. Ale do rzeczy. Zapowiedzi szumne, ale w treści dzieła już tak szumnie nie jest. Opisy przyrody nawet nawet, ale po mistrzostwie...

Książka wyjątkowo działa na zmysły. Czytając ją słyszy się leśne zwierzęta i czuje zapach liści po deszczu, a to za sprawą interesujących opisów przyrody. Dzięki temu można dobrze wyobrazić sobie miejsce w którym toczy się historia. Aby było ciekawiej powieść zestawia ze sobą wiele skrajności jak dobro ze złem czy realizm ze światem tajemnic schowanych w lesie. Do tego wszystko podszyte solidną dawką pikanterią. Tomku gratulacje!

Książka wyjątkowo działa na zmysły. Czytając ją słyszy się leśne zwierzęta i czuje zapach liści po deszczu, a to za sprawą interesujących opisów przyrody. Dzięki temu można dobrze wyobrazić sobie miejsce w którym toczy się historia. Aby było ciekawiej powieść zestawia ze sobą wiele skrajności jak dobro ze złem czy realizm ze światem tajemnic schowanych w lesie. Do tego...

Tej książki się nie czyta, ta książkę się „pochłania” . przeczytałam ja w dwóch posiedzeniach bo po prostu nie można się było od niego oderwać. Bardzo bogato opisane postacie- bardzo wyraziste i ze swoim wyjątkowym charakterem. Bardzo dobra książka - polecam gorąco :) i czekam na kolejne dzieła Tomasza Karca :)

Tej książki się nie czyta, ta książkę się „pochłania” . przeczytałam ja w dwóch posiedzeniach bo po prostu nie można się było od niego oderwać. Bardzo bogato opisane postacie- bardzo wyraziste i ze swoim wyjątkowym charakterem. Bardzo dobra książka - polecam gorąco :) i czekam na kolejne dzieła Tomasza Karca :)

kiedy dostałam możliwość przeczytania tej książki, razem z nią przyszła wiadomość od autora, że chciałby, żeby to była po prostu fajna książka.
książka fajna nie jest.
jest za to fantastyczna! i to nie tylko dlatego, że w takim gatunku :) mimo, iż jest debiutem, jest po prostu świetna. fabuła bez dziur, wszystko się klei i płynie. czuć, że pisana z lekkością, bez wysiłku, co nie znaczy oczywiście, że książka jest prosta. bo prosta nie jest ani historia w niej zawarta, ani język, jakim posługuje się autor, ani charakterystyka bohaterów, a już na pewno opisy przyrody, które nie nużą, nie męczą, a skomponowane są tak, że czytając, można się przenieść w naprawdę piękne miejsca...
to był mój pierwszy kontakt z takim gatunkiem książek. był to również pierwszy raz, kiedy przeczytałam ebook od deski do deski, bo to zdecydowanie nie jest mój ulubiony sposób na czytanie. a w końcu, był to pierwszy raz, kiedy przeczytałam książkę autorstwa człowieka, którego znam osobiście. i to chyba było najciekawsze w tej przygodzie. stary dobry Jameson, którego w tej historii nie mogło zabraknąć :) Tomkowa melodia, którą dało się słyszeć czytając 🎶
Konrad, Ewka (bo zdecydowanie taką ją wolę :)) , dojechaliście do Pruszcza, wierzę więc, że ta historia będzie trwać. jeśli mam czytać fantastykę, pozwolę sobie zaszantażować trochę los pisząc, że chętnie to zrobię, ale tylko pod warunkiem, że będzie to ciąg dalszy tej historii.
miłość, przemoc, seks, tajemnicza przyroda i magia. wszystko zgodnie z obietnicą znalazłam w tej opowieści.
co więc trzeba zrobić, żeby napisać fantastyczną książkę? łatwizna :D trzeba trochę grać na gitarze, trochę na emocjach i trochę spawać, a często przy tym śpiewać. trzeba trochę być z ludźmi i trochę od nich uciekać od czasu to czasu. trzeba czasami mieć pokorę, a czasami wcale jej nie mieć. trzeba być wariatem i o tym nie wiedzieć. albo właśnie wiedzieć... a nade wszystko, trzeba spełniać swoje marzenia.
gratuluję Tomek, pisz!
wielki ukłon również dla Twojej rodziny, która jak zwykle wspierała Cię ze wszystkich sił. a przecież to tu kryje się cała magia 🖤

kiedy dostałam możliwość przeczytania tej książki, razem z nią przyszła wiadomość od autora, że chciałby, żeby to była po prostu fajna książka.
książka fajna nie jest.
jest za to fantastyczna! i to nie tylko dlatego, że w takim gatunku :) mimo, iż jest debiutem, jest po prostu świetna. fabuła bez dziur, wszystko się klei i płynie. czuć, że pisana z lekkością, bez wysiłku,...

