Seria przygód Sherlocka Holmesa, pióra Sylvain Cordurie, przypadła mi do gustu od samego początku. Przez długi czas gościła nawet w mojej kolekcji, choć ostatecznie ustąpiła miejsca obu cyklom "W poszukiwaniu ptaka czasu". Mimo to, nadal chętnie sięgam po kolejne tytuły, gdzie najsłynniejszy detektyw Londynu, mierzy się z potworami, wampirami, czy podróżnikami w czasie. W tym albumie dochodzi kresu pewien etap z jego życia, gdy to udawał zmarłego i podszywał się pod zwykłego bibliotekarza. Wplątany w aferę na dworze królowej, zamieszany już i tak w liczne perypetie z Dziećmi Nocy, staje do dość nierównej walki z samą... królową Wiktorią i Lordem Kanclerzem. Finał tego starcia, nie jest jednak łatwy do przewidzenia.

Historia jest, jak zwykle dla tej serii, bardzo dynamiczna, choć tym razem też mocno zawiła. Tutaj pojawia się pewien element, który trochę zepsuł mi radość z lektury. Mianowicie fabuła bardzo mocno nawiązuje do kilku kluczowych wydarzeń z poprzednich części serii, w tym osobnej dylogii "Mandragora", gdzie Holmes nie brał udziału. Jest ona jednak ważna, bo dotyczy dwójki innych, kluczowych dla tej opowieści, postaci, mianowicie Marcellusa Gundersona i towarzyszącej mu Lynn Redstone. Czuć te braki mocniej pod koniec tego tomu, bowiem rozmowy pomiędzy postaciami, jak i sytuacje których czytelnik jest świadkiem, ciągle nawiązują do wydarzeń z "Mandragory". Informacja o tym komiksie znajduje się również w przypisach tego tomu, co gorsza, niemal na samym jego początku. Wielka szkoda, ze nie wydano go zatem przed tą dylogią, bo czuję, że naprawdę sporo straciłem.

W praktyce to jedyna, faktyczna wada, na jaką trafiłem. Reszta komiksu trzyma swój dawny poziom. Jest szybka akcja, przemyślenia tytułowego detektywa, umiejętne, choć czasem lekko naciągane, połączenie wątków z poprzednich spraw i tak dalej. Finał też jest ciekawy, aczkolwiek odrobinkę za bardzo naciągany. Nie twierdzę, ze scenarzyście zabrakło na niego pomysłu. Po prostu to, co zaprojektował brzmi nieco dziecinnie i mało logicznie. Z drugiej strony to tylko moje osobiste wrażenie i ktoś inny może odebrać ten fragment zupełnie inaczej. Podobała mi się natomiast ostatnia scena z tego albumu, dająca nadzieję na ciekawe pociągniecie serii dalej.

Tutaj warto wspomnieć, że sam Cordurie wspomina o swej współpracy z Laci. Ten tom niestety kończy ich pracę na tym polu, zatem kolejne przygody będzie rysował już ktoś inny. Ma to swego rodzaju sen, bowiem Laci rysował pierwsze dwie przygody (Wampiry z Londynu i Necronomicon),zaś trzecią (Crime Alleys),będącą swoistą retrospekcją, rysował Alessandro Nespolino. Wyszło to serii na plus, bowiem wyraźnie było czuć granicę pomiędzy wydarzeniami bieżącymi, a tymi z przeszłości wielkiego detektywa. Zważywszy, że obecnie miał on do czynienia z zawirowaniami w czasie oraz przestrzeni, nowy rysownik dla kolejnych przygód, jest jak najbardziej racjonalnym podejściem. Jestem niezwykle ciekaw co z tego wyjdzie i z pewnością dalej będę śledził poczynania Sylvain Cordurie na tym polu.

Seria przygód Sherlocka Holmesa, pióra Sylvain Cordurie, przypadła mi do gustu od samego początku. Przez długi czas gościła nawet w mojej kolekcji, choć ostatecznie ustąpiła miejsca obu cyklom "W poszukiwaniu ptaka czasu". Mimo to, nadal chętnie sięgam po kolejne tytuły, gdzie najsłynniejszy detektyw Londynu, mierzy się z potworami, wampirami, czy podróżnikami w czasie. W...

W pierwszym tomie dosyć oszczędnie pokazywano podróże w czasie. Być może jednak miał to być zaledwie wstęp i w drugim tomie bardziej będą bardziej skakać po czasie. Jak ostatecznie wygląda drugi tom?

Sherlock Holmes razem z towarzyszami postanawiają przeszkodzić w realizacji planu brytyjskiego rządu. Jednakże po stronie rodziny królewskiej działają też istoty o nadnaturalnych zdolnościach. Nie będzie to więc łatwe starcie.
Tutaj już jest trochę więcej podróżowania w czasie, ale też nie jest to specjalnie spektakularne. W większości przypadków odbywają się one na krótki dystans. Podobało mi się jednak, że zostają tu wprowadzone pewne reguły przenoszenia się w czasie, co trochę uzasadnia ograniczenie tego motywu. Poza tym sam czas zostaje tu też wykorzystany w bardzo pomysłowy sposób.

Również Holmes tym razem ma trochę więcej do roboty. Obmyśla całkiem sprytny plan, który jest możliwy dzięki podróżom w czasie, a także siłom nadprzyrodzonym. Na dodatek same wydarzenia też mają pewien wpływ na Holmesa i splatają się z oficjalną twórczością Arthura Conana Doyle’a.

Udało się też zachować pewną dwuznaczność. Wprawdzie ostatecznie okazuje się czy podróżnik w czasie mówił prawdę, ale przy tym dalej widać, że obie strony są przekonane, że działają w interesie całego świata, ale mają do tego po prostu inne podejście.

W tym tomie dużo jest nawiązań do innych komiksów. Warto zatem sobie odświeżyć wcześniejsze tomy, bo ja osobiście słabo je już pamiętałem i trochę gubiłem się odniesieniach. Należy też zwrócić uwagę, że pojawiają się również nawiązania do komiksów niewydanych po polsku, więc z jednej strony można odnieść wrażenie, ze dostaje się zaledwie fragment większej całości, ale z drugiej pokazuje to też bogactwo świata przedstawionego.

Rysunki Vladimira Krstica moim zdaniem zupełnie nie pasują do motywów fantastycznych. Świetnie udaje mu się ukazać dziewiętnastowieczny Londyn, ale zupełnie nie udaje mu się przedstawić w zamierzeniu spektakularnych scen.

Podsumowując, jest to dosyć przegadany komiks z paroma ciekawymi pomysłami. Niestety nie wszystkie wątki kończą się w satysfakcjonujący sposób i można się trochę pogubić, ale widać że tkwił za tym jakiś pomysł. Szkoda jednak, że ostatecznie nie do końca dobrze go zrealizowano.

W pierwszym tomie dosyć oszczędnie pokazywano podróże w czasie. Być może jednak miał to być zaledwie wstęp i w drugim tomie bardziej będą bardziej skakać po czasie. Jak ostatecznie wygląda drugi tom?

Sherlock Holmes razem z towarzyszami postanawiają przeszkodzić w realizacji planu brytyjskiego rządu. Jednakże po stronie rodziny królewskiej działają też istoty o...

Niezbyt porywające, ale ze względu na niewielkie rozmiary komiksu postanowiłam dokończyć czytanie tej historii.

Niezbyt porywające, ale ze względu na niewielkie rozmiary komiksu postanowiłam dokończyć czytanie tej historii.