Zawsze bardziej podobały mi się komiksy europejskie od amerykańskich. Za taki stan rzeczy odpowiada m.in. seria "Murena". To zdecydowanie jeden z najlepszych komiksowych cykli, jakie czytałem w życiu. A dziewiąty tom pod tytułem "Les épines" należy do najlepszych w całej serii. Fabuła jest gęsta, cały czas coś się dzieje. A co ważniejsze, twórcy nie skupiają się wyłącznie na akcji i posuwaniu fabuły do przodu, lecz również opowiadają o ludzkich dramatach i dylematach. O stronie wizualnej nie muszę nic pisać. Ta wciąż pozostaje na najwyższym poziomie, choć akurat w tym roku graficznie zajmuje drugie miejsce za serią "Noe" (ta jednak ma zdecydowanie słabszy scenariusz, więc w sumie dziewiąty tom "Mureny" stawiam wyżej).

Jako fan starożytnego Rzymu, jestem wprost zachwycony tym, co tworzą Dufaux i Delaby. No może wolałbym więcej tytułowego Luciusa Mureny. Dziewiąty tom rozgrywa się po pożarze Rzymu i Murena przez długi czas jest w ogóle nieobecny. "Les épines" to bardziej historia Nerona i Piotra niż Mureny. Jedyny drobny zarzut jaki mam do tego tomu to końcówka, w której twórcy lekko przesadzili z liczbą metaforycznych odwołań do tytułowych cierni. Ale jest to drobna zadra na doskonałej konstrukcji.

No dobra, jest jeszcze jedna rzecz, która mi się nie podoba: fakt, że tom kończy się w kluczowym momencie tak, że od razu chciałbym się dowiedzieć, co się wydarzy dalej. A na dziesiąty tom przyjdzie mi jeszcze chwilę poczekać.

Zawsze bardziej podobały mi się komiksy europejskie od amerykańskich. Za taki stan rzeczy odpowiada m.in. seria "Murena". To zdecydowanie jeden z najlepszych komiksowych cykli, jakie czytałem w życiu. A dziewiąty tom pod tytułem "Les épines" należy do najlepszych w całej serii. Fabuła jest gęsta, cały czas coś się dzieje. A co ważniejsze, twórcy nie skupiają się wyłącznie...