Dla mnie to książka o dualizmach i zderzeniu światów nie tylko w sensie dosłownym, jak opisuje to fabuła, ale też zderzenie dwóch stron ludzkiej natury, od wieków współistniejących i walczących o dominację.
Główny bohater, postawiony w sytuacji, której w najśmielszych snach się nie spodziewał, ulega starym dobrym wątpliwościom i pokusom, jednocześnie na nowo odnajdując siebie.
Główna bohaterka z kolei, mierząca się z mitem "utraconego raju", odkrywa nieznane oblicze świata, w którym przyszło jej żyć, mniej lub bardziej z własnej woli, poświęcając wiele, ale też wiele zyskując.
Autor w swoim debiucie zszywa na te kilka chwil słuchacza z naturą. Czytając książkę, wyobrażałem sobie wszechotaczające lasy, podlaskie pola, szum zwykłego ruchu ulicznego, ale z odległości kilku kilometrów, dającego ten niesamowity efekt współistnienia natury z cywilizacją człowieka.
Fabuła nie jest jednak tylko miłym opisem cichego życia na wschodzie Polski. Jest tu też wątek brudny, stojący w kontrze, uwypuklony charakterem postaci, która jakby za punkt honoru obrała sobie przelać absolutne zło budujące jej wnętrze na zdrową tkankę otaczającego świata. Niektóre wątki są nad wyraz brutalne, a ich zestawienie z czystą naturą głównej bohaterki burzy spokój, ale w zamian buduje napięcie, które czuje się od pierwszych chwil, gdy poznajemy poszczególnych bohaterów "Nagiej Zieleni". Niestety nie ma tu Ying i Yang, któraś z "natur" będzie musiała wygrać.
Jest to pierwsza książka Autora, jednakże będąca zapowiedzią kolejnych części. Tom I zdecydowanie zachęcił mnie do oczekiwań na następny.

Dla mnie to książka o dualizmach i zderzeniu światów nie tylko w sensie dosłownym, jak opisuje to fabuła, ale też zderzenie dwóch stron ludzkiej natury, od wieków współistniejących i walczących o dominację.
Główny bohater, postawiony w sytuacji, której w najśmielszych snach się nie spodziewał, ulega starym dobrym wątpliwościom i pokusom, jednocześnie na nowo odnajdując...

Nie wiem dlaczego w lesie znajduję głównie grzyby. A jak wyjdę na wioskę w poszukiwaniu prześlicznej niemowy to spotykam kanciastą kobietę której język jest tak samo paskudny jak jej uroda. Ja chyba po prostu mam pecha. ....

Nie wiem dlaczego w lesie znajduję głównie grzyby. A jak wyjdę na wioskę w poszukiwaniu prześlicznej niemowy to spotykam kanciastą kobietę której język jest tak samo paskudny jak jej uroda. Ja chyba po prostu mam pecha. ....

Fajna historia chociaż kilka elementów bym zmienił. Generalnie dobra książka.

Fajna historia chociaż kilka elementów bym zmienił. Generalnie dobra książka.

Opisy przyrody tak dokładne, że wyobraźnia przeniosła mnie do moich ukochanych Borów Tucholskich, czułam zapach lasu, rosę na trawie, ciepło deszczu. Ja znalazlam w tej książce wszystko i czekam na więcej :) Brawo Tomasz 😊

Opisy przyrody tak dokładne, że wyobraźnia przeniosła mnie do moich ukochanych Borów Tucholskich, czułam zapach lasu, rosę na trawie, ciepło deszczu. Ja znalazlam w tej książce wszystko i czekam na więcej :) Brawo Tomasz 😊